Dat Justin Trudeau, de premier van Canada die vandaag hoopt te worden herkozen, aan boksen doet is alleen vreemd voor wie zijn familiegeschiedenis niet kent. Zijn vader Pierre Trudeau, vrijwel onafgebroken premier van 1968 tot 1984, deed aan judo. Vechtsporten zitten de Trudeaus in het bloed. Net als een progressieve kijk op het leven en de politiek.
Justin (1971) groeide op als oudste zoon van Pierre en Maragaret Trudeau. Zijn moeder was bijna dertig jaar jonger dan haar man. Maggie T., zoals ze door de pers werd genoemd, was geen muurbloempje. Ze experimenteerde met drugs en buitenechtelijke verhoudingen, zonder zich daarvoor te schamen of haar expansieve levenshouding geheim te houden.
Pierre Trudeau was al even excentriek. Vóór hij Margaret trouwde had hij een verhouding met actrice Barbra Streisand. Nadat het huwelijk in 1984 strandde pakte hij de draad weer op met een andere actrice, Margot Kidder. Hij verplaatste zich in een sportauto en rekende het existentialistische Franse schrijversduo Sartre en De Bauvoir tot zijn vrienden.
Kortom: we hebben het hier over de Canadese Kennedy's.
Justin Trudeau had aanvankelijk geen politieke ambities. Hij was uitsmijter in een bar, snowboard-instructeur en leraar en groeide op in betrekkelijke anonimiteit. Dat veranderde in een klap bij zijn emotionele grafrede na het overlijden van zijn vader in oktober 2000. Een ster was geboren en de politiek lonkte.
Toch had hij het waarschijnlijk niet tot premier geschopt als hij zich niet eerst op sportief vlak had bewezen. In april 2012 streed hij in de ring tegen de conservatieve politicus Patrick Brazeau. Ogenschijnlijk een gevecht voor het goede doel van kankerbestrijding, maar voor Trudeau stond er veel meer op het spel.
Hij moest afrekenen met het imago van flierefluiter en daar slaagde hij in. Brazeau, net als Trudeau getooid met tatoeage, kreeg een pak slaag. Trudeau had zich bewezen: geen losbol, maar een winnaar.
Verwantschap met Obama
Dat hij in november 2015 premier werd, namens dezelfde Liberale Partij van Canada waar ook zijn vader al lid van was, kwam desondanks als een daverende verrassing. Zoveel ervaring had hij niet en zijn agenda was weliswaar progressief maar ook weinig concreet.
Hij voelde verwantschap met Barack Obama, president bij de zuiderburen. De genegenheid was wederzijds en werd beklonken met een staatsdiner in het Witte Huis. Regeren kon daarna misschien alleen maar tegenvallen en niemand zal beweren dat Trudeau als premier de successen aan elkaar reeg.
Misschien waren de verwachtingen te hoog gespannen, misschien was Trudeau altijd al minder idealistisch dan zijn achterban hoopte. Hij verzette zich in elk geval niet tegen het aanleggen van een oliepijplijn en deed in algemene zin minder voor het milieu dan de verwachting was. Zoals hij, toen puntje bij paaltje kwam, ook het Canadese bedrijfsleven steunde.
Diep door het stof
Toen vorige maand foto's opdoken van Trudeau met een zwart geschminkt gezicht, deed hij een beroep op het geduld en het uithoudingsvermogen van zelfs zijn trouwste supporters. Hij ging diep door het stof, maar of het hielp is zeer de vraag.
Het zou zo maar kunnen dat hij vandaag niet wordt herkozen. Progressief Canada dat zijn vader vereerde en heilig heeft verklaard, is door Justin Trudeau wellicht te vaak op de proef gesteld.
