Eredivisie 18/19: De zon schijnt weer voor Simon Makienok
In een tiendelige serie telt NOS Sport af naar het nieuwe eredivisieseizoen. Vandaag deel 5: FC Utrecht.
Van de Streek en Janssen scoren. De kinderen van Leeuwin, beiden met prachtige krullenbos, dansen bij die goals en roepen heel hard 'papa, papa' richting het veld. Jensen speelt een puike partij, compleet met klassieke keeperspet tegen de laagstaande zomerzon. En Simon Makienok ontbreekt.
Vervelend voor de NOS-verslaggever die speciaal voor de 27-jarige Deen FC Utrecht-Levante (2-2) bezoekt, vervelend ook voor Makienok zelf, maar bij Utrecht zijn ze voorzichtig met hun spits. De zomeraankoop van vorig jaar stond zijn hele eerste seizoen in de Domstad buitenspel met een kruisbandblessure en kampt, weer volop in training, met een pijnlijke lies.
Felgele sokken
Dus hangt de boomlange aanvaller ontspannen op de tribune; karakteristieke kop onder een honkbalpetje, felgele sokken en de volgetatoeëerde benen om de stoel voor hem gevouwen. "We nemen geen risico", verklaart Makienok.
Iets dat hij drie dagen eerder ook al benadrukt. De spits neemt de maandag voor Utrecht-Levante uitgebreid de tijd om te praten over zijn maandenlange revalidatie. Makienok is innemend, relaxt en openhartig, eigenschappen die zijn opvallend grote populariteit onder Utrecht-supporters - "Dat heeft mij ook heel erg verrast" - deels verklaren.
Hij vertelt over een maandenlang herstelproces, van lopen met krukken tot de eerste (oefen)wedstrijd na zijn blessure. Zes, zeven, soms acht uur in de sportschool. Stabiliteitsoefeningen, rekken, krachttraining. Daarna naar huis en de dag erop het hele riedeltje opnieuw. In Zeist, terwijl zijn ploeggenoten zo'n tien kilometer verderop in Utrecht trainen.
Toen ik geblesseerd was, was ik nergens bij betrokken. Ik zat op de tribune en keek naar mijn ploeggenoten.
"Het waren lange dagen. In het begin allemaal binnen. Na vier à vijf maanden, rond Kerst, mocht ik buiten kleine dingen doen."
"De eerste twee maanden waren zwaar. Ik woon naast het stadion, dus in het weekend zie je het team spelen en weet je dat je zelf heel lang niet kan meedoen", vervolgt Makienok, terwijl hij - onbewust? - over zijn knie wrijft, de knie die hem zijn Utrechtse debuutseizoen kostte.
Kleine doelen
"Daarna kom je in een bepaald ritme en had ik vijf, zes mentaal goede maanden, waarin ik hard kon werken en gemotiveerd was. Ik denk dat dat belangrijk is: een positieve mindset. Als je hard werkt en positief blijft in plaats van denkt dat alles shit is, dan wórdt het ook leuk. Het jaar is ook snel voorbijgegaan als ik erop terugkijk."
Makienok liet zich eerder deze voorbereiding zelfs ontvallen dat hij in zekere zin had genoten van het maandenlange afzien in de sportschool, van de dagen waarop hij het gras niet rook, laat staan mocht aanraken.
"Ik stelde mezelf steeds kleine doelen. Welke? Er zijn allerhande testen en machines. Bijvoorbeeld de Biodex-machine (die de spierkracht en -vermoeidheid meet, red.). Daarin moet je een bepaald gemiddelde halen, voordat je de volgende stap kunt zetten. Hard werken om die punten te halen, daar kon ik van genieten."
"Ik zat altijd op het juiste moment op het juiste niveau, niet te vroeg, niet te laat. Dat was een mooi gevoel."
Makienok lacht, komt vrolijk over. De Deen hoeft ook geen moment na te denken over de vraag of hij positief in het leven staat. "Ja, heel erg." Vervolgens toch de lichte nuance. "Normaal gesproken ben ik altijd positief. Iedereen heeft mindere momenten, ja. Maar maakt niet uit wat ik tegenkom, normaal gesproken probeer ik altijd positief te zijn."
Sneeuw voor de zon
Die filosofie heeft hem ook geholpen, vindt hij. "Zeker bij de revalidatie. Je bent in staat meer te geven, dingen te doen die saai en zwaar maar noodzakelijk zijn."
Toch kan Makienok niet voorkomen dat de good vibes aan het eind van zijn revalidatie als sneeuw voor de zon verdwijnen. "Toen ik weer bij Utrecht kwam en met het team meetrainde, maar wist dat ik niet kon spelen. Dat was zwaar. Je moet geduldig zijn, niks overhaasten. Dat is lastig."
Inmiddels is het goede gevoel weer helemaal terug. Geen wonder ook, Makienok speelde deze voorbereiding mee in vier oefenwedstrijden en maakte daarin vijf goals. Hij is weer voetballer.
"Toen ik geblesseerd was, was ik nergens bij betrokken. Ik zat op de tribune en keek naar mijn ploeggenoten, maakte geen deel uit van het team, ook omdat ik revalideerde in Zeist. De eerste wedstrijd waarin ik weer meespeelde, ook al was het tegen een amateurclub. De warming-up, scoren, dat was een heel mooi gevoel."
Dan, op besliste toon: "Ik denk dat het een goed seizoen voor me wordt."
