Haak schiet vol na goud: 'We mogen dit vieren, maar morgen een nieuwe dag'

Drie jaar en negen maanden duurde de winning streak van de teamsprinters tot aan de Olympische Spelen. Veertien zeges op rij in alle grote internationale wedstrijden. Het zou dinsdag toch niet opeens misgaan op het hoogste podium? "Je voelde wel dat die spanning er was", moest bondscoach Hugo Haak bekennen.

Zo noteerde Nederland in de kwalificatie weliswaar de snelste tijd, maar geen supersnelle tijd. "De jongens zijn er zó professioneel mee omgegaan", slaakte hij een gelukzalige zucht van opluchting en vreugde, nadat zijn ploeg in het Izu Velodrome de gouden medaille in ontvangst had genomen. "Ze hebben zich herpakt en ze hebben laten zien wat ze echt in huis hebben," zei de in 2019 tot Coach van het Jaar uitgeroepen Haak.

Voor de 29-jarige keuzeheer was het, uiteraard, ook een emotioneel moment. Hij was zelf nog renner toen de sprintploeg voor het laatst kans maakte op een medaille op de Olympische Spelen. Maar hij viel als laatste af, vlak voordat de selectie afreisde naar Rio. Nu staat hij als eindverantwoordelijke met het goud in handen.

De bondscoach die hem destijds niet mee nam, René Wolff, was één van de eersten die Haak kwam feliciteren op het middenterrein. "Dat was heel bijzonder. Daar doe je het voor."

Haak moest de tranen uit zijn ogen vegen nadat Wolff hem had omhelsd. "Het is natuurlijk in 2013 begonnen. Met hem. Het jaar na Londen moesten we een nieuwe ploeg bouwen. Het idee was om met een sprintploeg naar Rio te gaan. Hij was coach en ik renner. Maar dat is in Rio anders verlopen dan we toen hadden verwacht."

Jongensboek

Nederland werd vijf jaar geleden zesde, zonder Haak dus. "Na Rio richtten we de volle blik op Tokio en toen heb ik de switch gemaakt van renner naar coach." Maar Haak was zijn leermeester, tegen wie hij geen wrok koestert voor de keuze in Rio, niet vergeten. "Ik heb jaren met hem samengewerkt, wij allemaal met elkaar en dit sluit dat helemaal af. Het jongensboek is nu ten einde."

Ondanks dat Haak niet meer zelf op de fiets zit, zegt hij nog altijd net zo betrokken bij de ploeg te zijn. "Ze zitten diep in het hart. En dat zitten ook alle prestaties die we met elkaar hebben meegemaakt."

'Er kan nog veel meer komen'

Dat er één gouden medaille binnen is, betekent nog niet dat het toernooi er nu op zit. "We gaan even goed die medaille vieren. En dan is er morgen weer een nieuwe dag. Ze moeten de knop omzetten, maar dat zijn ze gewend. We gaan morgen ons stinkende best doen om in elke rit weer te knallen. Dit succes is binnen, maar er is nog veel meer wat er kan komen."