Een kwart van de middelbareschooldocenten wordt wel eens uitgescholden of geïntimideerd door leerlingen, blijkt uit onderzoek van DUO Onderwijsonderzoek & Advies. Ook wordt er in 3 procent van de gevallen geweld gebruikt. NOS Stories deed verschillende oproepen bij docenten om hun verhaal te doen. Een aantal docenten wilde dat, maar alleen op anonieme basis.
Dat maakt meteen duidelijk hoe gevoelig de positie van leraren is. Wie geen orde kan houden in de klas, wordt al snel gezien als een slechte docent. En als leerlingen erachter komen dat iets je raakt, loop je de kans om nog meer de pispaal te worden.
Joost (niet zijn echte naam) kijkt van vloekende leerlingen in de klas eigenlijk al niet meer op. "Als een leerling een onvoldoende heeft, roepen ze 'kankerhomo' of 'kankermongool' naar me en lopen ze met slaande deuren de klas uit. Ik vind het niet leuk, maar ze doen het uit een emotie. Het is lang niet altijd persoonlijk bedoeld."
Uit de rondgang van NOS Stories blijkt dat sommige docenten het gescheld langs zich heen laten gaan. Dat doet Joost niet. "Ik spreek ze erop aan. Ik zeg dat ik begrijp dat ze boos zijn, maar dat ik het niet nog een keer wil horen. Daar zijn ze wel gevoelig voor en dat pikken ze wel op."
'Bang geworden'
Wat Joost wel erg vond, waren intimiderende leerlingen. In zijn klas, waar hij toen stage liep, had hij een leerling met leerproblemen. Die kwam na een slecht cijfer met wat andere leerlingen naar hem toe om een beter resultaat te eisen.
"Ze stonden een halve meter van mijn gezicht vandaan te schreeuwen dat ze recht hadden op een goed cijfer en dat ik moest leren nakijken. Ik raakte bijna in paniek en wilde keihard wegrennen. Ik heb weleens gedacht: ik doe er een puntje bij, dan ben ik ervan af. Dat heb ik niet gedaan."
Het heeft bij hem zijn sporen nagelaten. "Ik ben er echt bang van geworden. Het is 5 jaar geleden en ik geef nu les op een andere school. Maar ik ga nog altijd met lood in mijn schoenen naar werk als een toets niet goed is gemaakt, met de gedachte: wie weet doen ze het hier ook wel."
Ook Anniek (niet haar echte naam) kreeg als invaldocent te maken met scheldende leerlingen. "Ik nam een probleemklas over en dacht na 2 weken: ik ben alleen maar aan het schreeuwen. Ik stond regelmatig in het kantoor van mijn teamleider, omdat een leerling geschorst moest worden."
Het werk vroeg zoveel van haar, dat ze zich weleens ziek meldde. "Je gaat niet lesgeven met het idee: ik ga leerlingen treiteren, je doet het omdat je het leuk vindt. Ik werd op een gegeven moment letterlijk ziek van uitputting en frustratie. Het zat me dwars dat ik er tijd en moeite instak en dat ik het niet terugkreeg."
Anniek vertelde niet aan haar school waarom ze zich soms ziek meldde. "Je bent in het onderwijs afhankelijk van iedereen. Ik was jong en in het begin kun je de meeste dingen op je onervarenheid gooien."
"Er is een keer een rugtas met boeken naar mijn hoofd gegooid, terwijl ze fuck you schreeuwde", zegt Monique (niet haar echte naam). "Ik heb met deze leerling afgesproken dat ze na moest komen, en toen hebben we het samen besproken. Ik voelde me toen gesteund door mijn school."
Die steun was er minder toen Monique ingreep toen twee leerlingen ruzie hadden. "Ik pakte het meisje bij de kraag. Zij draaide zich vervolgens om en begon mij te trappen. Vervolgens kwam de vader van het meisje op school om verhaal bij mij te halen."
"Ik kreeg daarbij geen steun van de teamleider, ik stond er alleen voor. Mijn gedrag in de klas heb ik veranderd, ik hou meer afstand tegenover leerlingen. Voor mij is het ook de reden om naar een andere school op zoek te gaan."
Waarom doen leerlingen dat? En hoe voelt het voor docenten? Dat zocht NOS Stories uit in de volgende video:
