Roze Kruijswijk schittert waar Breukink klop kreeg

Uitgerekend in Corvara, dat vermaledijde stadje in de Dolomieten. Steven Kruijswijk had geen betere etappe kunnen uitkiezen voor zijn fenomenale greep naar de macht in de Ronde van Italië. Want op die plek moest Erik Breukink in 1989 in gewonnen positie zijn roze trui inleveren. Een hongerklop deed hem de das om.

Breukink reed al enkele dagen in het roze en ook in de eerste Dolomietenrit kwam zijn voorsprong van ruim een minuut op Laurent Fignon geen moment in gevaar. In de veertiende etappe naar Corvara leek er dan ook geen vuiltje aan de lucht. Figuurlijk dan, want die dag kwam de regen met bakken uit de lucht.

Tot de laatste klim, de Campolongo, reed Breukink keurig in de voorste gelederen. Maar toen Fignon versnelde, kwam Breukink opeens niet meer vooruit. In een beklimming van zes kilometer verloor hij liefst zes minuten. Na die ene slechte dag verloor Breukink geen seconde meer op Fignon, die later dat jaar acht seconden tekort zou komen voor de Tourzege. Uiteindelijk werd Breukink vierde op vijf minuten van de Fransman.

Kruijswijk

Ook vandaag was de veertiende etappe een waar slagveld in de top van het klassement. Vandaag was het niet de Campolongo, maar de Passo Valparola waar de beslissing viel. Favoriet Vincenzo Nibali viel aan, Kruijswijk counterde en reed samen met Esteban Chaves iedereen op afstand. Dat de ritzege buiten bereik bleef, is hem vergeven.

Steven Kruijswijk was op de hoogte van het historische belang van de finishplaats van vandaag voor het Nederlandse wielrennen toen hij vanochtend opstapte. "Iemand zei het vanochtend tegen me. Ik dacht nog: lekker, dat je dat nu omhoog haalt. De les? Blijven eten."

In Corvara schijnt vanaf nu de zon. Dankzij Steven Kruijswijk.