Het geheim van skiffeuse Florijn: om negen uur naar bed en ruim 70 bananen per week
Het is een vast ritueel op dagen die beginnen met een stevige ochtendtraining op de Amstel. Roeister Karolien Florijn pakt haar fiets, rijdt door de straten van Amsterdam en begint te peuzelen aan de tros van zes bananen die ze steevast binnen handbereik heeft.
Voordat de roeister aan de matineuze sessie in de skiff begint, is het halve dozijn op. "En dan heb ik thuis bij het ontbijt ook al twee bananen op."
Na de middagtraining volgen er nog minimaal twee bananen. "Ik zit zo over de tien per dag. Het is een eetpatroon dat ik mijn hele leven al heb."
Zeventig bananen
Op dat dieet van ruim zeventig bananen per week bestormt de 24-jarige Florijn momenteel de wereldtop in het roeien. Als dochter van tweevoudig olympisch kampioen Ronald Florijn en de Duitse oud-roeister Antje Rehaag was ze voorbestemd met niets minder dan het allerhoogste tevreden te zijn.
Het is best wel fijn dat je geen rekening hoeft te houden met anderen.
Maar het is meer dan louter genetische aanleg die Florijn tot een van de beste skiffeuses ter wereld maakt. Ze is het prototype van de topsporter die alles opzijzet om haar doelen te behalen. Iedere dag ligt ze om negen uur 's avonds in bed.
"Ik richt mijn hele leven in om het roeien heen en probeer alles zo te doen dat ik er harder van ga roeien. Er is niets waar ik niet over nadenk."
Filosofie
Over eten en herstellen, dus. Haar filosofie: "Als je veel traint en vervolgens niet goed rust of eet, had je die training net zo goed niet kunnen doen."
Trainingsbeest Florijn kan haar lol op tijdens de Europese titelstrijd in München, voor de roeiploeg weinig meer dan een onderbreking van het dagelijkse regime. Het seizoen staat in het teken van de wereldkampioenschappen, eind september in het Tsjechische Racic. "Dit is eigenlijk een tussendoortje."
Maandag stonden nog drie stevige trainingen op het programma. Dinsdag ging de nationale ploeg na aankomst in Beieren meteen het water op. Woensdag, daags voor de start van de EK, stonden nog eens twee stevige trainingssessies op de rol. Lachend: "Ik zou dit zeker geen taperen willen noemen."
Hoogtestage
Vanuit München gaat het eind volgende week linea recta richting het Oostenrijkse Obertraun, waar een hoogtestage gepland staat. Het is de hand van de nieuwe bondscoach Eelco Meenhorst, die na Tokio 2020 aantrad.
"Ik werk een ander trainingsprogramma af. Ik draai meer omvang, waar het vroeger vooral om intensiteit ging."
Een ander verschil: Florijn bevindt zich sinds een paar maanden op de hoofdstedelijke Bosbaan in een geheel nieuwe omgeving. "Vroeger trainden de mannen en vrouwen gescheiden, daar is nu geen sprake meer van. We zijn nu veel meer een team, er is sprake van een heel andere dynamiek."
Atletiek
"In de atletiek wordt het succes op de Olympische Spelen van Tokio grotendeels toegeschreven aan het feit dat de vrouwen met de mannen meetrainen. Ik denk dat dit ook bijdraagt aan het succes in het roeien."
Ze voelt zich bevoorrecht. "Ik bedoel, je bent geen gemiddelde roeier als je op de Bosbaan mag trainen. Het zijn alleen de allerbesten voor wie dat is weggelegd. Je hebt best wat laten zien als je deel uitmaakt van de nationale selectie."
Haar transfer dit seizoen van de vier zonder, het kwartet waarmee ze vorig jaar olympisch zilver won, naar de prestigieuze skiff is er bovendien een die zijn vruchten afwerpt. De overgang van het boordroeien naar de eenmansboot met twee riemen had niet voorspoediger kunnen verlopen.
Florijn won als soliste dit seizoen met een straatlengte voorsprong al twee Wereldbekers, in Poznan en Belgrado. Ze werd door de internationale bond World Rowing daarmee zelfs uitgeroepen tot 's werelds beste roeister van de maand juli.
Chimpansee-factor
Waar ze ten opzichte van haar tegenstanders het verschil maakt op de skiff is een vraag die zich volgens Florijn niet eenvoudig laat beantwoorden. "Ik weet het niet." Ze voldoet aan de voorwaarden om succesvol te zijn, dat wel. "Je moet er ontiegelijk veel uren in stoppen en bereid zijn je leven om het roeien heen in te richten."
Florijn is bovendien gezegend met een zogeheten 'neutrale chimpansee-factor', zoals roeiers dat noemen: een spanwijdte die gelijk is aan haar lengte van 1.86 meter.
Eindelijk is Florijn de individuele topsporter die diep van binnen altijd in haar heeft gescholen. Geen kwaad woord over haar voormalige teamgenoten in de vier zonder, begrijp haar goed. "Maar met terugwerkende kracht zou ik in het verleden sommige dingen graag anders hebben aangepakt."
Geen mooier leven dan in de skiff, wil ze maar zeggen. "Het is best wel fijn dat je geen rekening hoeft te houden met anderen. Dat je in je eentje traint en alles zelf kunt bepalen. En uiteindelijk wordt afgerekend op wat jij allemaal in je sport steekt."
Daarnaast heeft ze een extreem hoge maximale zuurstofopname en beschikt ze over een ongekende rompstabiliteit. Dat laatste komt doordat ze als kind bij de Burcht van Leiden op een eenwieler op een pad omhoog leerde fietsen. Balanceren werd zodoende van kleins af aangeleerd.
"Ontelbare keren ging het eerst steil omhoog en daarna over het grasveld aan de voorkant net zo steil naar beneden. Op die manier maakten mijn broers en ik spelenderwijs een fysieke ontwikkeling door. Mijn ouders hebben in onze jeugd veel tijd in ons geïnvesteerd."
