Het is die ene, existentiële vraag die Anouk Vetter zich de laatste tijd vaker stelt dan haar lief is. "Hoe lang kan mijn lichaam de meerkamp eigenlijk nog aan?"
Het antwoord daarop trof ze op de tweede dag van de WK atletiek in Boedapest aan op het megascherm van het stadion. Na zeven onderdelen stond daar, tot haar niet geringe verbazing, het getal 3 voor haar naam, net als in 2017. Volgens de ongeschreven wetten van de scorebordjournalistiek houdt ze het voorlopig nog wel even vol, dus.
Abonnement
Na de zilveren plakken van de uitgestelde Olympische Spelen van 2021 in Tokio en de WK van vorig jaar in Eugene bleek de 30-jarige Vetter in 2023 nog steeds een abonnement op het ereschavot te hebben. Dat ze ditmaal een treetje lager stond dan de voorbije twee jaar gebruikelijk was, deed niets af aan de feestvreugde.
Het behalen van het brons met een totaal van 6.501 punten voelde voor de Amsterdamse als weinig minder dan een overwinning. Op zichzelf in het algemeen en op haar weerbarstige lijf in het bijzonder.
Het is een rollercoaster. Zowel fysiek als mentaal.
Een emotionele vreugde-uitbarsting was het gevolg. Toen ze zich zaterdag na het verspringen terugvond op de zevende plaats in het tussenklassement, schikte ze zich in een rol als figurant. Ze was bezig aan, zoals ze het noemde, een 'waardeloze meerkamp'. Na een speerworp van 59,57 meter zag de wereld er een dag later geheel anders uit en legde ze de basis voor haar uiteindelijke derde plaats.
Het is de meerkamp ten voeten uit, meende Vetter. De rondgang langs de zeven onderdelen is als één lange rit in de achtbaan. "Het is een rollercoaster. Zowel fysiek als mentaal."
Legpuzzel
In haar trainingen draait het steeds vakere om creativiteit. Sputtert het pezige lijf als gevolg van overbelasting weer eens tegen, dan wordt er een nadrukkelijk beroep gedaan op de vindingrijkheid van vader en trainer Ronald.
Trainingsschema's zijn voor de oefenmeester als incomplete legpuzzels waarvan de ontbrekende stukjes soms onder tafel blijken te liggen. Steevast terugkerend motto: gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
'Achillesshit'
Dit jaar was het vooral achillesshit, zoals de atlete het zelf noemt, die tot improvisatie noopte. Overbelasting van de achillespees is bij de meerkamp een blessure die, in letterlijke zin, zelfs de besten overkomt. Naast Vetter kampte ook de Amerikaanse Anna Hall, in Boedapest winnares van het zilver achter Katarina Johnson-Thompson uit Groot-Brittannië, dit seizoen met zulke klachten.
Pijn is nu eenmaal synoniem aan de heptathlon. De meerkamp, dat is passen en meten. Wonden likken. Doorbijten. Uithuilen. Opnieuw beginnen. Week in. Week uit.
"Doordat je op zeven onderdelen moet trainen, kun je maar één dag in de week specifieke spiergroepen trainen", verduidelijkte Vetter. "Bij het hoogspringen gebruik je je lichaam bijvoorbeeld heel anders dan bij het kogelstoten. Het is de kunst om je lichaam zo goed mogelijk te onderhouden."
Eind april diende zich bij Vetter de eerste serieuze fysieke malheur aan. De hele maand juni stond vervolgens in het teken van het revalideren van een blessure aan de linkerachillespees. Het gevolg: "Heel weinig lopen en heel veel fietsen."
Niek Kimmann
Vetter oogstte op Papendal bewondering met de krachtoefeningen die ze afwerkte op een wattbike, een speciale hometrainer. Tot grote verbazing van olympisch kampioen BMX Niek Kimmann trapte ze meer dan eens een halve minuut lang op vol vermogen. Vetter wist zich nog de blik in Kimmanns ogen te herinneren toen ze haar oefening had afgerond. "Hij zei dat hij zoiets nooit langer dan acht seconden deed."
De toewijding waarmee ze aan de slag ging, kon niet voorkomen dat de blessure zich gaandeweg verplaatste van de achterkant van haar voet naar het hoofd. Twijfels maakten zich meester van Vetter.
"Het was mentaal best moeilijk om te trainen, omdat ik het afgelopen seizoen eigenlijk geen enkel positief punt heb gehad om op terug te vallen. Het valt niet mee om keihard te werken zonder daar direct resultaat van te zien."
Het liet onverlet dat in de aanloop naar de WK de verwachtingen van de buitenwereld hooggespannen waren. Zeker toen Nafi Thiam zich afmeldde met, weinig verrassend, een slepende achillespeesblessure.
Voor Vetter was de absentie van de titelverdediger slechts een verschuiving van de panelen. Het gevaar kwam nu niet uit België, maar uit de Verenigde Staten. En daarmee was zo'n beetje alles wel gezegd.
Kort door bocht
Dat Vetter desondanks werd gebombardeerd tot torenhoge favoriete nam ze ter kennisgeving aan. "Best wel een beetje kort door de bocht", noemde ze dat zelf. Eigenlijk stoorde ze zich maar aan één ding in die berichtgeving. "Het leek soms alsof ik dat allemaal gezegd had. En dat was zeker niet het geval."
Vetter ging ervan uit dat de vrouw waar nu rekening mee gehouden diende te worden luisterde naar de naam Anna Hall, dit jaar winnares van de hoog aangeschreven meerkamp van Götzis.
Waar Vetter in Oostenrijk noodgedwongen vroegtijdig uitstapte, zegevierde Hall met een indrukwekkend totaal van 6.988 punten. Daarmee eiste ze plek vijf op de eeuwige ranglijst van de zevenkamp voor zich op. Een klassement dat met 7.291 punten sinds de Olympische Spelen van 1988 in Seoel wordt aangevoerd door Halls landgenote Jackie Joyner-Kersee.
Vetter restte weinig meer dan moed te putten uit haar ervaringen van de WK van een jaar eerder. Ook toen was de weg naar het toernooi bezaaid met voetangels en klemmen.
Revalidatie
"Destijds zat ik vier weken voor het begin van het toernooi met een blessure aan mijn hamstring. Nu had ik, in vergelijking, iets meer de tijd om te herstellen."
Ze bereidde zich voor met aangepaste oefenvormen op de onderdelen kogelstoten en speerwerpen. Het resultaat van die inspanningen noemde Vetter verbluffend. "Op een of andere manier heb ik het idee dat ik juist heel hard train op momenten dat ik geblesseerd ben. Ik kwam topfit uit die revalidatie."
Dat de strijd om het goud in Boedapest uiteindelijk verrassend in het voordeel van Johnson-Thompson werd beslist, was volgens Vetter nou net de charme en onvoorspelbaarheid van het meest veeleisende onderdeel van de atletiek. "Het houdt het spannend."
Tegenslagen
Zelf had ze in ieder geval haar doelstellingen behaald. Allereerst voldeed ze in Hongarije aan de olympische limiet van 6.250 punten. Daarnaast had ze het hoofd koel gehouden, ook na de mislukte exercitie in de verspringbak.
Ronald Vetter en zijn assistent Charles van Commenée leerden haar de afgelopen maanden namelijk om te gaan met tegenslagen. "Ik mag niet meer zeiken als het even niet loopt, zoals vroeger. Ik moet gewoon normaal doen en geen lijpe fouten maken."
Het was een wijze les met oog op de Olympische Spelen van Parijs, waar ze haar abonnement op het ereschavot hoopt te verlengen. "Ik weet dat ik gewoon op mijn allerbest ben als ik niet te gek doe. Dan doe ik namelijk al gek genoeg."
