'Vluchtelingen worden in Leiden niet voorgetrokken'
"Je zou kunnen zeggen dat er meer wordt gebouwd door de komst van vluchtelingen", zegt de Leidse wethouder Roos van Gelderen. Vol trots toont ze de eerste tijdelijke wooncabines van Leiden. Ze moeten onderdak bieden aan asielzoekers met een verblijfsvergunning (statushouders), studenten en mensen die enige begeleiding nodig hebben.
Eén ruimte met daarin een keuken en een plek voor een bed en een tafel, midden in een nette woonwijk. Tijdens een speciaal door de gemeente georganiseerde bijeenkomst zijn buurtbewoners bijgepraat over wie er zouden komen wonen. Volgens wethouder Van Gelderen reageerden de mensen positief.
Het beeld dat statushouders worden voorgetrokken klopt niet, benadrukt ze. "Juist om die gedachte tegen te gaan, zorgen we voor extra woningen die we eerlijk verdelen onder de verschillende woningzoekenden. Alle huurders betalen dezelfde huur. Statushouders moeten een lening afsluiten om hun huis in te richten en de verplichte inburgeringscursus te volgen. Ze betalen dat van een bijstandsuitkering. Als ze die nog niet hebben, zijn ze vaak aangewezen op de voedselbank", vertelt Van Gelderen.
Een van de gelukkige nieuwe huurders is de Leidse medicijnenstudente Gabrielle. Samen met haar moeder komt ze haar nieuwe woning bekijken. De badkamer wordt gecheckt, de wasmachine in gedachten al neergezet en de gordijnen opgehangen. De dames zijn enthousiast.
"Het is ontzettend mooi, heel leuk", zegt Gabrielle. "Goed dat dit project er is. Het is een kans voor statushouders en mensen afkomstig uit de maatschappelijke opvang om een woninkje te hebben. Maar ik ben voor mezelf ook blij dat ik een woning krijg. Dat het wordt aangeboden aan de mensen die hier vandaan komen."
De woning is duidelijk niet voor de eeuwigheid. Daarvoor is het wat te klein. Drie jaar kan Gabrielle hier blijven wonen en ze raakt haar plaats op de lijst van de woningbouwvereniging niet kwijt.
In een voormalig verzorgingstehuis, een paar kilometer verderop, wonen sinds december verschillende groepen samen. Twintig statushouders, 35 studenten en dertig mensen die wel zelfstandig kunnen wonen, maar een paar uur begeleiding per week nodig hebben. Het kan gaan om mensen die op straat hebben gewoond, in de maatschappelijke opvang zaten of begeleid woonden.
"Maar ook om mensen die door een scheiding in de schuldhulpverlening terecht zijn gekomen. De bewoners helpen elkaar. Minimaal een aantal uur per maand wordt van alle huurders verwacht dat ze zich inzetten voor hun nieuwe buren. De bewoners zijn tevreden, de Magic Mix werkt", zegt Ralph Komen, die het project begeleidt.
Voor een kamer van twintig vierkante meter betalen ze 259 euro huur. In ruil daarvoor moeten ze allemaal een paar uur per maand maatschappelijk werk doen. In de oude eet- en recreatiezaal geeft Sophie taalles aan een groepje nieuwe buren. "Noem een woord met een i", vraagt ze haar nieuwe buren. "Fiets", roept er eentje. "Niet, vier, drie", vullen de andere cursisten aan. "Het gaat heel goed", vertelt Sophie, die bewust voor deze woonvorm heeft gekozen.
Er was in de buurt geen weerstand tegen de komst van statushouders of studenten. Er was meer zorg over de groep mensen die begeleiding nodig heeft. Bezorgde buren hebben de nieuwe bewoners inmiddels ontmoet en de zorgen lijken verdwenen. Door activiteiten, zoals bijvoorbeeld het schenken van koffie en thee in de aanleunwoningen, hoopt men op nog meer steun uit de buurt.
Tobias
Een van die bewoners is Tobias. Vol trots laat hij zijn kamer zien. Hij is dolgelukkig dat hij nu eindelijk zelfstandig kan wonen. Tobias is autistisch en woonde begeleid met een groep, maar dat had hij eigenlijk niet nodig. Nu krijg hij per week twee keer een uurtje begeleiding. En als het hem te druk wordt, dan trekt hij zich terug in zijn kamer om te mediteren.
