Libiër Eissa wil maar één ding: 'Een toekomst voor mijn kinderen'

• Daisy Mohr

  Correspondent Midden-Oosten

"Hij kwam van ver, om ons leven voor altijd te verpesten", zegt Salah Eissa. Hij heeft geen goed woord over voor generaal Haftar. Bijna een jaar geleden moest Eissa door zware gevechten zijn huis in Tripoli ontvluchten. Sindsdien woont hij met zijn gezin in een veiliger deel van de hoofdstad van Libië.

"Wat moest die Haftar hier met zijn huurlingen, laat hem toch lekker in het oosten van het land blijven. Hoe verder weg die man is, hoe beter. Dacht hij nou werkelijk dat hij Tripoli kon innemen."

Mohktar Farhat's fabriek en zijn huis zijn door de gevechten zwaar beschadigd. Hij hoopt ze te kunnen herstellen, maar dat zal niet makkelijk zijn:

Het conflict in Libië heeft zo'n 400.000 burgers zoals Eissa ontheemd. Met zoveel internationale spelers die betrokken zijn bij deze complexe oorlog, weet hij één ding zeker: "Al die landen moeten ons met rust laten. Als Rusland en Turkije vertrekken, wordt Libië weer van ons."

Het Libische Nationale leger van generaal Haftar probeerde sinds april vorig jaar de hoofdstad Tripoli in handen te krijgen. Met militaire steun van Turkije voor de regering van premier Sarraj, die door de VN wordt erkend, is het tij gekeerd. Haftar, die steun krijgt van Rusland, is verdreven uit de omgeving van de hoofdstad.

Huurlingen

Moderne wapens maar ook duizenden huurlingen zijn de afgelopen tijd vanuit Turkije naar Libië verscheept. Duizenden Syrische rebellen werden naar Libië gebracht om voor een goed salaris mee te vechten met de troepen van Sarraj. Ook aan Haftars kant vechten Syriërs mee, die door Rusland uit Syrisch regeringsgebied zijn ingevlogen. En dan zijn er ook nog huurlingen uit veel andere landen ingezet.

Ondanks het wapenembargo tegen Libië gaan er naar de strijdende partijen hele veel wapens, inclusief Russische gevechtsvliegtuigen. VN-secretaris-generaal Guterres noemde de buitenlandse inmenging in Libië deze week "ongekend". Volgens hem is het conflict een nieuwe, nog somberder, fase ingegaan. Hij vraagt de internationale gemeenschap om met snelle oplossingen te komen.

"Voor mij voelt het als een bezetting", zegt Eissa. "Wij Libiërs zijn te aardig geweest. Iedereen is uitgenodigd en nu zitten wij hier met de ellende." Op zijn telefoon laat hij zijn winkel en huis zien. "Niets meer van over. Ik had een goed leven. Ik verkocht schoonmaakmiddelen. Wie gaat mij teruggeven wat ik heb verloren?"

Landmijnen

Doordat zijn wijk nog altijd onveilig is, durft hij zijn vrouw en twee kinderen niet mee terug te nemen. "Het is een groot huis maar er is geen elektriciteit of stromend water. We kunnen daar niet leven." De buren hebben hem verteld over de landmijnen die zijn achtergelaten toen de strijders vertrokken. Verschillende mensen die terugkeerden naar hun huizen raakten zwaar gewond en een paar hebben het niet overleefd.

Dus blijven Eissa met zijn gezin in die ene kamer in het onafgebouwde hotel waar ze nu al bijna twaalf maanden wonen. "Ik ben dankbaar dat de gemeente van Abou Salim ons heeft geholpen. We hebben niets mee kunnen nemen van thuis. Zij gaven ons hier matrassen en eten. Zonder die hulp hadden we op straat gestaan. Wie had ooit gedacht dat wij Libiërs zo zouden moeten leven."

Het olierijke land verkeert sinds de dood van dictator Muammar Kadhafi in 2011 in chaos. Verschillende stammen en gewapende groeperingen hebben met buitenlandse steun de macht over delen van Libië. Talloze pogingen tot een wapenstilstand zijn zonder resultaat gebleven. Bovendien ligt de olie-export al maanden stil, terwijl de inkomsten hard nodig zijn om de boel draaiende te houden voor de bevolking.

De ingewikkelde situatie in Libië leggen we uit in deze explainer:

Nadat het leger van Sarraj de westelijk gelegen stad Tarhouna vorige maand had ingenomen, werden acht massagraven ontdekt; een illustratie van de verschrikkingen die zich daar moeten hebben afgespeeld. De VN heeft aangedrongen op een onderzoek om de lichamen te identificeren. Op sociale media circuleerden foto's vol opgestapelde lijken, mensen zouden ook levend begraven zijn.

De troepen van Sarraj hopen nu de belangrijke havenstad Sirte in te kunnen nemen, een stap die de gevechten weer verder zal doen oplaaien. Eissa: "Het enige waar ik op hoop is vrede. Een toekomst voor mijn kinderen. En rust. Laat iedereen toch vertrekken, dan zoeken wij het hier zelf verder uit."