Morgen is het twintig jaar geleden dat Hongkong weer overging van Britse in Chinese handen. Sommigen zien dat als de redding van Hongkong, omdat China er economisch zo sterk voor staat. Maar anderen zijn bang dat de vrije westerse waarden verdwijnen en dat Hongkong stukje bij beetje een Chinese stad wordt.
"Hongkong is net zo mooi als altijd. Maar in 1997 waren we nog vol hoop, heel positief. Nu, twintig jaar later ben ik niet zo positief meer." Tanya Chan is lid van de Democratische Burgerpartij en vecht dagelijks voor basisrechten. Ze vindt dat de Hongkongse vrijheden worden bedreigd.
Een land, twee systemen
Na de overdracht van de Britten naar de Chinezen werd afgesproken dat in de stadstaat nog vijftig jaar de eigen vrije regels zouden blijven gelden, net als het politieke en rechtssysteem. En niet het communistische systeem van het Chinese vasteland. Eén land met twee systemen dus.
"We hoopten dat dit systeem zou functioneren, maar de afgelopen twintig jaar is duidelijk geworden het een uitdaging is. De Chinese overheid probeert ons vertrouwen en onze rechten te vernietigen", zegt Chan.
De laatste jaren is de greep van Peking op Hongkong steviger geworden. China wil niets horen van het verlangen van de jonge generatie in Hongkong naar meer democratie en greep ook hard in bij de Paraplu-revolutie van studenten in 2014.
Alleen pro-China-kandidaten mogen Hongkong nog leiden. De kandidaten voor de verkiezingen van maart moesten door Peking worden goedgekeurd. Daar waren veel Hongkongers woedend om; ze gingen massaal de straat op om meer democratie te eisen.
Na de koloniale tijd dachten we dat eigen baas zouden zijn.
Ook nu wordt er flink gedemonstreerd in Hongkong. Eerder deze week zijn al twintig activisten gearresteerd. Activiste Chan pleit als voormalig advocaat voor hun vrijlating. "Het onwettelijk vasthouden van mensen is onacceptabel in Hongkong, dus ik dring er op aan om ze zo snel mogelijk vrij te laten."
Chan is bang dat China steeds meer voet aan de grond zet in Hongkong. "Na de koloniale tijd dachten we dat we eigen baas zouden zijn. Maar nu zien we dat de Chinese overheid heel duidelijk zegt: ik ben jouw baas. Ik ben de 'Grote Baas' en ik hou je altijd in de gaten."
