Geruchten over het damehood (de vrouwelijke variant van de onderscheiding Sir), een standbeeld bij Wembley en t-shirts en petten met opdruk 'In Sarina we trust'. Is de Engelse bondscoach Sarina Wiegman een dag voor de WK-finale tegen Spanje eigenlijk bezig met de gekte rond haar en het Engelse elftal?
"Nee", is ze resoluut. En ja, de massale steun voelt fijn, "maar verder zit ik in mijn bubbel."
Die bubbel probeert een van de vele journalisten in de zaal bij het begin van de afsluitende persconferentie ongegeneerd lek te prikken. Of Wiegman kon bevestigen dat ze na het WK de bondscoach wordt van de Engelse mannen, een van de recentste geruchten die rondzoemen over de Haagse coach.
Vriendelijk en ietwat verbaasd lachte ze de vraag weg. "Nee, niks daarover. Laten we het over de finale hebben."
Dromen komen uit
Toch ontgaat de 'Wiegmania' en WK-gekte haar niet volledig. "Ik krijg natuurlijk wat mee van pleinen die vol staan en mensen die juichen, ook hier in Australië, toen we van de week speelden. Dat is geweldig om mee te maken, dat de hele wereld vrouwenvoetbal volgt en dit WK volgt."
Als het voor de Engelse speelsters nog niet duidelijk was dat ze zondag de grootste wedstrijd uit hun carrière spelen, was één blik op de perszaal voldoende. Kranten en tv-zenders van alle uithoeken van de wereld wilden weten hoe het nou voelt, zo'n aanloop naar de finale.
En wat had Engeland-captain Millie Bright als negenjarig meisje gedacht als je haar had gezegd dat ze de aanvoerdersband zou dragen voor haar land in de WK-finale? "God, dan had ik gezegd dat je gek was. En dat het nooit zou gebeuren. Maar ik denk dat dromen uitkomen."
Na de gewonnen EK-finale vorig jaar kunnen de Engelse vrouwen zondag ruim een jaar later wereldkampioen worden. Nog een groter podium, nog meer camera's, nog meer druk. De enige die het al eens meemaakte is hun coach. Wiegman verloor de WK-finale met Nederland in 2019 van de Verenigde Staten.
"Het is heel speciaal dat ik dat een aantal keer mee heb mogen maken", zegt Wiegman. Maar of die ervaring zondag van pas komt? "Iedere finale is anders." En: "We staan er goed op, iedereen is fit, we zijn gegroeid in het toernooi en we zijn klaar voor Spanje."
Met Spanje treft Engeland volgens Wiegman een "dynamisch" team, dat "altijd naar voren" wil. "Op momenten zullen ze ons uitdagen, maar wij zullen hun ook uitdagen." Wiegman verwacht een aantrekkelijke finale.
Dat Spanje in de finale staat hadden weinigen voorspeld een jaar geleden. Het rommelde enorm in het Spaanse kamp. Vijftien speelsters dreigden niet meer te spelen onder bondscoach Jorge Vilda, maar de Spaanse bond hield aan hem vast.
De lach lijkt dit WK terug bij Spanje, maar op een vraag over hoe hij omgaat met de onenigheid in zijn team weigerde Vilda de dag voor de WK-finale te antwoorden: "Volgende vraag." Ook de Spanjaarden houden de 'gekte' 24 uur voor de grootste wedstrijd uit hun leven liever buiten het kamp.
De Engelse aanvoerder Bright kijkt uit naar zondag en toont de Engelse strijdbaarheid. "Zoals Sarina zei: we moeten de wedstrijd van ons leven spelen. Ik denk dat het het grootste moment van onze carrières wordt."
