Nieuwe wereldmacht: Engelse jeugdteams winnen (bijna) alles
Jarenlang werd smalend gesproken over het niveau van de Engelse jeugdploegen. Maar dat is verleden tijd. Zaterdag nam het Engelse elftal van spelers onder 17 in de WK-finale revanche voor de verloren EK-finale in mei door Spanje met 5-2 te verslaan.
Daarmee is Engeland de veelvraat van het internationale jeugdvoetbal. Ga maar na: in mei verloor Engeland nog de finale van het EK onder 17 na strafschoppen van Spanje, maar daarna werd het land wereldkampioen onder 20, Europees kampioen onder 19 en nu dus ook wereldkampioen onder 17.
Andries Jonker werkte bijna drie jaar als hoofd jeugdopleiding bij Arsenal en heeft wel een verklaring voor de successen. "De Engelse bond FA heeft een veel intensiever programma dan andere bonden. Zij eisen spelers soms wekenlang op en dan wordt de kans op resultaat natuurlijk groter. Dat hangt mede samen met het gebrek aan competitie tot de leeftijdscategorie onder 18."
"Er wordt bij de clubs met aansturing van de Premier League hard en serieus gewerkt om talenten te ontwikkelen en dat sorteert effect, maar het is moeilijk als je alleen vriendschappelijke wedstrijden en toernooien speelt en spelers ook nog eens voor langere tijd moet afstaan."
Werkwijze FA
Jonker noemt het voorbeeld van Emile Smith-Rowe, een 17-jarige vleugelaanvaller van Arsenal die zich sinds zaterdag wereldkampioen mag noemen.
"Uitkomen voor je land is natuurlijk het mooiste wat er is. Dat vinden ouders, zaakwaarnemers en de jongen zelf ook. Wij dachten destijds dat hij bij Arsenal een betere speler zou worden in plaats van maanden op pad te gaan met het nationale team."
"Maar zolang de FA vasthoudt aan deze werkwijze kan Smith-Rowe wekenlang niet bij Arsène Wenger meetrainen, als hij voor langere tijd opgeëist wordt."
Nogal wat Engelse talenten zoeken hun heil buiten Engeland. Want aan de top zijn resultaten op de korte termijn belangrijk en is er niet of nauwelijks tijd om een jeugdspeler in te passen. Zeker niet als een club zo'n speler maanden moet missen.
De voorbeelden zijn legio. Jadon Sancho (17) ging afgelopen zomer voor acht miljoen euro van Manchester City naar Borussia Dortmund, Dominic Solanke (20) werd door Chelsea verhuurd aan Vitesse en is nu bankzitter bij Liverpool en Isaac Buckley-Ricketts (18) is door Manchester City bij FC Twente gestald.
Moeilijk manifesteren
"Allemaal leuk en aardig, maar uiteindelijk gaat het erom dat die jongens doorbreken in de Premier League", zegt Jonker. "Het is veel gemakkelijker en beter om ze in Engeland te ontwikkelen, maar ik begrijp managers als Pep Guardiola en Wenger wel."
"Reiss Nelson is een toptalent bij Arsenal, maar legt het af tegen tegen Mesut Özil en Alexis Sánchez. Het resultaat is heilig. Het geld in de Premier League maakt het moeilijk voor talenten om zich te manifesteren. Het is te hopen dat bijvoorbeeld Sancho via Dortmund weer terugkeert. Maar dan moet hij in Duitsland een goede speler worden."
Door de huidige werkwijze in Engeland is het heel goed mogelijk dat nationale jeugdploegen de komende jaren meer successen gaan behalen. "Dan hebben ze een aardige kans ja", denkt Jonker.
"De FA doet extreem veel en de vraag is of dat het beste is voor het jeugdvoetbal in Engeland. Een middenweg zou in mijn ogen de oplossing zijn. Er komt heel veel talent aan, maar de vraag is: waar moeten die jongens heen?"
Die laatste vraag blijft nog wel even staan. Kunnen deze gouden generaties hun talent optimaal ontplooien? En zien we de spelers van deze succesteams later ook de wereld veroveren met het grote Engeland? De tijd zal het leren.
