Lance is een rasechte entertainer. Thuis heeft hij een kamer volledig ingericht met goochelspullen. Hij boetseert hondjes en zwaarden van ballonnen en tovert spelkaarten uit zijn mouw. "Dit is emotie, maar leuke emotie."
Lance bezoekt drie dagen in de week zijn vrienden op het ontmoetingscentrum in Zeist, een plek voor mensen met dementie. Daar flirt hij met de dames. "Ha moppie", zegt hij tegen vrouw achter hem. En als er wordt gezongen, drumt hij mee.
Drie jaar geleden kreeg hij de diagnose dementie. Soms werkt zijn hoofd niet mee, legt hij uit. "Wat hier zit", wijzend op zijn slapen, "dat is mijn broertje. Die is af en toe eens vervelend. Stout."
Maar Lance gaat er niet onder gebukt. 's Avonds in bed, alles overpeinzend, is hij gelukkig. "Wat heb ik een mooi leven, ondanks alzheimer. Ik geef mijn leven een dikke acht. Echt hoor."
