Wielrensters snoeihard na mislopen wereldtitel: 'We reden als los zand'

Natuurlijk waren alle ogen gericht op Oranje. En misschien was het parcours in Vlaanderen ook wel niet helemaal in het voordeel van de Nederlandsen.

Tussen Antwerpen en Leuven waren misschien wel te weinig obstakels om het verschil te maken, hoe lastig de kasseiklimmen rond Overijse en hoe verraderlijk de bochtige straten van Leuven ook zijn.

Voor een Nederlandse vrouw leek het parcours wel op het lijf geschreven: Marianne Vos. En dus kon de drievoudig wereldkampioene haar tranen niet bedwingen, al hield ze zich nog zo groot. "Ik heb het natuurlijk al vaker meegemaakt, maar zulke kansen krijg je niet elke dag."

Vlak daarvoor had de 34-jarige Vos opvallend nuchter geanalyseerd waarom ze voor de zesde keer genoegen had moeten nemen met WK-zilver. "Als je zo dichtbij bent, dan is het natuurlijk balen. Ik had het graag gedaan, maar Balsamo was gewoon ontzettend sterk. Ze werd goed gebracht, maar ik zat bij haar in het wiel. Maar toen zij aanging, kon ik het niet opvangen met meer snelheid. En dan zijn het pijnlijke meters."

De hele dag had Vos zich rustig gehouden in de buik van het peloton. Daardoor was ze messcherp in de finale en glipte ogenschijnlijk moeiteloos mee als het nodig was. "Er waren niet veel sprinters meer met een punch en daaraan zie je dat het toch een slopende koers is geweest. De snelheid was hoog en dat is in principe heel gunstig voor mij. alleen er viel wel een gaatje in de laatste honderden meters. Maar uiteindelijk zit ik gewoon in het perfecte wiel. Dus ik denk dat dat gewoon goed ging."

Had de Nederlandse ploeg niet als los zand geopereerd? "Nee, dat heb ik niet zo ervaren. We wilden alert zijn en niets laten gaan. Dan zie je constant Oranje vooraan of in de aanval, maar dat was zo ook wel afgesproken in de voorbespreking. Dus ik zou dat niet per se als los zand bestempelen."

'Los zand'

De suggestie 'los zand' kwam niet uit de lucht vallen. Het was Chantal van den Broek-Blaak, die zich als eerste snoeihard uitliet over de uitvoering van de koerstactiek.

"Ik vond het echt geen goede koers", begon de wereldkampioene van Bergen, die haar laatste WK reed voor ze komend voorjaar de ploegleiderswagen instapt. "Het was ieder voor zich. We hadden veel meer gegroepeerd moeten rijden en er een veel hardere koers van moeten maken."

Het probleem volgens Blaak zat hem in de opvolging van aanvallen. "Tweede is niets om je voor te schamen, maar we hadden beter met elkaar kunnen koersen. Dat moeten we straks bespreken."

Lucinda Brand was een van de aanvalsters, die zich veelvuldig liet zien. Ook zij onderschreef de kritiek van Blaak: "Ik denk dat we heel goed waren, maar dat we ook los zand waren. Als ik heel eerlijk ben. Als er iemand ging, duurde het veel te lang voor iemand anders ging. En dat is zonde, want dan kost het toch allemaal net te veel kracht."

"Iedereen moet zichzelf afvragen, waarom dat niet lukt. En als je ziet dat andere landen dat wel kunnen, waarom lukt het ons dan niet? Ik denk dat ik mezelf goed in de spiegel kan aankijken, maar we moeten dit wel bespreken."

Ellen van Dijk zag vooral een gemiste kans in de laatste kilometer. "We hebben veel aangevallen, dit was een parcours waar je niet makkelijk een gaatje kon pakken. Dat hebben we goed gedaan. Maar de finale was niet ideaal voor Marianne en dat is wel heel jammer. De leadout was niet goed genoeg. Dat moeten we evalueren."

Van Vleuten: 'Schaam me kapot voor Marianne'

In het verleden werd weleens met argusogen gekeken naar Annemiek van Vleuten, die juist door solistisch op te treden haar grootste triomfen wist te behalen. Vandaag viel haar weinig te verwijten. Van Vleuten trok en sleurde en viel wel zes, zeven keer aan.

"Ik had het Marianne gewoon heel erg gegund", aldus Vleuten, die na de finish even de tijd nam om het koersverloop te overdenken. "Persoonlijk heb ik mij gehouden aan het plan: de koers zwaar maken, aanvallen, blijven aanvallen."

In de term los zand herkende ze zich in ieder geval niet. "Ik had de teamspirit er wel inzitten en wilde heel graag iemand in het oranje aan de wereldtitel helpen. Maar in de koers zag ik niet terug dat iedereen die spirit had."

Namen wilde Van Vleuten voor de camera niet noemen. "Dat moet bij de evaluatie gebeuren. Maar voor Marianne schaam ik me de ogen uit mijn kop. Als je terugkijkt hoe de sprint gaat, nou ja, dat moet echt beter. Ik trok die sprint aan met twee kilometer te gaan en Ellen (Van Dijk) ving het ook super op. Dan weet je ook dat het niet meer aan Ellen en mij is om die leadout te doen. En als er dan nog andere meiden zijn, dan moeten zij dat aantrekken."

Bondscoach Gunnewijk: 'In evaluatie moet alles op tafel komen'

Dat wordt nog een stevige avond voor bondscoach Loes Gunnewijk en haar rensters. "Los zand? Nee, niet helemaal. Als er een Spaanse (Mavi Garcia, red.) gaat in de finale, dan moet er iemand mee. Dan hoef je daarachter niet te rijden en kun je ook doorrijden naar de finish. Je kunt duizend scenario's afspreken, maar het blijft wel koers."

Na het echec van de olympische wegrit in Japan bleef de nabespreking lange tijd achterwege. Nu zijn het de rensters zelf die nadrukkelijk aandringen op een nabespreking.

"Het is net na de koers, iedereen moet zijn emoties kwijt", hield Gunnewijk het hoofd koel. "Dan komt er van alles uit en dat is ook goed, want daar kunnen we verder mee. We gaan het nabespreken en dan moet alles op tafel komen."

Van der Breggen geniet van laatste profkoers

Aan een renster ging het chagrijn over het verloop van de WK-wedstrijd grotendeels voorbij. Uittredend wereldkampioene Anna van der Breggen deed haar werk in de rustige eerste honderd kilometer en kwam uiteindelijk zo'n 9 minuten na de winnares lachend en zwaaiend over de streep.

"Dit was wel een hele mooie koers om afscheid te nemen, met al dat publiek hier in België. Ik was gelost en had de tijd om te luisteren naar de bedankjes en aanmoedigingen. Ik ben blij en opgelucht en aan het genieten dat het erop zit."

Hoe haar komende week eruitziet, weet ze nog niet. "Vanavond is nog een UCI-gala. En volgende week Roubaix. Niet achter het stuur van de ploegleidersauto en dat is maar beter ook in Roubaix denk ik. Maar ik wil er wel bij zijn, want ik denk dat het heel leerzaam is."