Een tweede coronagolf. Een gigantische economische krimp. En dan ook nog de dreiging van een no-dealbrexit. Geen enkel ander land in Europa gaat zo'n spannende herfst tegemoet als Groot-Brittannië.
Terwijl Boris Johnson nog geen negen maanden geleden na zijn sensationele verkiezingsoverwinning op rozen zat, is zijn populariteit nu aan het dalen. Zelfs onder zijn nieuwe kiezers uit voormalige Labour-districten.
De torens van de gesloten mijn in Mansfield zijn in de hele omgeving te zien. Het is de herinnering aan de tijd dat de hele stad van de kool leefde, tot diep in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Nu zijn de meeste ramen ingegooid en zitten de oude stalen constructies onder de vogelpoep.
Nieuwe politieke koers voor oude mijnstad
Documentairemaker Jay Martin wilde juist hier afspreken om uit te leggen hoe Mansfield is veranderd. "Dit was het kloppende hart van de gemeenschap. Alles draaide om de mijn. En iedereen stemde Labour. Deze verlaten mijn staat symbool voor het toen en tegelijk ook voor het nu. Want sinds premier Thatcher de mijnen sloot, is er hier weinig meer voor in de plaats gekomen."
Hij kon zijn ogen niet geloven toen de stad waarin hij opgroeide ineens voor de Conservatieven stemde. De vroegere aartsvijand. In Mansfield trokken de mijnwerkers ten strijde tegen de Iron Lady tijdens de beruchte mijnwerkersstakingen in de jaren tachtig. Sinds 1918 was de stad altijd in handen geweest van Labour.
Maar brexit bracht die verandering in een stroomversnelling. 71 procent van de stad stemde voor een vertrek uit de EU. Vier jaar lang hield dat debat Groot-Brittannië in zijn greep. Veel kiezers in dit soort voormalige mijndistricten waren het zo zat dat ze massaal overliepen naar de Conservatieven van Boris Johnson, die beloofde brexit te regelen.
2020 blijkt rampjaar, Johnson maakt fouten
Alleen kon niemand bij de verkiezingen in december voorzien dat 2020 zo'n rampjaar zou worden. Johnson bleek moeite te hebben met zijn rol als crisispremier. Hij maakte fouten, moest voortdurend terugkomen op eerdere beslissingen en beloofde veel meer dan hij waar kon maken, op het gebied van coronatesten bijvoorbeeld.
"Johnson had gehoopt meer het gezicht van zijn regering te worden. De voorzitter die veel kon delegeren. Dat kan niet in een crisis als deze. Dan moet je als premier in de loopgraven staan", zegt politicoloog Matthew Goodwin, als professor verbonden aan de Universiteit van Kent. "En dus kwamen zijn zwakheden bovendrijven."
Als Johnson niet levert, dan zijn deze kiezers weg.
Johnsons populariteitscijfers daalde aanzienlijk de afgelopen maanden. En hoewel de Conservatieven nog rond de 40 procent in de peilingen schommelen, is Labour op gelijke hoogte gekomen.
Ook in Mansfield begint het gemor te klinken over hoe Johnson opereert. "Ik ben een echte working class lad", zegt een man op de markt. "Ik wilde Johnson zien veranderen. Maar dat valt tegen."
Een vrouw zegt: "Ik heb vertrouwen in hem. Hij houdt van dit land. Maar ik vind hem niet sterk."
Ben Bradley, de 30-jarige parlementariër die als eerste Conservatief het kiesdistrict van Mansfield vertegenwoordigt, realiseert zich dat de regering moet leveren. "Als we onze beloftes niet waarmaken door meer in dit soort steden te investeren, door brexit goed te regelen, dan zijn we deze kiezers zo weer kwijt", zegt hij.
En in zo'n pandemie verkiezingsbeloftes waarmaken is haast onmogelijk, zegt Goodwin. "Als Johnson niet levert, dan zijn deze kiezers weg. Niet dat ze terugkeren naar Labour, maar dan zullen ze helemaal niet meer gaan stemmen."