Samira Jadir
correspondent Marokko
Samira Jadir
correspondent Marokko
Marokko is voor het eerst van de partij bij een WK voetbal voor vrouwen en dat zal de ploeg weten ook: er wacht met Duitsland, een van de favorieten voor de wereldtitel, vandaag om 10.30 uur meteen een van de zwaarst mogelijke tegenstanders.
Een uitdaging van formaat voor het elftal dat voor nog een tweede primeur zorgt: nooit eerder deed een land uit de MENA-regio (Midden-Oosten en Noord-Afrika) mee aan het WK.
De sfeer rondom het team in aanloop naar het eerste WK-duel is echter minder uitbundig dan je zou verwachten in het voetbalgekke Marokko. Het eigen succes in de Afrika Cup van 2022 (finaleplaats) en het recente succes van de Marokkaanse mannen op het WK in Qatar (vierde plaats) heeft ervoor gezorgd dat de lat een stuk hoger is komen te liggen. "Eerst zien, dan geloven", is de teneur.
Atlas Leeuwinnen
In het straatbeeld is er nog niets te zien dat verwijst naar het WK. Dat was vorige zomer wel anders toen Marokko de Afrika Cup voor vrouwen organiseerde. Wedstrijd na wedstrijd waren de uitverkochte stadions gevuld met supporters die de Atlas Leeuwinnen aanmoedigden.
Het team deed het op eigen bodem verrassend goed en kwam in de finale tegen Zuid-Afrika net tekort om haar eerste prijs te pakken op een groot toernooi. Maar net als het succes van de mannen, was dit ook bepaald geen toeval.
Marokko voetballand, ook voor vrouwen
De Marokkaanse voetbalbond Fédération Royale Marocain de Football (FRMF) heeft de laatste jaren ingezet op het aanbieden van trainingen en heeft ook ruime budgetten beschikbaar gesteld om zowel het mannen- als vrouwenvoetbal naar een hoger plan te tillen.
Een van de drijvende krachten achter de ambitieuze koerswijziging is bondsvoorzitter Fouzi Lekjaa. Sinds deze Marokkaanse zakenman en politicus in 2014 het roer overnam, zijn er tastbare resultaten geboekt.
Hoewel er nog steeds meer aandacht is voor het mannenvoetbal, heeft ook het vrouwenvoetbal een positieve ontwikkeling doorgemaakt. "Maar we zijn er nog niet", vertelt Bahia El Yahmidi. Zij is voorzitter van de vrouwenafdeling van AS FAR, de voetbalclub uit Rabat die negen voetbalsters aan de Marokkaanse selectie heeft geleverd (waarvan twee op de reservelijst).
El Yahmidi komt van ver. Ze is opgeleid tot gymlerares, maar richtte zelf een vrouwenvoetbalteam op, omdat de meisjes op haar school graag een teamsport wilden beoefenen. "We gingen met een simpel huurbusje zonder goed materiaal naar andere steden en dorpen in Marokko om te voetballen tegen andere meisjesteams. Water kocht ik zelf," vertelt El Yahmidi met een glinstering in haar ogen.
Ze heeft het vrouwenvoetbal flink zien veranderen bij haar club. "Onze vrouwen in de hoogste divisie krijgen sinds een paar jaar ook een salaris", vertelt ze vol trots. Met de komst van Lekjaa kwam er meer budget, zodat het najagen van een profcarrière ook voor de vrouwen mogelijk werd.
Primeur
In februari van dit jaar kreeg de 29-jarige Hasnaa Doumi zelfs als eerste vrouwelijke coach de leiding over een mannenteam in de Marokkaanse amateurdivisie. Ze stapte in bij het eerste elftal van Ittihad Riad Fqih Ben Saleh dat hard op weg leek naar degradatie. "Toen ik binnenkwam bij de club zat de motivatie er niet meer in. Daar moest ik vooral voor zorgen."
Met de terugkeer van een goede sfeer kwamen ook de successen en uiteindelijk eindigde haar team net boven de degradatiestreep. Doumi blijft bescheiden over de prestatie. "Ze hebben veel vertrouwen in mij gehad. Dankzij God heb ik hen niet teleurgesteld."
Vooraf had Doumi de keuze tussen het leiden van het landelijk populaire vrouwenteam van Raja Casablanca of het mannenteam in haar geboortedorp Fqih Ben Salah. Ze koos ervoor om iets terug te doen voor haar dorp. Inmiddels wordt ze gerespecteerd door de spelers, supporters en bestuurders van haar club.
Geen voorbeelden
Naast de kennis die ze heeft opgedaan tijdens haar trainersopleiding van de RFRM, kan ze ook putten uit haar eigen ervaring. In 2009 begon Doumi zelf met voetballen. "Ik voetbalde in het begin gewoon met andere kinderen op straat. Mijn droom was om professioneel voetbalster te worden, maar in mijn directe omgeving waren geen clubs of voorbeelden van voetbalsters."
Op haar vijftiende ontdekte ze dat er een lokaal meisjesteam bestond, waar ze direct kon instromen. Enkele jaren later kwam Doumi op de radar van de voetbalbond en werd ze geselecteerd voor het nationale vrouwenelftal.
Net als in de meeste landen is vrouwenvoetbal in Marokko minder populair dan mannenvoetbal. Dat verschil werd versterkt doordat de mannen tijdens het WK in Qatar de stoutste dromen van de fans wisten te overtreffen door de troostfinale te halen. Spelers als Hakim Ziyech en Sofyan Amrabat kregen een onuitwisbare heldenstatus, terwijl de namen van de Atlas Leeuwinnen veelal onbekend zijn.
Toch zijn ook de verwachtingen rondom het Marokkaanse vrouwenteam gestegen sinds zij vorig jaar in eigen land de finale wist te halen van de Afrika Cup. Door de matige resultaten in aanloop naar het WK heeft het optimisme rondom de Atlas Leeuwinnen wel een deuk opgelopen. De oefenwedstrijden tegen Italië en Zwitserland eindigden zonder goals en de laatste oefenwedstrijd tegen Jamaica werd met 1-0 verloren.
Doumi heeft desondanks het volste vertrouwen in de Marokkaanse ploeg. Als voormalig Atlas Leeuwin weet ze precies wat de vrouwen nu meemaken. "Neem de tegenstander serieus, maar wees niet bang," luidt haar advies.
