Wittebroodsweken voorbij voor Toussaint: 'Hoog tijd weer eens uit te fladderen'
Dagelijks nauw samenwerken met een coach, Mark Faber in dit geval, is volgens haar hetzelfde als het onderhouden van een huwelijk. "Eerst zijn er de wittebroodsweken", verduidelijkt zwemster Kira Toussaint. "Dan is alles nieuw, leuk en spannend. Die wittebroodsweken zijn alleen voorbij nu. En ik ben nou eenmaal een type dat altijd op zoek is naar een beetje reuring."
Onder Faber nam het zwemmen een vlucht voor de 27-jarige dochter van olympisch zwemkampioene Jolanda de Rover. "Mijn carrière is sinds 2018 ontploft." De oogst: zes individuele Europese titels en een wereldrecord. "Ik heb zo'n beetje alles gewonnen wat er te winnen valt. Op een olympische medaille na, dan."
Groener gras
Toch was er dit jaar die onbedwingbare behoefte te kijken of het gras elders inderdaad groener is. "Dus is het na vier jaar tijd om weer eens uit te fladderen."
Toussaints besluit om tot en met de Europese kampioenschappen, medio augustus in Rome, terug te keren naar de University of Tennessee werd 'in goed onderling overleg genomen', zoals dat heet. In Knoxville wordt ze herenigd met Matt Kredich, de trainer met wie ze van 2015 tot eind 2017 aan diezelfde universiteit al samenwerkte.
Ze had toch al een vliegticket richting Verenigde Staten op zak, dus dat idee van een Amerikaans avontuur kwam mooi uit, lacht Toussaint. Eerder dit jaar werd ze gevraagd om eind deze maand mee te doen aan een liefdadigheidswedstrijd in Jacksonville, Florida. Donderdag steekt ze de plas over om voor het goede doel in een bad van 50 yards één baantje vrije slag te zwemmen.
Waarom uitgerekend zij, als erkend specialiste op de rugslag met de borstcrawl als bijnummer, werd gevraagd voor een race over omgerekend iets meer dan 45 meter? "Geen flauw idee."
Ik had voor mijn gevoel nét geen aansluiting.
Misschien heeft het wel zo moeten zijn, valt tussen de regels door op te maken. Van september tot en met november 2021 nam Toussaint deel aan de International Swimming League, het reizende commerciële zwemcircus van de Oekraïense miljardair Konstantin Grigorishin. "Zó leuk."
Als lid van het team London Roar deed het racen tegen gelijkgezinden uit ploegen met namen als Tokyo Frog Kings en Cali Condors haar de ogen openen. Vergeleken bij dat spektakel leefde ze in Amsterdam eigenlijk maar een saai leventje. Ze merkte dat de gang naar het hoofdstedelijke Sloterparkbad haar steeds zwaarder viel.
Benauwend
Niet dat ze het niet goed kon vinden met haar teamgenoten, benadrukt ze. Toch voelde het deel uitmaken van een trainingsgroep van slechts zes man gaandeweg steeds benauwender.
"Ik had voor mijn gevoel nét geen aansluiting. Er was geen andere rugslagspecialist, ik had niemand om mee te kunnen sparren op mijn niveau en kwam erachter dat de onderlinge interesses toch wel heel erg uiteenliepen."
Dat er met schoolslagzwemmer Arno Kamminga twee kapiteins op het schip stonden, was evenmin aanleiding om van boord te stappen, benadrukt ze. "We zijn twee verschillende persoonlijkheden. Ik zal niet gauw bij hem thuis op de koffie komen en andersom. Maar je hoeft niet de grootste maatjes te zijn om het beste bij elkaar naar boven te halen."
Ook aan haar relatie met Faber lag het naar eigen zeggen niet. Toussaint heeft een band voor het leven met de man die zich vierkant achter haar schaarde toen ze bij de wereldbeker van november 2018 in Peking vals positief op doping testte.
"Hij geloofde ogenblikkelijk in mijn onschuld en heeft me geholpen dit tot een goed einde te brengen. Sindsdien staat hij héél dicht bij me."
Ik heb werkelijk écht geen idee hoe mijn toekomst eruitziet. Ik wacht gewoon af wat er de komende tijd gebeurt.
"Het is niet zo dat de houdbaarheidsdatum verlopen was", voegt ze daar ten overvloede aan toe. Sterker, het feit dat ze haar gevoelens met haar trainer durfde te delen zegt volgens Toussaint alles over de verstandhouding tussen beiden.
"Het is illustratief voor het veilige klimaat dat ik mijn bezwaren bespreekbaar kon maken en dat we samen tot deze oplossing zijn gekomen."
Laatste zetje
Het laatste zetje kreeg Toussaint in april tijdens de Eindhoven Qualification Meet, waar ze ver van haar gangbare vorm verwijderd bleef. "Ik zei het meteen tegen Mark. Dit is het niet. Hij zag het ook. Ik heb daarna van hem echt de ruimte te gekregen om andere dingen te gaan doen."
Eigenlijk, zegt ze, is het vanzelfsprekend dat ze uitgerekend in deze fase van haar loopbaan de vleugels uitslaat. "Dat heeft met mijn karakter te maken. Ik ben in mijn hele carrière nooit langer dan vier seizoenen bij dezelfde trainer gebleven. Doe ik dat wel, dan voel ik me opgesloten."
Toussaint gaat in Tennessee een ongewis avontuur tegemoet. Ze gaat zich er in een paar maanden specifiek voorbereiden op de Europese kampioenschappen, in augustus in Rome. "Daar wil ik effe hard zwemmen."
De WK langebaan, in juni van dit jaar in Boedapest, komen te vroeg om in topvorm aan de start te verschijnen. "Dat neemt niet weg dat ik daar wel gewoon zwem."
Beperkter repertoire
Onder Kredich gaat ze zich volledig storten op de 50 en 100 meter rug. De 200 meter, uitgerekend het nummer waarop haar moeder tijdens de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles goud won, wordt geschrapt uit haar repertoire.
"Ik heb een tijd van 2.10 staan, terwijl het wereldrecord 2.03 is. Als ik heel erg mijn best doe, kan ik tot 2.07 komen. En daarmee doe je bij lange na niet mee om de prijzen."
Medaille in Parijs
Ze wil over twee jaar, in olympisch Parijs, derhalve schitteren op de 100 meter rugslag. "Daar meedoen om de medailles, dat is het grote doel." Of ze zich in de Verenigde Staten klaarstoomt om die droom op haar derde Zomerspelen te realiseren is ook voor Toussaint een grote vraag.
"Ik weet niet of ik tweeënhalf jaar zo ver van huis wil zijn om alleen maar te zwemmen. En misschien weet ik aan het einde van de zomer zeker dat ik voorlopig niets anders wil dan in Tennessee trainen. Misschien keer ik wel terug naar Faber. Ik heb werkelijk écht geen idee hoe mijn toekomst eruitziet. Ik wacht gewoon af wat er de komende tijd gebeurt."
