Aan de voet van de steile heuvel, ergens tussen de velden buiten het dorpje Mûr-de-Bretagne, staat Adrie van der Poel. Even eerder had hij zijn zoon nog zien langs flitsen in het peloton van de Tour de France, zo rond de 35ste plek.
De echte finale van de tweede etappe hoeft hij niet te zien. "Als vader heb ik het toch wel moeilijk, met al die valpartijen de laatste tijd. En het internet is hier heel zwak, dus het is gewoon afwachten."
Maar als even later de naam van zijn zoon uit de opengesperde deur van een camper schalt ("Acceleration Van der Poel. Il est parti!"), kan hij het toch niet laten. Met een hand tegen het voorhoofd als natuurlijk zonnescherm kijkt hij ademloos.
Hij reageert niet op de vriendelijk bedoelde aansporingen van de campereigenaar aan het adres van zijn zoon. Pas als Mathieu de streep in het vizier heeft, laat hij zich horen: 'Trappen!'
Glunderend doet Adrie een stap achteruit: "Even mijn vrouw bellen, die staat even verderop." Het nieuws reist snel. Corinne Poulidor-Van der Poel heeft de telefoon nog niet opgenomen of er klinkt een gil vanuit de verte. "Dat waren ze", glimlacht Adrie. "Ze wisten het al."
Geen gewone
Van der Poel is natuurlijk geen gewone. Dat geldt voor junior, maar ook voor Adrie. Hij won monumenten als de Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik, klassiekers als de Amstel Gold Race, Parijs-Tours en Parijs-Brussel, werd wereldkampioen in het veld. En hij droeg ooit de gele trui.
Aan die gele trui zit nog een opmerkelijk verhaal vast: na afloop van de vierde rit van de Tour van 1984 werd niet Van der Poel, maar de Belg Ferdi Van den Haute gehuldigd als klassementsleider. Van den Haute won de vierde etappe met ruim een minuut voorsprong op het peloton en de organisatie ging ervan uit dat hij de nieuwe leider was.
In werkelijkheid had de Belg al bijna twee minuten achterstand op Van der Poel, die dankzij zijn derde plaats in de sprint rekende op het geel. 's Avonds erkende de organisatie zijn fout en stuurde een koerier met de gele trui naar het hotel van de Kwantum-ploeg.
Ploegleider Jan Raas was echter woedend over de blunder en verordonneerde zijn renners om de volgende dag in staking te gaan. Het geel van Van der Poel werd bewust weggegeven aan drie ongevaarlijke renners, die met bijna 18 minuten voorsprong om de dagzege gingen strijden.
Die avond pronkte de Fransman Vincent Barteau op het podium in het geel. Pas twaalf dagen later stond hij hem af aan zijn ploeggenoot Laurent Fignon.
Maandag start Van der Poel in het geel en die trui zal hij willen houden, in ieder geval tot de tijdrit van woensdag. Twee vlakke sprintritten krijgt hij de tijd om te genieten en terug te kijken op een emotionele dag in Noord-Bretagne.
De avond was al gevallen toen Mathieu na alle plichtplegingen, podiumceremonies en interviews zijn geliefde op het parkeerterrein van het ploeghotel terugzag. Een boks voor vader Adrie, een knuffel voor vriendin Roxanne. Maar vooral de innige omhelzing met moeder Corinne zal nog wel een tijdje bijblijven.
Laat op de avond van zijn eerste zege in de Tour keek Van der Poel in gesprek met Herman van der Zandt met een brede glimlach de beelden terug.
