Op de streep wees hij met een vinger naar de hemel. Direct na de finish kwamen de tranen. En ook na de plichtplegingen op het podium, waar Mathieu van der Poel de gele trui van de Tour de France om de schouders kreeg, was hij nog zeer geëmotioneerd.
Of hij tot deze prestatie geïnspireerd was door zijn op 13 november 2019 overleden opa Raymond Poulidor? "Ja, dat denk ik wel". Van der Poel hoefde het niet eens uit te spreken, de brok in zijn keel sprak boekdelen. "Het was zo emotioneel. Dit is een droom, die uitkomt."
Maandenlang ging het over die gele trui. De trui die ooit om de schouders van zijn vader Adrie hing, al werd die daarvoor nooit gehuldigd. En vooral de trui, die zijn opa Raymond Poulidor nooit mocht dragen.
In het eerste weekend van de Tour zou kleinzoon Mathieu dat gemis goed moeten maken. Maar in de openingsrit moest hij het hoofd buigen voor een ontketende Julian Alaphilippe. Met een achterstand van 18 seconden wist Van der Poel dat er iets speciaals nodig was om nog kans te maken.
Bonificatieseconden
Bij de eerste passage van de Mûr-de-Bretagne in de tweede etappe pakte hij acht bonificatieseconden. Opgeteld bij de tien bonificatieseconden aan de finish door zijn ritwinst en het gat van acht seconden naar de spartelende Alaphilippe was dat essentieel voor het uitkomen van de gele droom.
"Het was bijna onrealistisch om hier vandaag nog die trui te nemen", vertelde hij. "Dit was mijn laatste kans. Ik speelde al alles of niets de eerste keer om die seconden te gaan halen. En die tweede keer, dat was meer op karakter dan wat anders toen ik doortrok op achthonderd meter van de meet. Vijf minuten later hoorde ik pas dat het geel was. Toen drong het pas door."
Bekijk hieronder de tweetrapsraket op de Mûr-de-Bretagne, die Mathieu van der Poel de ritzege, de bolletjestrui en vooral de zo begeerde gele trui opleverde.
