Roel Pauw
Verslaggever
Roel Pauw
Verslaggever
Liuba en Mykola trouwen vandaag. Ze staan voorin de kerk, samen met hun zoontje, twee getuigen en pater Bogdan. Het is een zeer ingetogen trouwerij. Op de gezichten van de echtelieden zie je geen blijdschap, alleen maar ernst. En dat is precies waarom ze hebben besloten om hun verbintenis nu in de kerk te sluiten: "Door de oorlog willen we dichter bij God leven", zegt Liuba. "Zonder God ben je nergens."
De kerk van de Allerheiligste Apostelen Petrus en Paulus in Lviv, in het westen van Oekraïne, is een garnizoenskerk. Militairen die ooit voor het vaderland zijn gesneuveld, worden hier herdacht. Overal kijken hun foto's je aan. In een kapelletje ligt een verzameling wapentuig, overduidelijk afkomstig van een slagveld. Kogels, de loop van een geweer, een metalen drinkfles die doorzeefd is door granaatscherven. Vanaf een banier aan een eenvoudig kruis van boomstammetjes kijkt Jezus toe. "Voor God en vaderland" staat erop.
Mykola is nog niet opgeroepen om het leger in te gaan. "Ik heb een vrouw, een kind en een zieke moeder om voor te zorgen, maar als het nodig is, dan ga ik."
'In het reine komen met God'
Pater Bogdan ziet dat het de afgelopen week steeds drukker is geworden in zijn kerk. "Mensen willen een nieuwe start maken met hun geloof. Ze willen bidden. En ze willen in het reine komen met God. Elke mis staat er een lange rij gelovigen die willen biechten."
In Rusland zullen zich dezelfde taferelen afspelen, denkt Bogdan. Soldaten die zich voordat ze naar het front gaan laten zegenen. Achterblijvers die in angstige afwachting hun heil zoeken in het gebed. De pater snapt dat dat schuurt, maar tegelijkertijd is zijn mening glashelder: "De kerk roept mensen op om hun naasten lief te hebben. Een oorlog ontketenen is niet van God maar van Satan. Dus als Kirill, de patriarch van Moskou, de Russische troepen zijn zegen geeft, dan is elk woord dat hij spreekt een leugen."
De huwelijksceremonie is achter de rug, Liuba en Mykola zijn officieel getrouwd. Een feestje komt er niet. Liuba: "Dat zou ongepast zijn, zolang ons land nog huilt. Maar er komt een groot feest. Na de overwinning."