Hoe de crisis in Venezuela ook de fruitmarkt van Curaçao treft
De nieuwe rol die Curaçao van Nederland toebedeeld heeft gekregen in het conflict tussen de VS en Venezuela, voelt voor veel inwoners van het eiland onwennig aan. Het trotse gevoel van de een om een hub voor humanitaire hulp te zijn, staat in schril contrast tot de angst van de ander. Angst om meegezogen te worden in een militair conflict.
Als reactie op de beschikbaarheid van Curaçao om hulpgoederen op te slaan voor transport naar Venezuela, heeft Maduro een grensblokkade ingesteld. Dat was één van de gevolgen waar Curaçao al bang voor was.
Vorig jaar ging de grens ook even dicht, toen Maduro de export van goud naar Aruba en Curaçao wilde tegengaan. Daardoor verdween de drijvende Venezolaanse fruitmarkt. De beschikbaarheid van groente en fruit, dat al honderd jaar wordt gebracht vanuit Venezuela, leed er niet echt onder, de prijzen wel. Een scenario dat nu weer dreigt.
Morele plicht
De man of vrouw in de straat vindt door de bank genomen dat hulp geven een morele plicht is, maar dat Curaçao te klein is om de lasten van de wereld te dragen. "We hebben zelf veel armoede", wordt gezegd en: "Laat Amerika en Nederland hulp geven zonder Curaçao daarbij te betrekken". Of zoals een Curaçaose man bij de drijvende Venezolaanse fruitmarkt zegt: "Ik koop hier altijd fruit, zo help ik".
Correspondent Dick Drayer nam een kijkje op de drijvende fruitmarkt, dé ontmoetingsplek van Curaçaoënaars en Venezolanen, en peilde hun mening:
Door de crisis in Venezuela zijn op Curaçao ook de inkomsten uit toerisme en de olie-industrie enorm afgenomen. Sinds een jaar wordt op elke tanker met Venezolaanse olie die de haven van Willemstad binnenvaart beslag gelegd. De eigenaar van al die olie is het Venezolaanse staatsbedrijf PdVSA, dat geen rooie cent meer heeft. De raffinaderij van PdVSA ligt al bijna een jaar plat.
Toerisme uit Venezuela is niet meer mogelijk, vanwege de hyperinflatie, waardoor de gewone man niet meer aan dollars kan komen. Curaçao onderkende dit probleem al vroeg en verlegde de toeristische marketingactiviteiten naar de Verenigde Staten, Canada en Duitsland. De Venezolaanse toerist is meer dan welkom, maar niet meer nodig.
Vluchtelingen
Venezolanen komen, nadat Maduro het stokje overnam van de nog immer aanbeden Hugo Chavez, niet meer als toerist, maar als vluchteling of migrant. 15.000 zijn er nu, schat Curaçao en dat op een bevolking van 160.000 inwoners. Zo'n 4000 Venezolanen wonen hier al jaren, maar de rest is nieuw en illegaal.
Het is een probleem dat Curaçao vooral aan zichzelf te wijten heeft omdat het geen beleid heeft ontwikkeld om de instroom van mensen te reguleren. Voeg daarbij het repressieve uitzetbeleid en de meeste Venezolanen kiezen ervoor om ongezien binnen te komen.
Maduro halsstarrig
De sluiting van de grenzen met Venezuela heeft op de vluchtelingenproblematiek wel onmiddellijk effect. Niet voor de instroom, want voor mensen die vluchten is een grens niet van belang. Maar wel voor het uitzetbeleid. De overheid kan niemand meer terugsturen en heeft slecht beperkte capaciteit om illegale Venezolanen op te sluiten in afwachting van hun uitzetting. De barakken van de gevangenis in Koraal Specht lopen daarom snel vol.
Vandaag is de grote dag van Guaidó, de zelfverklaarde president van Venezuela. Hij wil met een grote humanitaire actie vanuit Brazilië, Colombia en Curaçao laten zien dat de wereld achter hem staat. Vooralsnog heeft dat vooral geleid tot een nog halsstarriger houding van zijn rivaal Maduro.
De kans dat de zittende president de grenzen weer opengooit is daarom klein. Curaçao zit daarom nog even in de spotlights van de wereldpolitiek én moet opnieuw afscheid nemen van haar geliefde Venezolaanse fruitmarkt.
