Hockeyers treffen Canada, waar de bondscoach van 33 uit Almere een boodschap heeft
De Canadese hockeyploeg heeft op de Olympische Spelen een bondscoach van 33 jaar uit Almere. Daar staat Pasha Gademan dan, tussen de gevestigde orde.
Het verhaal wordt al meteen nog mooier. Op zoek naar een leuke sportclub voor haar zoons bezocht zijn moeder ooit de plaatselijke voetbalclub, maar bekroop haar een slecht gevoel. Op de terugweg gingen ze toch ook even bij de hockeyvereniging kijken.
"Hockey heeft me alles gegeven", prijst Gademan zich gelukkig. "Mijn ouders waren gevlucht uit Iran. Ik heb ervaren hoe hard je moet werken om iets te bereiken, maar ook hoe belangrijk een goede omgeving daarbij is."
Hij vindt het een rotwoord, vluchteling. Maar hoewel hij het negatief vindt klinken, maakt het zijn boodschap wel sterker.
Passie voor politiek
Gademan kreeg plotseling Canada onder zijn hoede, anders had hij zomaar politiek actief kunnen zijn. Want dat is een andere grote passie van hem, al sinds zijn kinderjaren. "Ik sta voor inclusiviteit, kansen kunnen creëren voor iedereen. Dan ga je al snel naar de linkervleugel."
Ze zagen me wel de politiek ingaan, met mijn veel te grote mond en een veel te sterke mening.
Hij haalde de Nederlandse televisie vaker door sterk voor de dag te komen in het debat dan met aansprekende prestaties op het hockeyveld. In het programma Op weg naar Het Lagerhuis droeg Gademan als mondige tiener zijn steentje bij aan winst in de scholenstrijd.
"Om me heen hadden ze wel verwacht dat het een vervolg zou krijgen. Ze zagen me wel de politiek ingaan, met mijn veel te grote mond en een veel te sterke mening", zegt Gademan. "En toen al ging het moeilijk samen. Die debatten waren zaterdagmiddag in De Rode Hoed, maar dan was er ook hockey."
Gademan is een kind van de Almeerse HC. Daar ontwikkelde hij zich als hockeyer, tot in de hoofdklasse aan toe. Maar ingangen die hij via de club kreeg, droegen ook enorm bij aan hoe hij als mens geworden is. "Ook al liggen mijn roots hier niet, ik ben echt een Nederlander geworden."
En ja, ook zelf is hij in de loop der jaren tegen de nodige obstakels aangelopen. Maar zijn eigen levensverhaal draait vooral om het zien van de kansen die het leven biedt. En daar wil hij ook anderen mee helpen.
Uitdager van de wereldtop
Vanuit dat perspectief is ook Canada een mooi project. Als uitdager van de wereldtop in Tokio, ook al behoort zijn ploeg in sterkte al wel tot de mondiale toptien.
"Canadezen komen echt uit een sportcultuur, beschikken van nature al over het basisfundament om als sporter succesvol te zijn", merkt Gademan. "En als je een voet breekt, speel je bij wijze van spreken gewoon door tot een ander je van het veld draagt."
En ook denken ze in Canada bij hockey in eerste instantie aan ijshockey, Gademan heeft desondanks een aantal toppers tot zijn beschikking. Oudgediende Scott Tupper (ex-Schaerweijde) is er nog steeds bij. En ook Gordon Johnston, volgend seizoen bij HGC, is er volgens hem een om in de gaten te houden.
Gademan is jonger dan zijn aanvoerder Tupper. Aanvankelijk had Canada het plan om de meer ervaren André Henning voor de groep te zetten, de Duitse trainer met wie hij ook samenwerkt bij Rot-Weiss Köln.
"Via André ben ik hier gekomen. Hij vond mij uiteindelijk meer geschikt als hoofdcoach voor Canada, waarbij hij mij kon ondersteunen. Dus hier hebben we de rollen omgedraaid en is hij mijn assistent. De taakverdeling is duidelijk, veel dingen doen we ook gewoon hetzelfde als we al gewend waren."
'Broer was beter'
De weg naar de top was voor Gademan minder vanzelfsprekend, als speler zat hij op het goede moment bij Almere op de juiste plek. Onder leiding van de Argentijnse coach Alex Verga groeide de club naar het hoogste niveau.
"Mijn broer Pouya was beter, maar hij zat eigenlijk net te vroeg bij de club. Hij was de snelle spits, ik een trage verdediger", schetst Gademan. "We hebben nog wel even samengespeeld in het eerste."
Misschien wel dankzij de beperkingen die Gademan bij zichzelf herkende, werd hij met zijn inzicht en mentaliteit toch een dragende kracht bij Almere. Toen Verga ermee stopte, vond Gademan het als speler mooi geweest en vervolgde hij zijn loopbaan bij de club als coach.
Met kunst- en vliegwerk hield hij de club drie seizoenen in de hoofdklasse. Want in het laatste jaar won hij geen enkele partij, maar werd het seizoen afgebroken door de coronapandemie. Dus op papier had hij zich drie keer keurig gehandhaafd, met een mooi buitenlands avontuur tot gevolg.
Toegegeven, zonder een beetje geluk stond Gademan nu ook niet op de Spelen. "Maar dit is wel wat ik uiteindelijk wilde. Ambities die ik voor mezelf had uitgesproken. Het is alleen allemaal wat sneller gegaan."
