Sonja Holleeder getuigt opnieuw: 'Je kunt wel een snoet trekken, je wilt het niet snappen'
13.25 uur
Sonja Holleeder zit in een speciale getuigencabine. Alleen de rechters, officieren van justitie en een van de advocaten van Willem Holleeder kunnen haar zien.
Advocaat Sander Janssen stelt zijn eerste vragen over de verstandhouding tussen Sonja en Willem. Sonja verklaarde eerder dat ze altijd bang voor hem is geweest. Maar de advocaat confronteert haar met tapgesprekken die volgens hem een ander beeld geven. Willem regelde zaken voor haar en zij belde hem ook geregeld op.
Janssen: "U heeft in uw verklaringen een gitzwart beeld geschetst van uw broer (...) Maar uit die telefoontaps blijkt dat het zo slecht niet ging tussen u en uw broer."
De sfeer is meteen stekelig. Sonja klinkt erg op haar hoede en geïrriteerd over de de vragen. Ze verheft haar stem. "Ik zal u uit de droom helpen met al uw tapjes. Het kan dat ik hem wel belde (...) Ik moest dat contact goed houden."
Advocaat Sander Janssen: "Als ik dit zo lees, krijg ik niet de indruk van een problematische familieverhouding."
Sonja: "Je moet het niet zo zien. Als je je gedrag veranderde bij Willem dacht hij meteen dat je met de politie praatte."
Janssen: "Je zou denken dat u heel goed kon doen alsof u het goed kon vinden met elkaar."
Sonja: "Ik had geen keuze!"
14.00 uur
Advocaat Janssen spreekt Sonja met u aan, Sonja tutoyeert hem. Het gesprek escaleert als de advocaat een vraag stelt over het gehandicapte kindje van Sonja en Cor van Hout, dat naar een pleeggezin ging.
Sonja raakt overstuur, huilt en gilt. De voorzitter van de rechtbank adviseert haar een slok water te nemen. Sonja zegt geen vragen te willen beantwoorden hierover.
14.36 uur
Advocaat Janssen citeert uit tientallen telefoontaps waaruit volgens hem blijkt dat Sonja en haar kinderen helemaal geen hekel hadden aan Willem. Hij leest met een lieflijk toontje sms'jes van de kinderen van Sonja aan hun "oompie" voor. Ze bedanken hem voor de cadeaus, vragen hulp, sturen hem kusjes.
Janssen: "U zegt steeds dat de verstandhouding zo slecht was, dat blijkt niet uit deze gesprekken."
Sonja : "We moesten gewoon blijven doen. Dat kun je niet begrijpen als je het niet zelf hebt meegemaakt. Het is voor niemand te begrijpen hoe dat was."
Holleeders zus zegt verder dat ze geen keuze had. "Willem bleef maar zeggen: je weet wat ik met Corretje heb gedaan." En dan stond volgens haar het schuim op zijn mond.
16.30 uur
Na de pauze ondervraagt advocaat Janssen Sonja Holleeder over geldkwesties. Hij heeft twijfels over wat zij vertelt over de afwikkeling van de erfenis van haar man Cor van Hout. De discussie gaat over prostitutiepanden in Alkmaar, die zijn aangekocht met het losgeld van de Heineken-ontvoering. Sonja heeft hier eerder bij de politie over gelogen en de advocaten vermoeden dat ze nog steeds niet de waarheid vertelt.
Ze zegt dat dat is omdat ze van haar broer Willem niet de waarheid mag vertellen. Maar in dezelfde periode beschuldigde ze hem ook al van de moordopdrachten. De advocaten snappen niet waarom die geldkwestie er dan nog toe deed. Het loopt uit op bekvechten. Sonja snapt de vragen niet, of doet alsof ze niet snapt.
Sonja tegen advocaat Janssen: "Ik zal je zeggen, ik snap je hele vraag niet. Ja, je kunt wel een hele snoet trekken (...) Jij wil het niet snappen. Janssen: "Waarom zou u niet vertellen over het losgeld als u Willem Holleeder al beschuldigde van moorden?"
Jokken
Ze praten langs elkaar heen. Rechters en officieren van justitie bemoeien zich ermee en proberen op een andere manier dezelfde vragen te stellen. Volgens de advocaat zit Sonja te jokken. En dan klinkt haar hoge stem weer vanuit de cabine: "Ik zit niet te jokken".
De advocaten willen meer weten over de deals die de zussen met justitie en de belastingdienst hebben gesloten. Ze vermoeden dat de zussen niet de waarheid vertellen, en dat ze daarom niet betrouwbaar zijn als getuigen. Ook vinden ze het van belang omdat Willem Holleeder volgens de zussen uit was op de prostitutiepanden in Alkmaar. Dat zou zijn motief geweest zijn om Cor van Hout te laten vermoorden.
