Het was een kort nachtje voor Anja Groot. Afgelopen weekend haalde ze ruim 600 vissen uit het water op het wereldkampioenschap sportvissen voor vrouwen in Hongarije. En daarmee won ze goud. Vannacht om 3.00 uur kwam ze weer thuis.
"De buurt was nog wakker. De voorkant van het huis was versierd en er waren visschotels, kibbeling en cocktails. Dus ik heb niet zo lang geslapen", vertelt de 29-jarige trots.
Er zit altijd een factor van geluk in, maar het kwam vooral neer op snelheid en behendigheid. Want in een uur tijd moet je zo'n tachtig vissen vangen. "Dat is dus meer dan een vis per minuut. Alles moet dus kloppen", vertelt de kampioen. Het is hard werken, want naast het razendsnel binnenhalen van de vis moet je ook nog bolletjes voer bijgooien. "Zo'n veertig à vijftig per uur."
Je haalt meer dan een vis per minuut binnen.
In 2015 werd Anja ook al wereldkampioen. Op beide titels is ze even trots. "Het is zo mooi om zoiets bijzonders te presteren. Je kunt het niet in woorden uitleggen". Het was echt een bikkelharde strijd: "deze was moeilijker te behalen. Het was heel close, het scheelde 180 gram met de nummer twee op de tweede dag."
Meer vrouwen aan de waterkant
Tussen sportvissend Nederland valt Anja op als jonge vrouw. Sportvisserij Nederland is daarom extra blij met deze winst, want geeft vrouwen in de sport een stimulans. "We zien de afgelopen vijf jaar al wel een groei onder de vrouwelijke leden. Van 5 naar 9 procent", vertelt woordvoerder Piëtte van Hoorn.
En ook vissen ze vaker naar prijzen. "Eerst waren er een stuk of tien tot twaalf vrouwen in de wedstrijdsport. Nu zo'n veertig." Daarentegen zijn er 20.000 mannen die minimaal een keer per jaar aan een wedstrijd meedoen.
Van Hoorn: "We hopen dat door dit soort prestaties meer vrouwen zich aan de waterkant laten zien. Het is een mannenwereld en dat imago willen we doorbreken. Vrouwen mengen zich er steeds meer onder en dan zie je ook dat ze het gewoon heel goed doen."
Anja ziet ook wel dat het meer toeneemt. Maar toch zijn er relatief weinig vrouwen aan de waterkant. "Ik begon op mijn vierde met vissen. En ik denk ook wel dat je het vanuit huis mee moet krijgen. Dat zie je tegenwoordig minder."
Op haar werk op een basisschool en een buitenschoolse opvang probeert ze kinderen daarom te enthousiasmeren. "Soms vis ik weleens met ze. Dan merk je dat sommigen dat nog nooit hebben gedaan. En krijg je nooit een hengel in je handen, dan beleef je het ook niet."
