Eindelijk even rust, zag je de klassementsmannen in de Tour de France puffen. Op 50 kilometer voor de finish van de zeventiende etappe, na een stormachtige 125 kilometer met waaiers en ontelbaar veel demarrages, was een grote groep weggereden. De druk verdwenen van de pedalen en het tempo verdween in het peloton.
Alles leek erop dat de top tien van het klassement kalm naar de finish boven op de berg van skidorp Superdévoluy zou kachelen. Totdat Tadej Pogacar het weer niet kon laten. De geletruidrager reed Remco Evenepoel en Jonas Vingegaard op een gaatje van enkele seconden, waarna de 'grote drie' zich alsnog tot het uiterste inspanden.
Pogacars dna
De verschillen op de streep? Evenepoel tien seconden vóór Pogacar. Pogacar twee seconden vóór Vingegaard. Marges van niks, en bovendien zeven minuten achter ritwinnaar Richard Carapaz, na inspanningen die niet prettig zijn met vier zware Alpendagen voor de wielen.
Waarom viel Pogacar dan toch aan? Voor de geletruidrager zelf was het ook een raadsel. "Het zit in mijn dna, denk ik. Ik weet ook niet waarom ik het probeerde vandaag. Maar ik pakte twee seconden en daar ben ik blij mee."
Het had meer dan twee seconden kunnen zijn, want de eerder sterk ogende Vingegaard kraakte in de finale.
"Het was de eerste dag dat Jonas het lastig had om Pogacar te volgen, maar ook Remco", zei Merijn Zeeman, sportief directeur van Visma-Lease a Bike. "Vandaag was er een andere verhouding dan we tot dusver hebben gezien."
"Iedereen zag wat voor etappe het was. Slopend. Dan wordt de finale ook gelijk lastig. Dat is bij Jonas in de benen gekropen. Dat is duidelijk."
Defensief voor elkaar
Vingegaard bleef grotere schade bespaard door ploegentactiek: Visma had meerdere pionnen mee gestuurd in de vlucht. Tiesj Benoot, Christoph Laporte en Wout van Aert zaten in de kopgroepen. Zeeman: "Dat was goud waard. Zo waren we voorbereid op een aanval. Defensief hadden we het goed voor elkaar."
De teruggezakte Benoot, Laporte en Van Aert hielpen Vingegaard in de jacht op Pogacar en later ook Evenepoel. De Belg plaatste namelijk nog een aanval op de slotklim en toen moest Vingegaard weer passen.
"Ik had de rit verkend, dus ik wist wat er ging komen in de finale", bekende Evenepoel, die in de finale ook nog een teruggezakte ploegmaat bij zich vond en de aanval koos. "Ik neem tien of twaalf seconden terug en zit steviger in de witte trui. Mission accomplished."
Pogacar had na afloop stiekem wel op iets meer gehoopt: "Als Jonas geen teamgenoten voorop had, konden Remco en ik meer druk uitoefenen en was de uitslag misschien ander geweest. Maar Visma heeft het goed gedaan."
Zeeman was realistisch na de finish: "Dit is een grote ronde, hè: de ene dag voel je je sterker en wil je tijd pakken, de andere dag moet je verdedigen."
"Het verschil is minimaal gebleven en vrijdag gaan we het hooggebergte in, boven de 2.000 meter, op een heel ander parcours. Maar vandaag waren Evenepoel en Pogacar heel sterk. Laten we hopen dat de verhoudingen vrijdag anders liggen."
Het laatste meesterplan?
Dat klinkt alsof Visma nog een meesterplan ergens in de bus heeft rondzwerven. "Dat hangt echt af van Jonas", benadrukt Zeeman. "We kunnen als ploeg van alles bedenken en mooie plannen maken, maar hij moet ook aanvoelen: ik heb de benen en wil ervoor gaan."
Superbenen zijn vereist, anders is de gele trui niet meer dan een illusie en moet Vingegaard oppassen dat het wit hem niet passeert.
- NOS
Het algemeen klassement na de zeventiende etappe - NOS
De uitslag van de zeventiende etappe van de Tour
