Zestien jaar cel voor Utrechtse serieverkrachter
Gerard T., de Utrechtse serieverkrachter, is veroordeeld tot zestien jaar celstraf. Volgens de rechtbank is hij schuldig aan vier verkrachtingen: drie in 1995 en een in 2001. T. moet daarnaast een schadevergoeding betalen.
De rechter zei dat T. beschikt over een "volstrekt gebrek aan geweten". Hij is volgens de rechter bruut te werk gegaan en heeft zijn slachtoffers een onbevangen leven afgenomen.
De rechter zei erbij dat hij geschokt was en dat T. geen enkel respect had voor de geestelijke en lichamelijke integriteit van zijn slachtoffers - van wie er twee minderjarig waren. De rechtbank sprak van verkrachtingen in de "meest vergaande zin van het woord". T. liet zich niet stoppen, terwijl hij wist dat zijn slachtoffers enorme pijn ondervonden, aldus de rechter.
T. hoorde het vonnis onbewogen aan. Hij zat schijnbaar emotieloos achter een tafel in de rechtszaal. Ook toen hij werd weggevoerd uit de zaal, zag hij er niet aangeslagen uit.
Verzwarende omstandigheden
De opgelegde straf is gelijk aan de eis van het Openbaar Ministerie. Het is ook de maximale straf die in deze zaak kon worden opgelegd.
De rechtbank heeft de maximale straf opgelegd, omdat er geen sprake is van verzachtende omstandigheden, zoals de advocaat van T. zei, maar eerder van verzwarende omstandigheden. Zo zijn de psychische gevolgen van de verkrachtingen voor de slachtoffers volgens de rechter nog steeds groot, ruim 14 en 20 jaar na de daad. Een van hen is zelfs geëmigreerd, omdat zij zich in Nederland niet meer veilig voelt.
De rechter liet ook meewegen dat de verkrachtingen tot grote angst hebben geleid onder vrouwen in de regio Utrecht.
In de zomer van 2014 liep de 52-jarige T. tegen de lamp. De inwoner van Nieuwegein was gearresteerd voor fietsendiefstal en moest dna afstaan. Dat dna bleek overeen te komen met het dna van de Utrechtse serieverkrachter.
De rechter zegt dat er bij drie van de vier zaken sprake is van de "sterkst denkbare vorm van dna-bewijs". In de vierde zaak zijn de dna-sporen minder duidelijk, maar door het overige bewijs is de rechter ervan overtuigd dat T. ook daar de dader is.
Zelfmoord
Buiten het dna-bewijs heeft de rechter ook gebruikgemaakt van verklaringen van de slachtoffers en familieleden van T. Ook was het gedrag dat T. vertoonde toen hij dna moest afstaan verdacht. Hij zocht toen op internet informatie over zelfmoord, de Utrechtse serieverkrachter, dna-bewijs en uitkeringen tijdens detentie. T. was in die periode gestresst en suïcidaal.
De politie schreef in het verleden 22 zedendelicten toe aan de Utrechtse serieverkrachter, in 1995, 1996 en 2001. Doordat het al lang geleden is, kan van de meeste zaken niet meer worden bewezen of T. erachter zit of niet.
Geen tbs
T. heeft altijd gezwegen tijdens het onderzoek en de rechtszaak. Hij wilde ook niet meewerken aan een onderzoek in het Pieter Baan Centrum. De rechtbank heeft hem mede daardoor geen tbs opgelegd.
De advocaat van T. wil niet reageren op het vonnis.
