'Fluitketel' Schulting is grootste jachttrofee van mondiale shorttrack
Vier dagen lang bivakkeren in de akelig lege Sportboulevard van Dordrecht voelde voor Jeroen Otter tijdens de wereldbeker shorttrack als een verblijf in het bos. Een dichtbegroeid woud, waar achter iedere boom een jager verdekt stond opgesteld. Klaar om aan te leggen, de trekker over te halen en als een scherpschutter te vuren.
De vizieren stonden zaterdag en zondag collectief op een en hetzelfde doel gericht: Suzanne Schulting. "Ze is voor haar tegenstanders de grootste jachttrofee die er rondloopt", zei Otter.
"De beer die geschoten moet worden. Het hert met de meeste punten, zoals de jagers in Noord-Amerika het plegen te noemen. En dat zal op de Olympische Spelen van Peking niet anders zijn."
De Nederlandse werd in eigen huis tot driemaal toe geraakt. Aangeslagen kwam ze op de 500, 1.000 en 1.500 meter respectievelijk tot een val en twee bronzen medailles. In de rug gedekt door haar teamgenoten behaalde ze op de mixed relay en het aflossingsnummer van de vrouwen wél een gouden medaille.
Dat ze vooraf voor vijf zeges ging en op twee overwinningen bleef steken was helemaal niet erg, zei Otter. Zeker niet na de wereldbeker van een week eerder in Debrecen, waar ze vier afstanden op haar naam schreef. Integendeel, zelfs.
"Je hoeft maar even te zweven of er bevinden zich ineens heel veel jagers in het bos. Ze dacht na Debrecen even dat ze op een wolk zat. Het is soms wel eens goed te weten dat je met beide benen op de grond moet staan om te blijven winnen."
Langs de baan liet Schulting zich zaterdag van een kant zien die het publiek niet van haar kent. De schaatsster die op het ijs het leven letterlijk en figuurlijk altijd door een roze bril bekijkt, bleek ineens een mens van vlees en bloed voor wie het woord 'verliezen' wel degelijk in de vocabulaire bleek voor te komen.
Emotioneel mens
Na afloop van de eerste finaledag viel ze langs de baan in de armen van teamarts Karin Top en liet ze enige tijd haar tranen de vrije loop. Het was haar manier van spanning ontladen en had niets met teleurstelling te maken, zo verzekerde ze.
"Ik ben best wel een emotioneel mens. Ik jank gewoon lekker gemakkelijk. Soms is het lekker om in iemands armen te liggen en even nergens aan te hoeven denken. Ontladen is voor mij ontzettend belangrijk."
Het is de druk die ze zichzelf nu eenmaal oplegt als ze ergens aan begint, vervolgde ze. "Of het nou shorttrack, ganzenbord of een potje mens-erger-je-niet is, ik wil altijd winnen. Ik houd niet van half werk."
"Op het moment dat haar tegenstanders hun karwei afmaken, voel je hoeveel druk er in het keteltje ontstaat", vulde Otter zijn pupil aan. "Dan wordt het kookpunt bereikt en gaat de fluitketel loeien omdat de stoom eruit komt."
Open zenuwen
De bondscoach, meester van de metaforen, aanschouwde Schultings races op de eerste finaledag met stijgende verbazing. "Het leek wel of ze open zenuwen had. Ze reageerde op alles wat voorbijkwam. En dat kost te veel energie."
Schulting, wilde hij er maar mee zeggen, reed in Dordrecht met het hart en niet met het hoofd. En dat was niet verstandig gebleken.
"Ze is hier met haar neus op de feiten gedrukt. Je kunt niet onbeperkt met je krachten smijten. Ook niet wanneer je Suzanne Schulting heet. Ze beseft nu gelukkig dat dit niet de manier van racen is. Ze moet beter beseffen wat er achter haar gebeurt. Wanneer ze constant op kop rijdt, wordt ze een schietschijf voor haar tegenstanders. Aan de andere kant: geen van haar tegenstanders durft initiatieven te nemen zoals zij dat doet. En dat valt te prijzen."
Zondag, op de 1.000 meter, stapte de regerend olympisch kampioene op die afstand in diezelfde valkuil. Schulting had het, zoals ze het noemde, vooral lastig met zichzelf.
Schulting: "Ik moest mijn hoofd erbij houden en dat lukte maar niet. Het is teleurstellend dat ik er niet in slaagde rustig te blijven. Dat ik niet heb gedaan wat ik kan, daar baal ik nog wel het meest van."
"Misschien is het ook wel goed dat dit gebeurd is", vervolgde ze. "Wanneer je goud wint, kun je minder kritisch naar jezelf kijken. Dit houdt je heel erg scherp. In Debrecen heb ik veel zelfvertrouwen getankt. Maar uiteindelijk trek ik meer lering uit dit weekeinde."
'Sport moet wel leuk blijven'
Diep in zijn hart kon Otter er wel van genieten dat zich een week na Debrecen in Dordrecht geen herhaling van zetten afspeelde. "Ik ben een enorme fan van shorttrack. De sport moet wel leuk blijven. Als je af en toe verliest, krijgen overwinningen veel meer sjeu. We gaan er met z'n allen vanuit dat Suus alles wint. Maar dat is in deze sport écht niet mogelijk. Daarvoor is de internationale concurrentie veel te sterk."
Otter toonde zich in Dordrecht eens te meer een man voor wie het glas te allen tijde halfvol is. Hij kon zich volledig vinden in de analyse van zijn pupil. "Je verliest hier misschien een paar gouden medailles. Maar we hebben heel veel meer gewonnen."
