'Hoe kan het dat niemand mijn dochter heeft gezien?'
Een paar minuten voor drie begint een vrouw aan haar baantjes in zwembad 't Gastland in Rhenen. Ze ziet iets onder water. Een pop, denkt ze. Ze roept een badjuf, die onmiddellijk in het water duikt. Ze haalt de 9-jarige Salam boven water. Reanimatie mag niet meer baten. Het Syrische meisje is verdronken.
"We zijn ons vaderland juist ontvlucht om een veilige plek voor onze kinderen te vinden", zegt de moeder van Salam. "We dachten dat Nederland veilig was, maar uitgerekend hier zijn we onze dochter verloren."
Niet in het diepe springen, je kan niet zwemmen!
Salam overleed tijdens het schoolzwemmen, in september 2015. Vandaag begon de rechtszaak tegen drie zwembadmedewerkers en twee leerkrachten van haar basisschool in Rhenen. Volgens het OM hebben ze niet genoeg toezicht gehouden.
Salam zat pas een paar weken op school, kon niet zwemmen en sprak geen Nederlands. Toch werd ze na afloop van de les, tijdens het spelen, niet specifiek in de gaten gehouden. De badmeester die haar les had gegeven, had haar drijfkurkjes afgedaan en gezegd dat ze in het ondiepe bad moest blijven. Daar bleef het bij.
Kinderen uit haar klas zeiden later dat Salam toch naar het diepe was gegaan. Ze wilde van de duikplank. "Niet in het diepe springen, je kan niet zwemmen!" zou een van haar klasgenootjes nog hebben geroepen. Een kwartier later lag haar lichaam op de bodem van het zwembad, precies op de zwarte streep.
Niemand heeft gezien wat er met Salam is gebeurd. De kinderen niet, de toezichthouders van het zwembad niet, de leerkrachten niet. Ondanks haar opvallende felroze badpak en zwarte legging, heeft niemand haar tijdens het vrij zwemmen nog gezien. Pas toen alle kinderen waren aangekleed, werd Salam gemist.
Voor het toezicht tijdens het schoolzwemmen in Rhenen waren richtlijnen. De verantwoordelijkheid werd gedeeld door het zwembad en de school. Maar vrijwel geen van de vijf verdachten heeft de protocollen ooit gelezen. Hoe het toezicht precies moest worden ingevuld, hebben de badmeesters en leraren onderling ook nooit besproken.
"Mij is nooit verteld wat ik moest doen", zegt de juf van Salam. Toezicht verliep op gevoel, op onderling vertrouwen, op ervaring en routine. "Het ging altijd supergoed", aldus een badjuf. "We deden dit al jaren."
Alle vijf zijn ze ervan overtuigd dat ze goed hebben opgelet. "Ik denk dat wij de regels hebben uitgevoerd zoals die op papier stonden", zegt de badmeester.
"Hoe kan het dan dat niemand mijn dochter heeft gezien?", reageert de vader van Salam. "Jullie praten over regels, maar ik wil de waarheid. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?"
Het is een vraag die ook dag en nacht door de hoofden van de vijf verdachten spookt. "Ik zou zo graag willen zeggen waar het fout is gegaan, maar we weten het niet", zegt een van de leerkrachten. "Daar worstel ik enorm mee." De badmeester: "Het is een nachtmerrie. Ik voel de pijn van de ouders. Ik vind het heel erg."
De zaak wordt morgen vervolgd.
