Van den Broek doet alles goed, maar kopman moet winnen: 'Hoop nog kansen te krijgen'
Hij was verantwoordelijk voor de vlucht van de dag, reed gerenommeerde medevluchters als Matej Mohoric en Ion Izagirre lachend uit het wiel, wachtte in de finale op zijn kopman en kwam na een zenuwslopende koppeltijdrit uiteindelijk vlak voor het peloton juichend als tweede over de streep.
Hoe Frank van den Broek zich voelt na zijn heldhaftige debuut in de Tour de France? "Ik ben echt naar de kloten. Ben helemaal leeg. Het was superwarm vandaag. Ik verbaasde mezelf. De laatste dagen voelde ik mij niet super. Misschien de spanning voor de eerste grote ronde, de Tour."
Zelden gezien, het masterplan van DSM-firmenich-PostNL in de door veel favorieten gevreesde eerste etappe van de Tour de France. Mathieu van der Poels voorspelling dat het voor hem te zwaar zou zijn, bleek te kloppen.
Maar plots was daar een 23-jarige landgenoot die van start tot finish de show stal. "We hadden het plan om in de vlucht te zitten", vertelde Van den Broek na afloop. "Dat ging vrij goed. Ik zat in de eerste groep mee."
"Ik wilde voor de bollentrui, maar ik had net de punch niet tegen die andere mannen. Ik zat te balen dat ik de punten voor de bollentrui niet kon krijgen. Op een gegeven moment denk je: waarom rij ik hier nog? Voor de strijdlust? Daar kwamen we niet voor."
'Hoop dat ik nog genoeg kansen krijg'
Toen kopman Bardet in de finale demarreerde, wachtte Van den Broek hem op en leidde hij hem naar de gele trui en de ritzege. Maar op het einde was het zwaar, zei hij. "We hadden het hele stuk wind tegen, superzwaar. En dan zie je de finish in de verte, maar dat was echt nog een pokkeneind."
De groene puntentrui, de witte jongerentrui en de prijs van de strijdlust vielen Van den Broek ten deel. Maar de zege én het geel was voor zijn kopman. "Ik hoop dat ik nog genoeg kansen krijg om het te doen."
Een half uurtje later en drie podiumceremonies later was Van den Broek nog altijd trots en vol ongeloof. "Allemaal gekkigheid. Ik heb ook wat proberen te eten, want het herstel voor morgen begint al. Maar het ontploft in mijn hoofd."
"Romain was supersterk op die laatste klim. Zonder hem was ik niet eens aan de finish gekomen. Ik vind het supermooi om hem in het geel op het podium te zien. Deze dag is onvergetelijk."
Ploegleider Winston snapt kritiek niet
Toch is het laatste nog niet gezegd over de keuze om de zege en het geel aan Bardet te gunnen. "Onrecht", noemde NOS-commentator Stef Clement het. "Dit is niet zoals het hoort. Van den Broek was ruim 180 kilometer in de aanval, pikte zijn aanvallende kopman op en leidde hem naar de gele trui en de ritzege. De trui, de bloemen en de ritzege zijn voor de kopman van de ploeg, maar de glorie is voor de jonge Van den Broek."
"Het was een beslissing van de ploeg", was ploegleider Matt Winston gedecideerd. "Aan het einde van de Giro hebben Romain en ik tot één uur 's nachts met elkaar gesproken. We besloten dat we in de Tour meteen wilden toeslaan. En dat lijkt aardig te zijn gelukt."
Bardet wil geel delen met Van den Broek
De beste man in koers was hij wellicht niet, maar de keuze voor Bardet valt ook wel te billijken. De 33-jarige Fransman won in de Tour de France al eens drie etappes, het bergklassement en hij stond al eens als tweede op het eindpodium in Parijs.
Maar de gele trui droeg hij nog nooit. "Ik kon niet dromen dat ik dit zou meemaken", stamelde Bardet nadat hij zijn gele trui in ontvangst had genomen.
"We raceten gewoon vandaag, niet alsof we in de Tour de France reden. We wilden gewoon lol hebben, en fietsen alsof er geen morgen was."
De hulp die hij kreeg van debutant Van den Broek was ongekend. "Groot respect voor hoe Frank reed. De helft van de gele trui behoort Frank toe. Alle complimenten voor hem."
Jakobsen: 'Zei nog tegen Frank: spring maar mee'
Dat vond Fabio Jakobsen ook. Waar de klassementskopman van DSM-firmenich-PostNL zegevierde, eindigde de andere op 39.12 als laatste. Maar toch kwam Jakobsen met een brede glimlach over de streep. "We hebben gewonnen, dus dan mag je lachen. Maar ik heb wel afgezien."
"Ik zei nog tegen Frank bij de start: 'Spring maar een keer mee joh, het is gewoon een koers. En hij springt mee en zit in de kopgroep. We weten dat hij sterk is, een groot talent. Dit is niet het laatste dat we van hem gezien hebben."
Uiteindelijk bleef Jakobsen een kleine tien minuten binnen de tijdslimiet. Zijn conclusie? "Dat ik er nog ben. We kijken dag tot dag. Ik ben de slechtste klimmer van het peloton, samen met Mark Cavendish. Dit hoort erbij."
