Ophef over Qatar als finalist Azië Cup; schoenen vliegen door de lucht
Qatar plaatste zich deze week voor het eerst in de geschiedenis voor de finale van de Azië Cup, maar politiek en sportief gezien is lang niet iedereen daar blij mee. Om te beginnen met de Verenigde Arabische Emiraten.
Zij verloren in de halve finales met 4-0 van Qatar en hebben nu bij de Aziatische voetbalfederatie AFC protest aangetekend tegen de speelgerechtigdheid van de Qatarezen Almoez Ali en Bassam Al-Rawi, een geboren Soedanees en een geboren Irakees.
De 22-jarige Ali en de 21-jarige Al-Rawi zijn - net als veel andere internationals van Qatar - genaturaliseerd. Omdat ze nog geen vijf jaar in Qatar wonen, moeten ze aantonen dat een van hun ouders of grootouders er is geboren. Dat blijkt een moeilijke opgave.
Qatar organiseert in 2022 het WK en om daar met een representatief team voor de dag te komen, worden er al enige tijd goede spelers uit arme omringende landen op een modern opleidingscomplex (de Aspire Academy) gestald en daar omgetoverd tot internationals van Qatar.
Nieuw paspoort en nieuwe naam
Pim Verbeek, die het bij de Azië Cup tot de achtste finales schopte als bondscoach van Oman, denkt er het zijne van. "Daar zijn ze jaren geleden al mee begonnen, spelers uit andere landen halen. In het atletiek en handbal doen ze het ook."
"Dat is hun filosofie. Ze willen gewoon presteren als klein land en dat kan ik nog wel begrijpen", gaat hij verder. "Het gaat met name om spelers uit Afrika en soms uit Zuid-Amerika. Die geven ze een paspoort en soms ook nog een Arabische naam."
Op steun in de stadions hoeven de Qatari niet te rekenen tijdens de Azië Cup. Diverse staten, zoals Saudi Arabië en de Emiraten, boycotten Qatar op verdenking van steun aan radicale islamistische groeperingen, inmenging in nationale aangelegenheden en een te grote toenadering richting Iran.
Op het hoogtepunt van de crisis dreigde Saudi-Arabië zelfs een gracht te graven langs de grens met Qatar en zo het golfstaatje tot een bestaan als golfeiland te veroordelen.
Gooien met schoenen
In die vijandige omstandigheden rekende het nationale voetbalteam van Qatar af met beide rivalen. Tegen Saudi-Arabië werd het 2-0, tegen de Emiraten dus 4-0. Na iedere treffer tegen het gastland moesten de Qatari bukken om geen schoenzool - in de Arabische wereld een van de zwaarste beledigingen - in het gezicht te krijgen.
Hoe dan ook maakt het team van Qatar voetballend gezien indruk bij de Azië Cup. "Ze winnen vijf wedstrijden op rij, scoren zestien goals en hebben nog geen doelpunt tegen gehad", aldus Verbeek.
De coach van Oman is ook onder de indruk van de opmars van de Qatarese competitie: "Ze hebben geen mensen op de tribune, maar wel goede spelers (zoals Wesley Sneijder, Samuel Eto'o en Xavi) en goede trainers."
Werkvergunning in België
In het Belgische Eupen, amper zestien kilometer verwijderd van Maastricht, hebben de Qatari's hun droomclub gevonden. Daar wordt niet zo moeilijk gedaan over werkvergunningen en sinds 2012 zijn daar tientallen voetballers van de Aspire Academy door de poorten gekomen. Ook Almoez Ali en Bassam Al-Rawi.
Ali is met acht doelpunten topscorer van de Azië Cup en ook verdediger Al-Rawi vestigde deze Azië Cup zijn naam in het Midden-Oosten.
Hij is namelijk de maker van het enige doelpunt in de achtste finales tegen Irak. Zijn feilloos ingeschoten vrije trap was wonderschoon, maar toch ging alle aandacht uit naar de manier waarop hij de treffer vierde. Uitbundig.
Dat werd hem niet in dank afgenomen. Al-Rawi is volbloed Irakees. Sterker, zijn vader Hisham Ali Al-Rawi was in de jaren 90 international van Irak. Tijdens en na de wedstrijd kreeg hij de nodige verwensingen naar zijn hoofd geslingerd. Zoveel dat hij zich genoodzaakt voelde om een verklaring te plaatsen op Twitter.
Verklaring Al-Rawi
Daarin stond: "Onlangs heb ik de belangrijkste wedstrijd van mijn leven gespeeld en daarin het meest waardevolle doelpunt gemaakt sinds ik begonnen ben met voetballen", schreef Al-Rawi. "Ik ben in Irak geboren, kom uit een Irakese familie en ik ben trots op mijn achtergrond. Maar ik ben in Qatar begonnen met voetballen, ben in Qatar naar school gegaan en vervolgens naar de Aspire Academy."
"Qatar heeft me ongelooflijk gesteund en dat zal ik nooit vergeten", vervolgde Al-Rawi. "Ik denk dat ik het recht heb om te juichen na een doelpunt, zoals het hele volk van Qatar mag juichen, en tegelijk dankbaar te zijn en liefde te voelen voor Irak."
Dat recht kan Al-Rawi niet ontzegd worden. Ook vrijdag niet, in de - op een na - belangrijkste wedstrijd van zijn leven. Als hij die tenminste mag spelen.
