Al ruim 13 maanden, 24 uur per dag en 7 dagen in de week houdt de familie Nouri zich bezig met de intensieve zorg voor zoon en broertje Abdelhak, die vorig jaar ernstige hersenschade opliep na een hartaanval. Vader Mohammed en broers Abderrahim en Mohammed vertellen aan verslaggever Joep Schreuder hun persoonlijke verhaal. Drie sterke mannen over het lief en leed wat zij al die tijd met elkaar delen.
De 21-jarige Abdelhak, met wie het op neurologisch vlak beter gaat dan een paar maanden geleden, ligt nu in een verzorgingstehuis. Hij is het afgelopen jaar regelmatig verplaatst. Dat heeft de familie veel energie en verdriet gekost. De situatie is nu stabiel en het gaat beter dan voorheen, al wil dat niet zeggen dat er soms geen terugval is.
De familie is erg tevreden over de kwaliteit van de zorg. "Ja, zeker", zegt vader Mohammed resoluut. "Wij hebben ook veel geleerd. We kunnen bepaalde medicijnen en voeding nu zelf geven. Wij moeten dat ook wel kunnen, voor het geval hij naar huis komt."
Liefde
Abderrahim (25), de oudste broer van Abdelhak, vult zijn vader aan. "Met alle respect naar de verzorgers en doktoren toe, maar zij kunnen nooit de liefde opbrengen die wij voor hem opbrengen. Als wij hem wassen, dan wassen wij hem heel anders dan de verpleging dat doet. Zij doen het ook met liefde, hoor. Heel veel kennen hem ook. Die voelen iets voor hem. En de verzorgers die hem niet kennen, zeggen: 'deze patiënt doet ons echt wat'. Ze hebben ook meegehuild. Ze waren ook bij de momenten van onrust."
Volgens Abderrahim is er een duidelijk verschil tussen de aanwezigheid van de doktoren en het bezoek van de familie. Helemaal als zijn vader of moeder op bezoek komt.
"Dat was vanaf dag één al zo en dat hebben de doktoren ook gemerkt. In het begin was het zo dat we niet heel lang bij hem mochten zijn. Dat zijn nou eenmaal de regels van het ziekenhuis. Je hebt bezoekuren. Maar na verloop van tijd zagen de doktoren dat wij als familie heel veel invloed op Abdelhak hadden. Hij werd rustiger. Hij herkende ons. En dat hij bij ons wel rustig werd en bij de doktoren niet. Je stelt hem gerust; hij hoort een bekende stem. Sindsdien mogen wij bij hem blijven en we blijven ook 24 uur per dag met hem. Omdat het hem goed doet."
Wisseldiensten
De familie werkt in, zo noemen ze het zelf, wisseldiensten. Dag en nacht, al sinds half juli vorig jaar, is er altijd iemand van de familie bij Abdelhak aanwezig. Hij wordt gewassen en hij wordt af en toe in een rolstoel gezet. Dat laatste is nodig omdat hij lichamelijk wel achteruitgang kent. "Dat is puur omdat hij niet beweegt. Hij is bedlegerig. Hij kan niet op eigen kracht zijn lichaam bewegen. Alleen zijn hoofd", aldus Abderrahim.
De zorg is dus heel intensief. Het was zelfs een reden voor de broers om te stoppen met werken. Abderrahim werkte in de koffiezaak van oud-voetballer Dries Boussatta. En Mohammed was werkzaam op het Calvijn College in stadsdeel Nieuw-West. Daarnaast speelde hij bij derdedivisionist TEC. Maar ook het voetballen doet Mohammed (24) sinds een jaar niet meer.
Aangepaste woning
"Ik mis het voetballen wel", erkent hij. "Maar ik denk dat Abdelhak dit ook had gedaan. Ik denk zelfs dat hij nog meer zijn best had gedaan dan dat wij nu voor hem doen. Zo is hij", benadrukt hij.
De familie Nouri hoopt aan het einde van dit jaar Abdelhak dicht bij huis te kunnen verzorgen. In een huis vlak bij zijn ouderlijke woning, speciaal verbouwd en aangepast voor Abdelhak, zal de intensieve zorg worden voortgezet. Het wachten is nu nog op een verbouwvergunning van de gemeente Amsterdam.
Abderrahim koestert ook de herinneringen en vertelt een anekdote, om aan te geven hoe Abdelhak met bepaalde situaties omging.
"Ik weet het nog goed. Hij kreeg zijn eerste contract bij Ajax. Hij had toen een scooter gekocht, een Vespa. Best wel een duur ding. En ik reed erop en ik kreeg een ongelukje. Er zat best veel schade aan de scooter. Ik maakte me vooral zorgen om zijn reactie. Dat hij boos zou worden om die scooter. Maar toen Abdelhak de schade zag en vervolgens naar mij keek, vroeg hij: 'hoe gaat het met jou?'"
Niet alleen tranen
Vader Mohammed vult zijn zoon aan. "Ik heb dat ongeluk live gezien!" Er wordt vervolgens gelachen, want ook dat gebeurt zeker nog. "We maken ook grapjes als we bij Abdelhak zijn. Absoluut. We zien dan ook dat hij reageert", zegt Abderrahim. "Ik mis zijn lach", zegt zijn vader, terwijl hij wijst naar een foto van een lachende Abdelhak, die om de nek vliegt bij Donny van de Beek.
Mooie herinneringen houden de familie sterk. Zo ook de gedachte aan 14 juli 2017, de dag dat er duizenden mensen naar het huis van de familie kwamen om steun te betuigen.
"Op dat moment is iedereen gewoon één. Er wordt geen onderscheid gemaakt", zegt broer Mohammed. "Mensen over de hele wereld kwamen bij ons thuis. Mensen uit China, Australië en Singapore", aldus vader Mohammed.
Feyenoorders en PSV'ers
Abderrahim: "Het was een heel bijzondere dag. Op die dag kon je zien wie Abdelhak was en is. Wat hij heeft gedaan door middel van zijn karakter. Wat me goed deed die dag is dat er zo veel verschillende mensen waren die hem kenden, maar ook niet kenden. Ook Feyenoorders en PSV'ers."
"Op een normale dag zouden ze hem niets gunnen en zouden ze hem haten. Maar die dag niet. Abdelhak had gewoon oog voor een ander, waarvoor de meeste mensen geen oog hadden. Hoe hij dat deed is heel mooi en apart."
De familie hoopt dat er nu meer duidelijkheid is gecreëerd en wil na het interview meer rust krijgen. Er wordt gevraagd om terughoudendheid, van de media en van de mensen op straat.
"Ik hoop dat het nu duidelijker is. Als je ons erom vraagt, dan denken we weer aan de hele situatie. Als ik weg ben van Abdelhak, dan heb je een beetje afleiding. Het is een beetje moeilijk en zwaar om het telkens te moeten vertellen. Als je er dan weer mee wordt geconfronteerd is het heel zwaar", aldus Abderrahim.
En de band met Ajax? Die is niet verslechterd. Nog altijd komen veel mensen van de club op bezoek bij Abdelhak en de familie. "Ik heb vanaf het begin gezegd dat we - ondanks welk geschil dan ook - een normale band moeten blijven houden."
