Duizenden joden met een uitkering zijn in het begin van de Tweede Wereldoorlog gedwongen aan het werk gezet in het Amsterdamse Bos. Tot vandaag wist niemand meer waar deze werkkampen in het bos precies waren. Een proefboring door archeoloog Ivar Schute toont aan dat het kamp zeer waarschijnlijk stond op het terrein van pannenkoekenboerderij Meerzicht, aan de kop van de Bosbaan.
Het kamp is nu teruggevonden maar er zijn er meerdere geweest. De joden die naar het Amsterdamse Bos werden gestuurd, moesten sloten graven en helpen bij het aanleggen van het bos. Ze werkten er overdag en ‘ s avonds mochten ze naar huis. Er stonden sancties op als je niet verscheen op het werk.
Nadat in 1943 het werk was afgrond, zijn de joden die in het werkkamp hadden gewerkt opgepakt en naar Westerbork gestuurd. De meeste zijn later in het vernietigingskamp Auschwitz vermoord door de nazi’s.
Diamantklover Barend Mooleman is een van de duizenden joden die in het Amsterdamse Bos heeft gewerkt. Zijn kleindochter Betty Braat kan zich nog goed herinneren dat haar grootvader door de Grüne Polizei uit huis werd gehaald. Hij is later vermoord in het vernietigingskamp Auschwitz.
Het navrante van het werkkamp in het Amsterdamse Bos is dat de Joden 'relatief goed' werden behandeld. Tussen de middag kregen ze bijvoorbeeld te eten. Door ze zo te behandelen probeerden de nazi's een beeld te creëren dat mensen in de Duitse kampen weinig te vrezen hadden.
De barakken op het werkkamp in het Amsterdamse Bos zijn lang geleden afgebroken en verdwenen.
De komende tijd hoopt archeoloog Schute meer onderzoek te kunnen doen. Zo wil hij rond de plek verder graven om definitief te kunnen vaststellen wat er zich op de locatie heeft afgespeeld.