Evacuee Sint-Maarten: het is dubbel, want je laat alles achter

• 

  Mattijs van de Wiel

  verslaggever

Met drie vluchten zijn 88 familieleden van Nederlands overheidspersoneel op Sint Maarten de afgelopen uren naar Curaçao overgevlogen. Het gaat vooral om vrouwen en kinderen van militairen, politie en Nederlandse ambtenaren. De familieleden worden met voorrang geëvacueerd zodat het overheidspersoneel zich volledig kan richten op de ordehandhaving en de hulp op Sint Maarten.

De NOS sprak met evacuees:

"Ik wilde weg, maar het was met hele dubbele gevoelens", vertelt Carolien de Wilde, met haar dochtertje van 2 op de arm. "Je laat alles achter. Mijn man is daar achtergebleven. Je weet niet wat je aan spullen nog gaat terugvinden. Maar vanwege de veiligheid is het goed om weg te zijn, met drie kleine kinderen. Hopelijk kunnen we snel door naar Nederland."

Orkaan Irma hebben ze niet thuis afgewacht. Ze zaten in een hotel, op de eerste verdieping. Dat leek een veiligere plek. "We hebben de orkaan prima doorstaan. Het is een giga-herrie, en een druk op je oren. Het is doodeng. Ook voor de kinderen. Alleen de jongste is er doorheen geslapen."

De enorme ravage zag ze pas toen het voorbij was. "Je doet de deuren open en ziet auto's in het zwembad. Er waren hele verdiepingen van het hotel af. We wilden allemaal niets liever dan naar huis, maar je weet niet wat je daar aantreft, of het huis er nog staat, of je spullen er nog zijn. Het was zigzaggen tussen de omgewaaide palmbomen. Je zag supermarkten leeggeroofd worden.

Hun huis was er goed van af gekomen. De glazen puien zaten er nog in. Er was alleen wat waterschade en er waren ruiten gebroken. Toch wilden ze weg van het eiland. "Het was te gevaarlijk. Je hoort die plunderingen. Gisteravond hoorde ik verhalen van mensen die met wapens door de wijken liepen om huizen te overvallen." Ze kregen bericht dat vrouwen en kinderen vandaag weg moesten.

De Wilde kan nog niet beseffen wat er gebeurd is. "Mijn zoon zei net ook dat net een droom is, dat hij wakker moest worden. Het moet nu voorbij zijn. Maar ja, het wordt niet meer zoals het was."

Anne van Deele staat met een grote weekendtas op haar buik en een grote tas op haar rug bij het gebouw van de kustwacht, waar de evacués worden opgevangen. Ze is blij dat ze weg kon, maar vindt het verschrikkelijk dat haar man nog wel daar is. "Zo gingen we anderhalf jaar geleden niet deze ervaring aan."

Ook zij besloot weg te gaan omdat het te gevaarlijk werd. "We wonen niet in een beveiligde wijk. Ons hek is weg. De alarminstallatie doet het niet meer. Bovendien werd het lastig omdat er geen eten en drinken te krijgen is. We hadden wel van alles ingeslagen vanwege het orkanenseizoen, maar met drie kinderen is dat snel op. Er is geen gas, geen water."

Ze had zelf nog nooit een orkaan meegemaakt. "We zaten in de slaapkamer, we dachten dat dat de goede plek was, maar toen zagen we dat de pui helemaal uitholde. Toen zijn we naar de badkamer gegaan en hebben we daar met zijn vijven gezeten, hopen dat het goed zou komen. Gelukkig kwam het goed.

Of ze nog wel terug wil? Dat is wel de planning. "Hopelijk over een maand of twee. Maar pas als alle basisvoorzieningen er weer zijn."