'Je komt bij Rangers binnen als speler, maar vertrekt als supporter'
Rangers FC, vanavond de eerste tegenstander van Feyenoord in de Europa League, is net als de club uit Rotterdam-Zuid méér dan een voetbalbolwerk. Dat bleek woensdag des te meer na het overlijden van Fernando Ricksen.
De verbondenheid is extreem voelbaar in tijden van tragiek. Toen Rangers in 2015 een liefdadigheidswedstrijd organiseerde voor Ricksen, stroomde Ibrox vol voor een emotionele avond. "Dan zie je waar Rangers voor staat", zegt oud-speler Michael Mols. "Ze zien het als één grote familie, waar je voor moet zorgen."
Contingent Nederlanders
Mols maakte begin deze eeuw deel uit van het contingent Nederlanders dat speelde in het blauw van Rangers FC. Na het faillissement in 2012 werkte de club zich vanaf het vierde niveau terug naar de top van het Schotse voetbal.
Mols was in 1999 topscorer van FC Utrecht toen hij door Rangers-trainer Dick Advocaat naar Schotland werd gehaald. Het was een miljoenentransfer voor de spits die in Glasgow nog volstrekt onbekend was. "Ik had niet een grote naam, zoals Arthur Numan, die in het Nederlands elftal speelde. Dus ik moest mij bewijzen, op elk vlak."
Botsing
Een wedstrijd tegen het Finse HJK Helsinki, in de voorronde van de Champions League, bleek een uitgelezen kans voor Mols om zijn kwaliteiten te tonen. Hij scoorde twee keer. "Dat haalde meteen de druk weg. Daarna ging het vanzelf. De manier waarop wij speelden, de spelers om mij heen... Het was een genot om daartussen te spelen."
Lang kon Mols niet genieten van het succes. Drie maanden na zijn eerste treffers raakte de aanvaller zwaar geblesseerd. In het Champions League-duel met Bayern München kwam hij in botsing met doelman Oliver Kahn. Mols, die even daarvoor met een kopbal de paal had geraakt, scheurde de voorste kruisband. Een lange revalidatie volgde.
Uiteindelijk bleef Mols vijf jaar in Glasgow, maar zijn oude niveau haalde hij niet meer. In 2002 werd hij door de latere winnaar en zijn latere werkgever Feyenoord uitgeschakeld in de UEFA Cup.
"Zelfs nu nog vragen mensen mij: what if? Hoe zou het geweest zijn als ik fit was gebleven? Sommigen zeggen: dan hadden wij die finale gehaald. Na die blessure miste ik toch een bepaald percentage, en dat kon ik niet meer terugkrijgen."
Kritiek niet mals
Bert Konterman sloot in 2000, een jaar na Mols, aan bij Glasgow Rangers. "Er was interesse uit Engeland en Schotland en ik werd door Feyenoord verkocht. Bij Rangers trof ik een Nederlandse trainer, een Nederlandse assistent, een Nederlandse dokter. Ik was toen toch nog de beschermde jongen. Niet avontuurlijk. Dus het was een heel veilige keus voor deze boerenjongen."
Toch beleefde de verdediger een slechte start. Na een drukke zomer, met het EK, verkeerde hij in een slechte vorm. De kritiek in Schotland was niet mals. "Johan Derksen is nog best lief vergeleken met de tabloids in Schotland. Ik ben helemaal afgemaakt."
"Ze hebben foto's van mij in de kranten geplaatst met koeienhoofden. De 'Master of Disaster' werd ik genoemd. Als ik met mijn vrouw over straat liep, had ik het gevoel dat er werd gelachen als ik voorbijliep."
Simple Minds
Konterman beging bovendien een blunder toen hem door de Schotse media werd gevraagd naar zijn muzikale voorkeur. "Ik had bij Peter van Vossen, die bij Feyenoord speelde en ook bij Rangers had gevoetbald, wat advies ingewonnen. Hij zei: je moet proberen snel aansluiting te vinden bij de fans."
"Maar hij had er níet bij gezegd dat de Schotse band Simple Minds grote sponsor was van Celtic. Dus ik zei in de media: 'I like Simple Minds, I have all their cd's.' Niet zo handig, want die waren dus van de vijand."
Uitgerekend een wedstrijd tegen Celtic vormde een kantelpunt voor Konterman in Glasgow. Met een machtig schot in de kruising bezorgde hij Rangers, na een lange periode van droogte, de overwinning in 'The Old Firm'.
"Ik dacht: is één goal nou zo belangrijk? Ja dus, want als ik nú in Schotland kom, hebben ze het nog steeds over dat doelpunt. Van 'Master of Disaster' was ik ineens 'Rangers hero Konterman'. Dan zie je weer hoe betrekkelijk het voetballeven is."
Open armen
Hoewel hun actieve jaren bij Rangers al lang vervlogen zijn, worden Konterman en Mols nog altijd met open armen ontvangen bij de club, die voor hen aanvoelt als familie. 'Rangers Legends' worden ze wel genoemd.
Konterman: "Als ik mijn ego wil strelen of even uit een dal wil klimmen, moet ik even een weekendje naar Glasgow. Dan voel ik mij weer helemaal top. Dan krijg je een enorme waardering en warmte over je heen."
"Je komt binnen als speler, maar je verlaat de club als supporter", weet Mols. "Zo voelt dat. Elke keer als ik in Glasgow land, is het als thuiskomen."
Konterman: "Ik ben zelf een gelovig man. Maar voetbal is daar nog veel meer een religie. Niet in de kerk, maar in de stadions, om de club heen, in de fanclubs vindt men er steun, kameraadschap en verbroedering. Dat is daar heel extreem. Ik denk dat in Nederland alleen Feyenoord daar bij in de buurt komt."
