Ranomi Kromowidjojo: 'Golden Girl' van 2012 moet haar top nog bereiken

"Ik heb niet goed gezwommen", was de eerste reactie van Ranomi Kromowidjojo na haar zege op de 100 meter vrije slag op de Olympische Spelen in Londen (2012). Toch was ze die zomer ongenaakbaar in het water, wat haar nog een tweede gouden medaille (50 meter vrij) en zilver met de estafetteploeg opleverde. Het tekent haar perfectionisme.

In de verkiezing van de beste olympiër aller tijden is Kromowidjojo met die prestatie op de veertiende plek geëindigd.

Dat de inmiddels 29-jarige Kromowidjojo zou gaan zwemmen, was niet van jongs af aan duidelijk. In het gezin Kromowidjojo werd namelijk vooral aan karate gedaan. Ook Ranomi volgde karatelessen, maar al snel bleek ze een echte waterrat.

Elke woensdagochtend ging ze met haar moeder mee naar het zwembad. Binnen een jaar behaalde ze haar A en B diploma en werd ze lid van de Bedumse zwemclub. Toen beide sporten niet meer te combineren waren, viel de keuze op het zwemmen.

Vroeg uit de veren

In haar jeugd stond ze vijf keer in de week om vijf uur 's ochtends op om naar de training te gaan. Ze zei nooit dat ze niet wilde of geen zin had, volgens haar moeder Netty.

Vanaf haar veertiende ging de zwemster uit het Groningse Sauwerd voor niks anders dan olympisch goud. Verjaardagsfeestjes werden overgeslagen en ze bracht meer tijd door in het zwembad dan in de schoolbanken. Zelfs in het weekend, op zondagochtend, zwom 'Kromo' haar baantjes.

Volgens Kromowidjojo is het niet genoeg om te proberen eerste te worden. "Want dan weet je zeker dat je het niet haalt." Je moet de beste van de wereld willen worden en op de Spelen van 2012 was ze dat op maar liefst twee afstanden.

De dubbel

Als vierde zwemster in de geschiedenis pakte ze de felbegeerde dubbel. De dochter van een Surinaams-Javaanse vader en een Nederlandse moeder won zowel het goud op de 50 meter als op de 100 meter vrije slag.

Alleen de Oost-Duitse Kristin Otto (in 1988), Inge de Bruijn (in 2000) en de Duitse Britta Steffen (2008) wisten dat kunststukje eerder op te voeren. De Bruijn, zelf meervoudig olympisch kampioene, riep haar toen nog maar 21-jarige landgenote uit tot 'Golden Girl'.

In haar geboortedorp Sauwerd werd ze feestelijk onthaald. Er was een rondtoer in een oldtimer georganiseerd en als extra verrassing mocht ze ook een straatnaambord met daarop de naam 'Ranomi plantsoen' onthullen.

Ook van de Nederlandse sportwereld kreeg ze erkenning voor haar prestaties in Londen. Ze werd in 2012 uitgeroepen tot Sportvrouw van het Jaar op het NOC*NSF Sportgala.

Zelf bleef Kromowidjojo onverminderd kritisch naar haar eigen prestaties kijken. "Ik kwam hier voor drie keer goud", erkende ze na afloop van haar 'gouden Spelen'.

En als we haar mogen geloven, moet ze haar echte top nog bereiken. "Ik heb mijn beste race nog niet laten zien", zei ze in aanloop naar de Spelen van Tokio, die verplaatst zijn naar 2021.

Het is zelfs niet uitgesloten dat 'Kromo' ook na de komende Olympische Spelen nog doorgaat. "Er is niemand die mij dwingt om te stoppen of door te gaan."