In België hoeft succescoach Ehren nog niet met twee bodyguards op pad
Raoul Ehren is inmiddels vergroeid met HC Den Bosch, zijn naam onlosmakelijk verbonden met het succes van de hockeysters. Zelf is de coach allang de tel kwijt als het gaat om gewonnen prijzen. "Het gaat niet om mij."
Maar toch ook weer wel, zeker de komende weken. Sinds hij zijn afscheid aankondigde in Noord-Brabant om zich volledig op de Belgische vrouwen te richten, nadert het tijdperk Ehren een climax van formaat.
Met Amsterdam als belangrijkste uitdager wacht komend weekend nog een zinderende ontknoping in de Euro Hockey League en daarna nog vermoedelijk in de hoofdklasse.
"Wij stonden het vorige, afgebroken seizoen tien punten voor, met nog vijf duels te spelen. De laatste vier onderlinge duels hebben wij echter van Amsterdam verloren. Het wordt heel erg close, de kleinste details kunnen cruciaal zijn", voorspelt Ehren.
Onvolprezen hockeynerd
Het zijn de omstandigheden waarin hij op zijn best zou moeten zijn. Ehren is de onvolprezen hockeynerd, die werkelijk niets aan het toeval overlaat. "Ik heb altijd een plan B. En ook nog een plan C."
Het trainersvak lijkt ooit als een virus te zijn aangewaaid, toen Ehren zelf nog als gewaardeerde kracht actief was als hockeyer bij de Bosschenaren. Hij werd landskampioen in 1998 en maakte een jaar later deel uit van het team dat ook de Europa Cup won.
In die ploeg speelden onder anderen Sjoerd Marijne, Ronald Jansen, Marc Lammers, Dennis Dijkshoorn en Jeroen Delmee. "Allemaal op hoog niveau trainer geworden, best bijzonder als je daar zo over nadenkt."
Voor de 47-jarige Ehren loopt het zoals het loopt. Vrijwel altijd tekent hij relatief kortlopende contracten, met de intentie om te verlengen als een samenwerking van beide kanten bevalt.
We zien wel of het er ooit van komt, maar contact is er nooit geweest.
Zo ook in België, een klus die hij overnam van zijn vriend Niels Thijssen. Iets wat met kunst- en vliegwerk tot deze zomer nog te combineren bleek met zijn huidige baan bij Den Bosch. Maar iets wat hem uiteindelijk dwong tot een keuze. En die keuze viel dus op een helse klus bij onze zuiderburen.
"Ik word bondscoach van België om op de grote toernooien om de medailles te spelen", zegt Ehren vol overtuiging. Een fonkelnieuw trainingscomplex in Antwerpen is voor hem het signaal dat er serieus werk wordt gemaakt van die ambities, een traject dat vier jaar geleden al is ingezet. "In de EK-selectie zitten tien speelsters uit de onder 21."
Dat het vrouwenhockey in België nu nog niet veel voorstelt, heeft voor Ehren ook zijn voordelen. Perfectionistisch als hij te werk gaat, heeft hij de nationale selectie wekelijks veel meer uren tot zijn beschikking dan bijvoorbeeld in een groot hockeyland.
"In België trainen de speelsters twee avonden in de week en spelen ze een wedstrijd. Nadeel is dat het clubniveau veel lager ligt dan bijvoorbeeld in Nederland, maar ik heb daarnaast meer tijd om aan een ploeg te bouwen."
Twee drukke banen
Ehren gaat vanaf de zomer bovendien alle jeugdselecties uitspitten, op zoek naar nieuw talent. Dat laat hij nu in verband met tijdgebrek door zijn twee drukke banen nog aan anderen over.
"De mannen hebben bewezen dat de stap naar de absolute top te maken is, met een Europees en wereldkampioenschap tot gevolg. Maar dan ben je wel tien jaar verder met zo'n project", realiseert Ehren zich.
"Ik heb in eerste instantie getekend tot en met het WK volgend jaar. Bij de beste acht landen van de wereld zitten we met de vrouwen nu nog niet eens, dat moet de eerste stap worden."
Gezien zijn staat van dienst mag het best opmerkelijk genoemd worden dat Ehren nooit genoemd is om bondscoach van Nederland te worden. Met de vrouwen van Jong Oranje deed hij zowel in de rol van assistent als bondscoach al de nodige ervaring op. En met succes.
"We zien wel of het er ooit van komt, maar contact is er nooit geweest. Gezien de goede prestaties van de vrouwen onder Alyson Annan en haar voorganger Max Caldas is er naar mijn mening ook geen noodzaak geweest om het anders aan te pakken. En bij de mannen zou de nieuwe coach Delmee ook mijn eigen keuze zijn."
Het hockeygekke India
Hoewel Ehren de laatste jaren slechts een blauwe maandag bij de mannen werkzaam was, heeft het niets met zijn specifieke kwaliteiten te maken dat hij sinds 2003 alleen als vrouwencoach actief was. "Het zal iets anders zijn, maar het komt op hetzelfde neer. Je wilt het maximale halen uit individuen."
Dat ene uitstapje naar de mannenwereld was in 2017, als assistent van Marijne in het hockeygekke India. "Sjoerd zocht nog iemand die hem kon helpen voor een maand, het paste toen precies in mijn schema."
"En wat een geweldige ervaring was dat", herinnert Ehren zich nog goed. "We pakten met India brons in de Hockey World League. Alles werd gespeeld in volle stadions. Ik moest daar met twee bodyguards op pad als ik een blikje cola ging halen."
Bekijk hieronder beelden van het meest recente kampioenschap van Den Bosch:
Ehren verwacht in de toekomst wat van België. En dat zal gezien zijn staat van dienst ook wederzijds zijn.
Er zijn immers weinig coaches met een vollere prijzenkast dan Ehren, die zijn opvolgster Marieke Dijkstra in Den Bosch met een zware erfenis belast. Toch blijft het ook vertrouwd. "Er staat een geweldige ploeg, alle contracten zijn verlengd voor het aankomende seizoen. Ik ben ervan overtuigd dat ze mee blijven doen om de prijzen."
Het was even schrikken, herinnert Ehren het moment dat hij aankondigde te stoppen. Maar de knop is om, de focus ligt weer volledig op de missie voor dit seizoen. Zijn team mag nu de hoofdrol opeisen, wat hij rustig hoopt te kunnen aanschouwen. "Ik hoef niet met de beker op die ene foto te staan."
