Duizenden renners stonden gisteren aan de start van de marathon in Rotterdam. En getraind of niet: iedere spier in je lichaam doet na zo'n afstand pijn. Wij spraken marathondebutanten en vroegen ze of ze vanmorgen nog een beetje uit bed konden komen.
Martine Alberts neemt op terwijl ze net een hap eten in haar mond stopt: "Vandaag is het vooral rustig aan doen en inderdaad eten. Ik heb wel spierpijn in m'n benen, maar verder ben ik vooral heel blij. Het is allemaal een beetje onwerkelijk."
"Ik heb gisteren voor het eerst in drie maanden ook weer een biertje gedronken, om het te vieren. Ik vond dat het wel mocht", vertelt Martine.
Debbie Meijer werd vannacht wakker van de honger. "Ik had gisteren na de marathon geen trek en heb op dat moment echt met moeite eiwitrepen en wraps met kip in m'n mond gestopt. Vannacht werd ik wakker met een rommelende maag, dus stond ik om drie uur 's nachts voor de koelkast."
"De trap naar beneden doet zeer, maar voor de rest valt het me allemaal mee", zegt Debbie. "Ik ben heel trots op m'n lichaam."
Je kan beter vragen waar ik géén last van heb.
Stefan Mets is gisteravond zelfs met zijn medaille in bed gedoken, zo blij was hij dat-ie zijn eerste marathon heeft uitgelopen. "Het was een mooie dag, maar het was vermoeiend, zwaar, warm. En als je vraagt waar ik pijn heb, kan ik beter zeggen waar ik géén last van heb." Dat zijn eigenlijk alleen zijn handen.
Maar een geslaagde dag was het volgens Stefan zeker. "Tot volgend jaar."
