'Mijn kind heeft 500.000 euro gekost en we zijn geen stap verder'

Voor Petra begon de ellende zo'n 2,5 jaar geleden, de te lange wachtlijsten voor psychologische hulp voor haar dochter Renske. Ze zag dat het niet goed ging met haar kind en kwam via de huisarts bij een psycholoog terecht.

Na zeven sessies werd duidelijk dat Petra's dochter meer hulp nodig had. Ze begon zichzelf in haar polsen te snijden en dat nam zienderogen toe. "Toen hebben we besloten haar te laten opnemen in Almelo, vijf dagen per week intern", zegt Petra.

Al gauw bleek dat de instelling niet de hulp kon bieden die Renske nodig had. "Op het moment dat ze zichzelf beschadigde, werd dat afgestraft in de vorm van afzondering", zegt Petra. Daardoor werden de problemen alsmaar erger. In de twee maanden dat haar dochter opgenomen zat, deed ze meerdere zelfmoordpogingen.

Er volgden verschillende overplaatsingen van Renske; van Brabant tot Zuid-Holland, van Utrecht tot Twente. Door plaatsgebrek kwam ze uiteindelijk in een instelling waar ze werd begeleid door een flexwerker die haar seksueel misbruikte. De tweede keer in haar leven, want seksueel misbruik was de aanleiding van alle problemen.

Opnieuw deed Renske een suïcidepoging. "Dan hoop je dat je kind ter plekke wordt weggehaald", zegt Petra. "Maar ze moest blijven zitten waar ze zat, want er was nergens plek, nergens een behandeling. Je voelt je zo machteloos."

Door de gebeurtenissen raakte Renske in een nog dieper dal. Een keer sneed ze haar polsen door, een andere keer sprong ze van een acht meter hoog hek. Petra: "Ze kon het niet meer. Dan zeg je als ouders: haal m'n kind alsjeblieft weg en breng haar ergens anders naartoe, maar daar is absoluut geen sprake van."

Afgelopen maart werd Renske 18 jaar. "Dan verklaren ze je vogelvrij", zegt Petra. "Mijn kind stond buiten, volledig verminkt." Voorlopig heeft ze haar dochter thuis, in afwachting van een nieuwe behandeling. Maar het uitzicht is somber. "Niemand wil z'n vingers branden aan een kind dat zo in de vernieling ligt. Instellingen zijn bang voor de krantenkoppen als het kind doodgaat."

Inmiddels is de moed Petra in de schoenen gezakt. "Ze is er veel beschadigder uitgekomen dan ze er ooit in is gegaan. Mijn kind heeft 500.000 euro gekost en we zijn geen stap verder, omdat er nergens plek is. Ik heb nog steeds geen gezond kind terug."

Petra heeft het inmiddels hogerop gezocht. Zo heeft ze aangifte gedaan van geweld in de jeugdzorg. "We leven in Nederland, hoe is dit mogelijk?", zegt ze moedeloos. "Het gevaar van dit soort 'grappen' is dat er mensen aan doodgaan. Niemand realiseert zich dat. Als er geen hulp komt voor mijn kind, dan is het wachten op: lukt de suïcidepoging ja of nee. En daar heb ik nu zes keer voor gestaan."