Vakgenoten over bekroonde André van Duin: 'Op school deden we hem allemaal na'
"Cola, chips en met de hele familie samen kijken en lachen". Komiek Jandino Asporaat heeft levendige herinneringen aan de periode waarin hij als kind op de zaterdagavond klaar zat voor een nieuwe aflevering van de André van Duin-show. "Je vindt het leuk of je vindt het niet leuk. Wij vonden het fantastisch."
Zijn moeder, zijn broertjes, zijn zusje en de buren: de volgende dag hadden ze het nog steeds over zo'n aflevering. "Op school deden we allemaal André van Duin na." Lachend: "Nu is het allemaal Drake en Jay-Z, maar toen was het André van Duin, die echt hip was."
'Zwaar geïnspireerd'
Flip Fluitketel, Meneer de Bok, Jan Wijdbeens; het zijn slechts drie voorbeelden van de pakweg 366 typetjes die Van Duin speelde, zo memoreert de jury: "Zijn humor is tijdloos, plat, eenvoudig te begrijpen. Hij wil ons niets vertellen of inwrijven zoals andere komieken, hij wil ons simpelweg hard laten lachen."
Jandino, onder meer bekend van De Dino Show, noemt Van Duin een grote inspiratiebron. "Ik heb zo veel herinneringen aan die scènes: met Frans Dusschoten bij de Chinees. Met Corrie van Gorp in het park. Zelf ben ik stand-upcomedy gaan doen, meer Amerikaanse stijl. Vorig jaar bedacht ik dat ik ook een klucht wilde maken op de manier van André van Duin. Dat werd een succes. Ik wilde toen stoppen met stand-up-comedy en gewoon kluchten gaan maken."
Ook Tim Oliehoek, regisseur van de verfilming van Het geheime Dagboek van Hendrik Groen, heeft goede herinneringen aan de jongere André van Duin. "Met de hele familie keken we naar alle shows." Vooral bijzonder vond hij de combinatie die Van Duin maakte tussen komedie en 'rustmomenten'. "Hij combineerde humor met liedjes over heel serieuze thema's, over homoseksualiteit bijvoorbeeld."
Wat Oliehoek nog niet wist toen hij als 12-jarige jongen zelf sketches van Van Duin nadeed, was dat diezelfde Van Duin op 70-jarige leeftijd bij hem op auditie zou verschijnen voor de serie Hendrik Groen. Van Duin kreeg daarin de rol van Evert. "In Heel Holland Bakt had André al laten zien dat de serieuzere, meer dienstbare, kant hem daar goed af ging", zegt Oliehoek.
"Hoe nukkig of hoe brommerig hij ook doet, in de uitstraling van André zit iets waardoor je altijd van hem houdt."
De rol van Evert betekende een nieuwe uitdaging. Zowel voor Oliehoek, als voor Van Duin. "De eerste draaidagen vond hij verschrikkelijk", zegt Oliehoek. "Hij was bang een kwetsbare kant te laten zien."
"Tijdens de repetities zocht hij het heel erg in dingen die hem vertrouwd waren: een gek jasje, een stemmetje opzetten." Maar Oliehoek wilde juist een andere laag aanboren. "Alles wat we van hem kennen, heb ik tijdens de repetities van hem afgepakt", zegt Oliehoek. "Hij moest leren vertrouwen op de scène. Hij was gewend aan beloning, aan applaus. Voor hem was het goed als men keihard gaat lachen. Maar de crew gaat natuurlijk niet lachen."
Meer ontspannen
Trots kwam er na de eerste uitzending. "Toen hij zag hoe positief de mensen reageerden. Ontlading ook, na de goede kijkcijfers. Het was een heftig proces, maar nu zijn we ongelooflijk trots." Bij de repetities voor Hendrik Groen 2 ziet Oliehoek nu een meer ontspannen Van Duin. "Ik zag meteen dat hij lekkerder in zijn vel zat. Ik hoef niet steeds te zeggen: speel het nou eens kleiner."
Oliehoek roemt Van Duin voor de durf om zich kwetsbaarder op te stellen. "Hij laat meer zien wie hij echt is." De redenen voor de oeuvreprijs kan hij goed begrijpen. "Hij heeft ook vroeger echt al prachtige en serieuzere liedjes gezongen, maar met Evert in de serie Hendrik Groen, en al eerder met Heel Holland Bakt, heeft hij toch een breder palet gekregen. Dat verdient zeker de aandacht".
Ook Van Duin ziet dat er grote verschillen zijn tussen zijn huidige klussen en wat hij vroeger deed waarbij alles om de lach draaide.
