Alleen in de woestijn voor een paar rotpunten, alles voor die tennisdroom
Terwijl haar familie gezellig Kerstmis en Oud en Nieuw viert, zit Jasmijn Gimbrère in haar eentje in Egypte. Twintig jaar jong, vastberaden om door te breken als internationaal toptennisster.
"Ze zullen me stiekem wel een beetje missen", vertelt Gimbrère vanuit Gizeh, een voorstad van Caïro. "Maar ze begrijpen goed waar ik hier mee bezig ben."
En haar trip is niet voor niets. Ze wint in drie weken tien wedstrijden en behaalt zondag zelfs haar eerste proftitel. Op de wereldranglijst zal ze bijna 250 plaatsen klimmen, richting plek 790. In de kelder van het tennis is het overleven.
Want wie niet bij de beste tweehonderd van de wereld hoort, moet offers brengen. En dit is een keerzijde van topsport.
Gimbrère noemt zich proftennisser, terwijl haar carrière vooralsnog veel meer kost dan oplevert. Maar om de kosten te drukken, plant ze meerdere toernooien op dezelfde locatie en deelt ze hotelkamers met andere speelsters.
Alles voor die ene droom.
"En ik geloof ook dat het mogelijk is, anders zou ik hier niet aan beginnen", zegt Gimbrère, rechtshandig en sterk met haar backhand. "Ik ben aanvallend ingesteld, speel het liefst op hardcourt. Mijn doel is nu om de tophonderd te halen. En als dat gelukt is, kijk ik wel wat er verder nog mogelijk is."
Zo'n verre trip tijdens de feestdagen is dan zo gek nog niet. Het zijn van die matig bezette toernooien - de geijkte namen vieren Kerst wel thuis - waar je na een rally zelf je ballen moet oprapen, met weinig tegenstanders van aanzien. Maar wel zijn er punten te verdienen voor de wereldranglijst.
Gimbrère pakte een halfjaar geleden haar eerste WTA-punt en sprokkelde sindsdien op elk evenement wat bij. Een puntje meer of minder kan tientallen plekken uitmaken.
"Het ontloopt elkaar allemaal weinig, pas vanaf plek vijfhonderd worden tegenstanders wat constanter", merkt ze.
Elke zege tikt flink aan
In Egypte is het kassa, elke zege telt. Keurig rekent ze af met vooral plaatselijk tennistalent, soms herkent ze een tegenstander toevallig van gezicht. "Heel veel speelsters zitten nu lekker thuis, waardoor het hier wat minder sterk bezet is. Daar heb ik goed van kunnen profiteren."
Door een kwartfinaleplaats, een halvefinaleplaats en afgelopen week zelfs toernooiwinst schiet ze omhoog. De evenementen heten Gizeh 1, Gizeh 2 en Gizeh 3, haar eerste eindzege in het ITF-circuit heeft een naam die bijna niemand wat zegt.
Dat het spelen van dit soort toernooitjes loont, bewijst bijvoorbeeld ook Arianne Hartono. De Meppelse heeft inmiddels net voldoende punten bij elkaar geslagen om deel te mogen nemen aan de kwalificaties voor de Australian Open. Zo helpen alle kleine beetjes.
"En zo ben ik ook al een jaar of twee bezig met mijn carrière", vertelt Gimbrère. "Veel leeftijdsgenoten zijn in deze fase met andere dingen bezig, maar ik heb niet het gevoel dat ik iets mis. Ik wil dit gewoon heel erg graag."
Studeren op hotelkamers
Het had anders gekund, want op haar zeventiende had ze haar gymnasiumdiploma al op zak. De studie psychologie volgt ze nu online, voornamelijk vanaf haar hotelkamers. "Echt ideaal dat het kan op die manier. Het lukt me niet in volledig tempo, maar veertig van de zestig studiepunten heb ik binnen."
Tussen alle reisblokken door traint Gimbrère bij Gerard van Hellemondt, met wie ze tijdens toernooien ook dagelijks contact heeft. Maar veel moet ze ook zelf uitzoeken.
"Op een wedstrijddag ben ik eigenlijk alleen maar met die partij bezig. Verder is het tussendoor veel trainen. En ik speel dus ook in het dubbelspel. Dat gaat ook goed, dan beginnen de opbrengsten er eindelijk een beetje op te lijken."
Spelen om een paar tientjes
Omgerekend naar euro's staat Gimbrère in de eerste ronden nog letterlijk om een paar tientjes te spelen, maar het prijzengeld loopt na een paar overwinningen snel op en zeker deelnames aan hoger aangeschreven toernooien worden lucratief. Maar dit is nou eenmaal nog de onderste trede van de tennisladder.
Klagen doet Gimbrère nooit. Mede door steun van familie en vrienden heeft ze nog wel een buffertje. Ze zou op papier zelfs nog aanspraak kunnen maken op studiefinanciering.
Een jaar geleden speelde ze op het Nederlands kampioenschap in de eerste ronde tegen Lesley Pattinama-Kerkhove, na Arantxa Rus de beste van het land. Die kon ze een set goed bijbenen. Op het trainingscentrum trainde ze twee keer met de inmiddels gestopte Kiki Bertens.
Dat was het voor nu, de flirt met de nationale top.
Tussen de piramides en kamelen van Gizeh poseert een lachend meisje voor de foto, die ze opstuurt naar haar familie in het Groningse dorpje Niebert. Het kan nog een bar traject worden de komende jaren, maar deze verre trip is in elk geval niet voor niets geweest.
Zo worden toptennissters geboren, weet Gimbrère. "Je hebt geen andere weg."
