Jeroen Gortworst
Jeroen Gortworst
Roos (niet haar echte naam) was elf toen ze in een netwerk van loverboys belandde. Ze kwam met een jongen in aanraking op een chatsite en werd na een jaar gedwongen om naaktfoto's van zichzelf te sturen.
Vanaf daar ging het bergafwaarts. Op haar vijftiende werd ze van school opgehaald door oudere mannen die ze niet kende en waar ze tientallen keren seks mee moest hebben.
Loverboys en uitbuiting zijn regelmatig in het nieuws, de impact op de slachtoffers is enorm. Roos vertelt nu haar verhaal aan NOS Mashup om andere meisjes te helpen.
Slachtoffers van seksuele uitbuiting worden steeds jonger. Van de 103 cliënten die hulporganisatie Fier vorig jaar opving, was 73 procent minderjarig. "We zien dat de leeftijd waarop de meisjes bij ons terecht komen, verschuift", zegt de organisatie. "Eerst waren het vooral meisjes rond de veertien, nu zien we al vaak elfjarigen bij ons binnenkomen."
Social media hebben daar volgens de organisatie een grote rol in. "Meisjes worden vaak op Instagram of op chatsites benaderd door mannen die ze niet kennen", zegt Fadoua Mouman, teamleider bij Fier. "Eerst sturen ze dan vaak lieve berichtjes, waarna meisjes al snel worden verleid om (naakt)foto's te sturen. En vanaf daar gaat het vaak mis."
Aan het eind moest ik zelfs op de webcam seks met mezelf hebben.
Als Roos (18) terugdenkt aan hoe ze als elfjarige was, ziet ze een heel eenzaam meisje met veel problemen thuis. "Het voelde heel fijn om online met iemand die ik niet kende over die problemen te praten." Maar al snel werd alle informatie die ze had gedeeld, tegen haar gebruikt.
"Hij zei eerst dat ik seksueel getinte berichtjes moest sturen, anders zou hij alle lelijke dingen die ik over mijn ouders had gezegd doorvertellen", zegt Roos. "Op een gegeven moment deed ik dat maar gewoon, maar het was nooit genoeg. Later moest ik foto's en video's sturen waarop ik seksuele handelingen verrichtte en aan het eind moest ik zelfs op de webcam seks met mezelf hebben."
De webcamshows die Roos moest opvoeren waren allang niet meer alleen voor die ene man waar ze al die tijd mee heeft gepraat. "Op een gegeven moment waren het ook vrienden en kennissen van hem", zegt ze. "Ik wist zelf ook niet meer met wie ik te maken had."
Roos durfde uit schaamte met niemand te praten over de situatie waar ze inzat. "Ik wilde niets tegen mijn ouders en vriendinnen zeggen", zegt ze. "Ik leidde eigenlijk continu een dubbelleven en ik probeerde die twee levens zoveel mogelijk gescheiden te houden."
Maar toch werd dat steeds moeilijker, want de verzoeken van de mannen met wie ze te maken had werden steeds heftiger. "Ik was op school iedere minuut op mijn telefoon aan het kijken of ze dingen stuurden waar ik direct op moest reageren", aldus Roos. "Ze wilden vaak direct naaktfoto's, die ik zelf moest gaan maken op de wc van school."
"Als ik niet snel genoeg reageerde, werd er met van alles en nog wat gedreigd", zegt Roos. "Dan zouden ze al het materiaal dat ik ze al eerder had gestuurd online zetten. En die dreigementen hebben ze ook wel eens waargemaakt, dus ik wist dat het serieus was."
Volgens teamleider Fadoua is chantage één van de lastigste dingen waar je als slachtoffer mee te maken krijgt. "Vaak sturen meiden voor het eerst een foto of filmpje omdat ze leuk gevonden willen worden", zegt de teambegeleider. "Daarna volgen er steeds meer foto's en video's omdat ze bang zijn dat ander materiaal wordt doorgestuurd."
Het is volgens Fadoua dan ook heel moeilijk om uit zo'n web van klemzitten en schaamte te komen. "Toch is praten één van de belangrijkste dingen om te doen", zegt ze. "Dat kan met je ouders, een mentor of een vriendinnetje. Of anoniem via Chat met Fier."
Intussen bleven de mannen die Roos bedreigden dat niet alleen meer online doen. Ze stonden regelmatig voor haar deur als ze niet op tijd aan een verzoek had voldaan. "Dan stonden ze heel hard op de deur te kloppen als mijn ouders niet thuis waren", zegt ze. "Ik deed dan maar alsof ik niet thuis was."
"Op een gegeven moment moest ik ook in het echt afspreken met verschillende mannen", zegt Roos. "Dan kreeg ik berichtjes dat ik uit de les moest komen en dan stonden ze om de hoek van school op me te wachten." Vaak werd Roos dan door twee of drie mannen in een auto meegenomen en moest ze seks met ze hebben: "Ik had weinig te zeggen. En als ik wel iets zei, zorgden ze er wel voor dat ik niets meer kon zeggen."
Roos weet niet meer hoe vaak dit haar is overkomen. "Ontelbare keren", zegt ze. "Op een gegeven moment voelde het als een dagelijkse routine. En soms gebeurde het dan weer weken niet."
Vaak verstopte Roos met make-up de blauwe plekken en wonden die ze tijdens haar ontmoetingen opliep. "Maar op een gegeven moment hebben mensen op school het toch gezien", zegt ze. "Via de mensen op school kwam het bij hulporganisaties en nu ben ik bij stichting Fier terechtgekomen."
Daar kreeg Roos drie jaar lang therapie en probeerde ze haar leven weer op de rit te krijgen. "Het gaat nu een stuk beter met me", zegt ze. "Ik heb hier mijn schooldiploma gehaald, heb sinds kort een vriendje en heb leuk werk."
Ze vindt het vooral belangrijk om haar verhaal te vertellen om andere meisjes te helpen. "Ik weet zeker dat er nog zoveel meisjes zijn die tegen precies dezelfde dingen aan lopen", aldus Roos. "Na al die jaren voel ik me nu herboren. Een nieuw mens."