Hij kleurde een groot deel van de Tour de France met zijn meeslepende strijd om de bolletjestrui. Na de eerste week - waarin een andere Nederlander, Ide Schelling, het kleinood met verve verdedigde - sprintte hij keer op keer alsof zijn leven ervan afhing.
En dat meestal op meer dan 1.500 meter hoogte en met een stijgingspercentage van acht procent of meer. Soms verloor hij een sprintje, maar vaker gaf hij concurrenten Nairo Quintana en Michael Woods het nakijken.
De bolletjestrui zat hem als gegoten, tot de Sloveense veelvraat Tadej Pogacar hem de trui in de laatste meters van de laatste bergrit nog afhandig maakte. "Ik heb er alles voor gedaan en alles eruit gehaald. Mijn trainer vroeg me hoeveel procent tevreden ik was. Tachtig procent, zei ik. Het was een heel mooie Tour, al heb ik niet alles gehaald wat ik wilde halen. Met name de bergtrui. Maar ik denk dat ik me goed heb laten zien."
De Limburgse klimmer mag met trots terugkijken op deze editie. Natuurlijk deed het verliezen van de bolletjestrui pijn. Maar niet zoveel als wat er aan de vooravond van die laatste bergrit naar Luz Ardiden gebeurde.
Politie-inval
Woensdagavond laat werd hij namelijk van zijn bed gelicht door de Franse politie die het hotel van Poels' ploeg Bahrain Victorious binnenviel op zoek naar bewijs van vermeende dopingpraktijken.
De woordvoerder van Bahrain Victorious verklaarde later dat de onderzoekers alleen hadden gevraagd naar trainingsgegevens, maar de gevolgen voor de renners waren toch groter. Eerder al vertelde Dylan Teuns, winnaar van de Alpenrit naar Le Grand Bornand, dat zijn telefoon was ingenomen. En dat gold ook voor Poels.
"Mijn telefoon en mijn laptop hebben ze meegenomen", vertelde Poels voor de slotrit naar Parijs. "Hopelijk krijg ik die weer snel terug en ben ik weer online. Ik mocht een telefoon lenen van een mechanieker voor het thuisfront, dus dat zat op zich wel goed."
De droge nuchterheid die Poels eigen is kon echter niet verbloemen dat de gebeurtenissen veel indruk hadden gemaakt op hem en zijn ploeggenoten. "Bij mij is het heel simpel. Ik heb niks te verbergen, dus ze kunnen alles bekijken wat ze willen. Op zich heb ik daar ook niet zoveel moeite mee", vervolgde Poels met een brok in de keel.
"Maar de manier waarop, dat heeft best wel veel indruk op me gemaakt, ook emotioneel. In mijn hoofd zat ik de laatste dagen toch minder op de fiets. Het heeft me best wel geraakt. Niet leuk, nee."
Wat als?
Wat als Poels de laatste bergrit zonder die zorgen had kunnen aanvangen? Had hij dan meegekund met de kopgroep en twintig bergpunten kunnen pakken op de Tourmalet? En had hij met een goede dag misschien zelfs nog wat kunnen sprokkelen op de slotklim?
Poels zal het nooit weten. "Ik heb toen een klotenacht gehad. Dat helpt natuurlijk niet. Tja, misschien heeft het wel invloed gehad."
De verdenkingen tegen Bahrain Victorious dateren al van voor de Tour. Met name na de opzienbarende dubbele ritzege van de Oekraïner Mark Padoen in bergritten in het Critérium du Dauphiné, werd de ploeg in Franse media beschuldigd van het gebruik van verboden middelen. Hoewel de twee anoniem opgevoerde bronnen, onder wie een ploegleider, toegaven geen bewijs te hebben voor hun aantijgingen, zetten ze vraagtekens bij de geloofwaardigheid van de ploeg.
Het Franse Openbaar Ministerie maakte na de inval in het hotel bekend een vooronderzoek te zijn gestart naar beschuldigingen van dopinggebruik. Volgens het parket in Marseille gaat het om een onderzoek naar onder andere "verwerving, transport en bezit van een verboden stof voor gebruik door een atleet zonder medische rechtvaardiging".
"Kijk, bij mij loopt het wel goed af, want ik weet dat ik niks te verbergen heb", zegt Poels stellig. "Daar maak ik me geen zorgen om. Maar het is gewoon niet leuk als je daarmee wordt geconfronteerd. Iedereen heeft er natuurlijk een mening over. En je kunt er heel weinig tegen doen."
Gebaar van Mohoric: olie op het vuur
Vrijdag gooide Matej Mohoric ook nog eens olie op het vuur met een op zijn minst onhandig zegegebaar, nadat hij in Libourne al voor de tweede keer deze Tour een solo winnend had afgesloten.
Mohoric wees nadrukkelijk op de naam van de sponsor, bracht vervolgens een vinger naar de lippen en maakte tenslotte een gebaar alsof hij zijn mond dichtritste. En dat gebaar bracht de kenners terug bij een van de donkerste perioden uit de wielersport.
Op 23 juli 2004, tijdens de achttiende etappe van de Tour de France, sprong de Italiaan Filippo Simeoni van het bescheiden Domina-Vacanze mee met de kopgroep. Dat was echter niet naar de zin van geletruidrager Lance Armstrong.
In zijn eentje maakte Armstrong de oversteek naar de kopgroep en dwong daarmee het peloton de achtervolging in te zetten. Eenmaal aangesloten bij de vluchters, ging hij pontificaal naast Simeoni rijden. De boodschap: pas als Simeoni zich uit de kopgroep liet lossen, zou Armstrong zich laten terugzakken.
Armstrong: 'Je hebt een grote fout gemaakt door te praten'
Onder druk van zijn medevluchters liet Simeoni zich even later inderdaad lossen. En Armstrong met hem, als een bewaker. "Je hebt een grote fout gemaakt door te praten", zou de Amerikaan tegen hem hebben gezegd.
Waarom deed Armstrong dat? Simeoni had voor de Tour een bekentenis afgelegd in een onderzoek tegen dokter Michele Ferrari, een arts die naar later bleek zijn renners voorzag van epo en andere dopingproducten. Simeoni was klant bij Ferrari en hij verklaarde dat ook Armstrong via de arts illegale producten gebruikte.
Nooit was de wraakzuchtige macht van Armstrong zo zichtbaar als toen. Bij terugkeer in het peloton kreeg Simeoni de hoon van zijn collega's te verduren. Armstrong kreeg nog net geen applaus en voelde zich onaantastbaarder dan ooit. Zo onaantastbaar dat hij in de camera hét gebaar maakte: de mond gesnoerd.
Of Mohoric op de hoogte was van deze geschiedenis is niet bekend. Was het bewust of een ongelukkige handeling in de euforie van de overwinning? Feit is dat de Sloveen een signaal wilde afgeven naar aanleiding van de inval in het hotel van zijn ploeg.
"Ik voelde me een crimineel met al die politie", zei Mohoric na afloop. "Aan de ene kant is het een goed teken, want het betekent dat ze alle ploegen in de gaten houden. Natuurlijk hebben ze niets gevonden, want wij hebben niets te verbergen."
"Dit is verschrikkelijk voor een renner", schetste wieleranaliste Roxane Knetemann de frustratie die leeft bij de betrokken renners. "Je hebt meteen een stempel. Als wielrenner sta je meteen 10-0 achter als de politie bij je hotel naar binnen gaat. Dat gun je niemand."
Mohoric en Poels stonden zondagavond op het eindpodium op de Champs-Élysées als winnaar van het ploegenklassement. Met drie ritzeges (twee keer Mohoric, een keer Dylan Teuns), de negende plaats in het eindklassement met Pello Bilbao en opvallende prestaties van Wout Poels en Sonny Colbrelli mag de Tour gerust geslaagd worden genoemd.
De tijd zal leren of de herinnering aan deze Tour zou worden bepaald door dat laatste beeld of door die van politiemannen die de koffers van renners omkeren. Alles is mogelijk.
In 2020 viel de OCLAESP, een dienst die gelijkenissen vertoont met de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) en gelieerd is aan het Franse Ministerie van Volksgezondheid namelijk ook al binnen bij de ploeg van Nairo Quintana. Die zaak heeft nooit een vervolg gekregen.
