Mohoric duwt wiel net eerder over streep dan Asgreen na spectaculaire Touretappe

Matej Mohoric heeft in een zeldzaam spektakel de negentiende etappe van de Tour de France gewonnen. Geen moment werd het rustig in de 173 kilometer lange rit naar Poligny. Na een dag vol demarrages, in een vreselijk hoog tempo van bijna 50 kilometer per uur gemiddeld en een ongebruikelijk koersverloop was Mohoric op de streep sterker dan Kasper Asgreen en Ben O'Connor.

Pas op de finishfoto was te zien dat Mohoric zijn wiel net iets eerder over de finishlijn duwde dan Asgreen. Groter dan een banddikte was het verschil niet. Het is voor Mohoric de derde keer in zijn carrière dat hij een Touretappe won: in 2021 pakte hij er twee. Voor zijn ploeg Bahrain is het de derde dagzege deze Tour.

Asgreen kwam in Poligny enkele centimeters te kort voor zijn tweede ritzege op rij, nadat hij donderdag de ook al zo vermakelijke rit naar Bourg-en-Bresse had gewonnen.

Bekijk hier de laatste kilometer in Poligny:

Het drietal Mohoric-Asgreen-O'Connor bleef een achtervolgende groep met daarin onder anderen Mathieu van der Poel, Jasper Philipsen, Mads Pedersen en Tom Pidcock knap voor.

Op ruim dertig kilometer van de finish ontsnapten de drie uit een opmerkelijke groep overgebleven sprinters, punchers, aanvallers en hardrijders. Een gat van 30 seconden werd geslagen en een soort 'ploegentijdrit' van drie tegen negen renners naar de finish ging van start. De achtervolgers kwamen maar niet dichterbij, ook niet in de laatste acht kaarsrechte kilometers naar de streep.

Etappe 19 was de zoveelste onverbiddelijke en snoeiharde etappe deze Ronde van Frankrijk. Ritwinnaar Mohoric schetste na afloop in een monoloog van drie minuten het gevoel in het peloton. "Profrenner zijn is hard en wreed."

De gele trui van Jonas Vingegaard kwam niet in gevaar, net als het wit van Tadej Pogacar. De bollentrui is nog van Giulio Ciccone, maar de beslissing in die strijd valt morgen in de voorlaatste Touretappe, een zware bergrit door de Vogezen.

Groenetruidrager Philipsen (vandaag vierde) pakte genoeg punten en heeft op papier nu de eindzege in het puntenklassement binnen, maar dan moet de Belg nog wel veilig en op tijd de Vogezen doorkomen. De tijdslimiet halen, is met de korte bergetappe van zaterdag namelijk niet zomaar gedaan.

Massasprint of vroege vlucht

Een parcours waarvan eigenlijk niet echt duidelijk was voor wie die nou bedoeld was - aanvallers of sprinters - leverde een ongebruikelijk koersverloop op. Salvo's demarrages vanaf kilometer nul. Een vaak aan stukken gereten peloton. Hier en daar groepjes renners. En dat alles op een tempo dat pijn moet hebben gedaan diep in de derde week van de Tour: de hele rit lang net onder de 50 kilometer in het uur.

Na 100 gereden kilometers sloot een groep met de sterkste sprinters, aanvallers en hardrijders, dat los was gebroken van het peloton, plots aan bij de kopgroep. Enkele sprinters en hun lead-outs besloten na de tussenspurt in het dorpje Ney door te trekken richting de vluchtersgroep, die slechts een halve minuut verderop reed. De alertste aanvallers, punchers en hardrijders konden nog aansluiten.

En zo begon de koers met nog 70 kilometer tot de finish eigenlijk opnieuw, met een bont gezelschap van 35 man voorop. Daarin zaten rappe mannen Philipsen, Dylan Groenewegen en Jordi Meeus. Net als andere gevaarlijke klanten zoals Van der Poel, Christophe Laporte, Pidcock, Mohoric en Asgreen.

Maar ook overgebleven vroege vluchters als Pedersen, Matteo Trentin, Tiesj Benoot en Victor Campenaerts bleven gewoon voorin meerijden. De onvermoeibare Campenaerts, donderdag nog de strijdlustigste renner, schatte zijn kansen op een ritzege in toen die groep van 35 aansloot en dacht: wegwezen.

De beresterke Vlaming ging ervandoor, voor een solo van ruim 60 kilometer. En als Campenaerts gaat, moet je erbij zijn, dacht Simon Clarke, die erachteraan ging. Het duo sloeg een gaatje van maximaal 45 seconden en Campenaerts buffelde maar door. Zo hard zelfs dat Clarke moest afhaken, nadat de kramp in zijn dijen was geslagen.

Demarrage op Côte d'Ivory

Het speelde zich allemaal af toen het laatste van twee nare klimmetjes van de dag, de Côte d'Ivory (2,3 kilometer à 5,9 procent), nog moest komen. Aan de voet waagden Asgreen, Mohoric en O'Connor de oversteek naar Campenaerts en nog voor de top hadden ze de Belg te pakken, bij wie het licht erna snel uit ging.

De grote groep van 35 was door het opgevoerde tempo bergop intussen lelijk uitgedund. Groenewegen zat op zijn tandvlees, net als Meeus, maar de twee bleven in de buurt bij Philipsen. En met nog 25 kilometer tot de streep kon de achtervolging op de drie goed samenwerkende koplopers beginnen. Hopend op een minimassasprint.

Het gat was ongeveer een halve minuut en op 15 kilometer te gaan was daarvan nog zo'n 15 seconden over. Niemand in die achtervolgende groep wilde met Philipsen en Groenewegen naar de streep rijden, en dus kwamen er aanvallen. Trentin ging met Alberto Bettiol, een teken voor Van der Poel om erachteraan te gaan.

Alle demarrages kwamen de achtervolging niet ten goede en het drietal vooraan bleef weg.