Lichamen in bomen, groot aantal trauma’s: verhalen uit Duits rampgebied
Nu het water is gezakt en steeds meer hulpverleners de zwaar getroffen dorpen en steden langs de Duitse rivier de Ahr bereiken, wordt steeds duidelijker hoe groot de verwoesting daar is en hoe de natuurramp er bij de bevolking heeft ingehakt.
Via Duitse media komen verhalen naar buiten van hulpverleners die het gebied zijn ingegaan. Het ARD-nieuwsprogramma Tagesthemen sprak met de arts Gerhard Trabert, die met een mobiele praktijk door het dal van de Ahr trekt. Hij heeft daar acute zorg verleend aan overlevenden, zei hij gisteravond. "Maar indrukwekkender was het om naar de mensen te luisteren. Dat heeft me echt aangegrepen."
Trabert somde kort op wat bewoners van overstroomde dorpen hebben meegemaakt en gezien. "Dat iemands kleinkind een verdronken persoon in de tuin heeft gevonden. Dat twee lichamen in een boom zijn blijven hangen toen het water zakte. Een vrouw die vertelt dat het water haar tot de nek stond en dat ze dacht: 'Dit overleef ik niet'."
Los van het herstellen van alle materiële schade moet er aandacht komen voor de psychische nood bij slachtoffers, zei hij bij de ARD. "Al die trauma's, dat wordt dé uitdaging."
In de grootste plaats in het rampgebied is NOS-verslaggever Henrik-Willem Hofs, hij laat zien hoe het er daar uitziet:
De lokale krant General-Anzeiger volgde Marc Neunkirchen, een boomverzorger die nu als vrijwilliger helpt in het stadje Bad Neuenahr-Ahrweiler. Van goed gecoördineerde hulp is daar nog geen sprake, zei hij tegen het blad: daarvoor is de infrastructuur te zwaar beschadigd. "In de binnenstad zijn amper hulptroepen te zien. Ook het lokale bestuur is compleet weggevallen."
Neunkirchen is met een groep medewerkers en acht voertuigen naar het rampgebied gegaan, met de lokale brandweer kijkt hij waar hij kan helpen. Gisteren heeft hij de hele dag kleinere straten weer toegankelijk gemaakt door autowrakken weg te slepen en modder op te ruimen. "Dat ging prima met onze kleinere apparatuur, grote machines zouden hier niet zijn gekomen."
In Bad Neuenahr-Ahrweiler zijn niet alleen huizen vernield, ook bruggen, wegen en spoorlijnen zijn weggevaagd. Daardoor is het gebied nog altijd lastig te bereiken. Ook is op veel plaatsen een gebrek aan schoon water en elektriciteit, en al helemaal aan internetverbindingen.
Helikopters van de luchtmacht vliegen met water en medische apparatuur naar getroffen regio's:
Ook het feit dat nog honderden mensen worden vermist heeft impact op de mensen in het rampgebied, zegt arts Trabert. "Familieleden weten soms niet of een naaste het heeft overleefd. 'We hebben niets meer gehoord', zeggen ze dan. Er is ook onzekerheid: misschien is iemand alleen maar in een ander gebied, zonder bereik. We hebben ook meegemaakt hoe dankbaar mensen zijn als een familielid zich ineens toch meldt."
Neunkirchen en Trabert zien ook mooie dingen ontstaan, zeggen ze. Trabert: "Mensen zijn verdrietig en uitgeput, maar hebben een immense kracht. Je hoort steeds: 'Het moet verdergaan'. Veel mensen zijn dankbaar voor de hulp, ze bieden ons gewoon koffie aan als we komen."
Vrijwilliger Neunkirchen ervaart ook veel dankbaarheid, zo zegt hij in de General-Anzeiger, ook bij hulpverleners onderling. "Bij alle tragiek die er is, zegeviert de menselijkheid hier", zegt hij. "En morgen zijn we hier weer en gaan we gewoon verder."
