Bij het front in Zaporizja: 'Onze jongens zijn begonnen met bewegen'

• Christiaan Paauwe

  verslaggever Midden- en Oost-Europa

De ene na de andere militair komt het kruidenierswinkeltje van Daria binnen. Klaar voor het gevecht. Ze hebben hun helmen op, gevulde magazijnen in holsters op hun riem gegespt en blauwe tape om de bovenarm - zodat ze van elkaar kunnen zien voor welke kant ze vechten.

Ze kopen koekjes of zetten blikjes cola op de toonbank. "Ik verkoop van alles. Alles wat onze jongens nodig hebben", zegt Daria terwijl ze een tas inpakt. Twee militairen kijken op hun telefoon naar een kaart met de laatste ontwikkelingen aan het front.

Want tien kilometer van het winkeltje is het front van Zaporizja - waar Oekraïne bezig is met een tegenoffensief. Dat dit begonnen is, bevestigde president Zelensky gisteren ook. Maar details over het verloop geeft Oekraïne niet.

Meer artillerievuur

De mannen in het winkeltje in de buurt van Orichiv willen ook nauwelijks iets loslaten. Buiten zijn doffe klappen van uitgaand artillerievuur te horen. "Er wordt meer door ons geschoten, dus dat is goed", zegt een militair met een glimlach. Een andere wil alleen kwijt dat ze "stap voor stap" voorwaarts bewegen.

Een Oekraïense brigade maakte vandaag bekend dat ze het dorpje Lobkov hebben heroverd. Ook werden beelden gedeeld van de bevrijding van het plaatsje Blahodatne in de Donbas. In de regio Zaporizja is het Oekraïense leger duidelijk in beweging. Het blijkt uit de militaire voertuigen die rond bewegen - van tanks tot bevoorradingstrucks. Oekraïners op een westers pantservoertuig steken hun handen omhoog wanneer ze langsscheuren.

En het blijkt uit het aantal ambulances van het Oekraïense leger dat heen en weer rijdt, ziet ook de gepensioneerde Valentina. Ze staat langs de weg richting Orichiv en Tokmak te wachten op een busje. "Het is erg eng, ik maak mij zorgen om onze jongens." Valentina kreeg twee weken geleden nog een raket op haar huis. Ze was aan het schuilen in de hal en raakte daardoor niet gewond.

Veel buren zijn vertrokken omdat het langs het front hier te gevaarlijk is. De Russische luchtmacht is erg actief, waarschuwen agenten bij een checkpoint. Bij een bombardement op Orikhiv kwamen gisteren twee mensen om het leven.

Iets verder zwaaien twee vriendinnen, Lisa (8) en Kamila (12), van achter een hek wanneer we langsrijden. Er mag dan een offensief bezig zijn, zij spelen gewoon buiten. Wanneer ik ze aanspreek, verstoppen ze zich giechelend achter een boom.

"Ik ben wel bang voor de bombardementen", zegt Lisa wanneer ze weer tevoorschijn is gekomen. "Daarom ga ik soms naar de stad om te spelen." De school is gesloten vanwege de bombardementen. In plaats daarvan volgt ze de lessen online.

Ze hebben geleerd om met de dreiging te leven, zegt haar opa Vasil. Hij is samen met oma op de meisjes aan het passen. "Vanochtend kwamen daar nog drie projectielen naar beneden", zegt hij terwijl hij over zijn groententuin met tomaten en aardappelen en naar het zuiden wijst. "We moeten Poetin uit ons land verdrijven. Onze jongens zijn net begonnen met bewegen."

Daria achter de kassa is de bombardementen ook gewend, zegt ze. Achter haar hangt aan de muur een Oekraïense vlag met daarop tientallen emblemen geplakt en gespeld. Ze werden achtergelaten door Oekraïense militairen. Het zijn dierbare herinneringen voor Daria. Ze wijst naar een embleem dat voor haar het bijzonderst is. "Deze militair is een paar maanden geleden gesneuveld."

Daria heeft vertrouwen in het Oekraïense leger. Trots wijst ze op een spaarvarken op de kassa, waarmee ze geld inzamelt voor het leger. "We zullen dit jaar doormarcheren naar de Krim."