Paarse Vrijdag: 'Als ik op een jongen val, kan ik dat makkelijker zeggen'
Ruim 500 basisscholen hebben vandaag voor het eerst meegedaan aan Paarse Vrijdag, de dag waarop honderdduizenden scholieren en studenten paars dragen om te laten zien dat iedereen zichzelf mag zijn.
Paarse Vrijdag wordt sinds 2010 elke tweede vrijdag van december georganiseerd. Het is overgewaaid uit de Verenigde Staten, waar het Spirit Day heet. Er is voor paars gekozen omdat die kleur in de regenboogvlag staat voor spirit, dat volgens het Amerikaanse Gender & Sexuality Network vertaald kan worden vertaald als enthousiasme.
Ook de basisschoolleerlingen van de Comeniusschool in Zeist deden mee. Ze vinden aandacht belangrijk. 'Als ik op een jongen zou vallen, kan ik dat makkelijker zeggen', zegt een van hen:
En voor het eerst wordt de dag vandaag in Nederland dus ook georganiseerd voor jonge kinderen. Zo droeg juf Vera Jajcevic van OBS De Takkenbosse in het Zuid-Hollandse Numansdorp vandaag een paarse coltrui en een aantal paarse accessoires. In haar les vertelde ze haar kleuters over de dag, waarop wordt stilgestaan bij lhbti-rechten.
Verder hingen op de school posters en droegen ook veel leerlingen paars, zegt Jajcevic in het NOS Radio 1 Journaal. "Ook lezen we prentenboeken. Zo heb ik het prentenboek Prinses Kevin voorgelezen, over een jongen die als prinses verkleed naar school wil gaan."
Geen roze?
Volgens haar zijn ook kleuters al bezig met dit onderwerp. "Wij vragen aan ze: waarom vinden jullie bijvoorbeeld dat jongetjes geen roze mogen dragen, terwijl daar helemaal geen richtlijnen voor zijn? Na het voorlezen vroeg ik wie de kleur roze mooi vond en toen staken ook een paar jongens hun vinger omhoog. Dat is toch mooi."
De 11-jarige Ivan uit Enschede, vandaag gekleed in een zwarte broek, paarse hoodie, regenboogsokken en paarse nagellak, is heel blij met de dag. "Het is belangrijk om te laten zien dat je iedereen accepteert", zegt hij in het NOS Radio 1 Journaal. "Ik ben transgender. Dat betekent dat ik in het verkeerde lichaam ben geboren. Een jongen in een meisjeslichaam. In het begin was dat best apart."
Op 9-jarige leeftijd voelde Ivan zich "niet meer echt een meisje". Hij besloot te gaan googelen en wist het toen zeker: "Ik heb het tegen mijn moeder, broers en vader gezegd. Al gauw ging mijn haar eraf en ging ik naar de huisarts."
Spreekbeurt over pride
Volgens Ivan waren zijn ouders niet verbaasd. "Ze hadden het eigenlijk al verwacht. Ze waren heel positief." Ook op school werd hij meteen geaccepteerd. "Ik hield een spreekbeurt over de pride en over mezelf. Ik zei: 'Zo wil ik aangesproken worden, Ivan is mijn nieuwe naam'. Dat ging gewoon zoals het ging. Die acceptatie had ik ook wel verwacht."
Het verhaal van Ivan ontroerde juf Vera. "Dit is precies wat je als leerkracht op een basisschool wil horen, dat je zo geaccepteerd wordt. Ik heb heel veel respect voor Ivan."
