Eleanor zweeg over haar depressie, 'niemand begreep hoe ik me voelde'
"Ik kan het bijna niet hardop zeggen, maar ik denk dat ik echt gelukkig ben." Mijn vriendin kijkt me vol trots aan. "Ell, ik ben zo blij voor je. Want wie had dit twee jaar geleden gedacht?" Ik zeker niet.
Een campagne om depressie bespreekbaar te maken, daar zou Eleanor Crick tien jaar geleden veel aan hebben gehad. Op haar veertiende werd ze depressief. Zo erg dat ze probeerde een einde aan haar leven te maken.
Als ze toen over haar sombere gevoelens had kunnen praten, had ze eerder hulp kunnen krijgen. "Ik wist niks over depressie, ik wist niet dat het veel voorkwam. Zo'n campagne had zeker verschil gemaakt, omdat het helpt open te zijn over je gevoelens."
Het ministerie van Volksgezondheid begon vandaag met een campagne om depressies beter bespreekbaar te maken. Er is extra aandacht voor jongeren tussen de 13 en 18 en jonge vrouwen tot 35.
Donkere periode
Eleanor, Ellie voor vrienden, had de afgelopen tien jaar drie keer een langdurige depressie. "De eerste keer wist ik niet dat het een depressie was. Ik voelde wel aan dat het niet normaal was. Maar ik dacht dat er iets mis met mij was, dat het raar was. En omdat je er op die leeftijd bij wil horen, vertelde ik er maar niet over."
Eleanor is een tot haar veertiende een vrolijke puber, met een vriendje, veel vriendinnen en goede schoolresultaten. Maar dan begint ze zich steeds somberder te voelen. "Alles leek moeilijker. Ik had geen zin meer om naar school te gaan, ik zag nergens het nut nog van in. Ik wilde zelfs dood." Het is moeilijk te geloven uit de mond van iemand van 24 en met een stralende glimlach. Na een jaar krabbelt ze op uit die donkere periode.
De dood van haar moeder, in 2010, zet haar leven op z'n kop. Eleanor besluit zich vol op haar studie te storten, maar in plaats daarvan raakt ze in een diep dal. Twee langdurige depressies volgen.
Ik wilde gewoon iemand die begreep hoe ik mij voelde.
Het duurt lang voordat Eleanor hulp zoekt. "Mensen om me heen merkten wel dat er wat aan de hand was. Maar ik vond het moeilijk om erover te praten. Ik schaamde me." Uiteindelijk komt Eleanor bij een psycholoog terecht. Door over haar gevoelens te praten, met medicatie en vooral door te sporten, klimt ze uit het dal. Ze schrijft nu een veelgelezen blog over hardlopen, waarin ze ook haar ervaringen met depressie deelt.
Eleanor hoopt dat door de campagne jongeren met elkaar en hun ouders in gesprek raken. "Ik miste iemand om mee te praten, ik was heel eenzaam. Ik wilde gewoon iemand die begreep hoe ik mij voelde."
Haar advies aan jongeren die met een depressie kampen, is: praat erover! En de mensen om hen heen raadt ze aan om open vragen te stellen, zoals 'hoe gaat het met je?'. Die openheid heeft Eleanor het meest geholpen. "Ik kan zonder schaamte praten over wat ik heb meegemaakt. Ik zorg goed voor mezelf door gezond te eten, een regelmatig ritme en te sporten. Maar, ik kan er nooit zeker van zijn dat de depressie niet terugkomt. Dat is iets waar ik altijd aan moet blijven werken."
