Het is de tweede zwarte zaterdag van het jaar. Iedereen vertrekt richting het zuiden en dat betekent extra volle snelwegen. En voor hen die ernaast wonen extra veel lawaai.
1,2 miljoen Nederlanders ondervinden ernstige overlast als gevolg van wegverkeer. 600.000 mensen worden er zelfs ernstig door verstoord in hun slaap. Niet gek dat er tal van actiegroepen zijn die proberen bij hun gemeente en Rijkswaterstaat geluidsschermen af te dwingen. Want je zou denken: waar het geluid de wettelijke grens overschrijdt, moet de overheid iets doen.
Maar zo simpel werkt het niet in de praktijk. Het heeft alles te maken met 'oude weg = oude wet, nieuwe weg = nieuwe wet'.
Wie daarover mee kunnen praten zijn Rob Pons en Jasper Visser. Ze wonen beiden al jaren pal naast de A4 in Heijningen, in Noord-Brabant. Rob en Jasper ondervinden hinder overdag - want even lekker in de tuin zitten gaat niet, en 's nachts worden ze verstoord in hun slaap.
Samen voeren ze al jaren een juridische strijd voor geluidswerende schermen, die de bewoners een kilometer verderop wèl kregen. Want geluid is geluid, zou je zeggen, maar zo zit de wet niet in elkaar. En daardoor is 'je wist toch waar je ging wonen' niet altijd een argument:
