Zeljko Petrovic is één keer een avondje op stap geweest met Maradona. Althans, dat was de bedoeling. Toen uitlekte dat de Argentijn binnen was, moesten ze op de vlucht voor de massaal toegestroomde fans.
Diego Armando Maradona viert vandaag zijn verjaardag. De voetballer die door velen wordt beschouwd als de beste aller tijden, wordt 60. Of beter gezegd: wordt al 60 jaar geleefd.
"Geef hem een paar loodzware schoenen en een bal van zes kilo, dan is hij nog steeds een fenomeen", zegt Petrovic. "Al die onzin die je hoort dat voetballers zoals hij in het voetbal van nu misschien niet meer de besten zouden zijn, daar kan ik me echt over opwinden."
'Maradona was meteen de baas'
Petrovic weet waarover hij praat. Hij had het genoegen drie maanden met de Argentijn samen te spelen.
Toen Petrovic hoorde dat zijn toenmalige club Sevilla op het punt stond zich te versterken met Maradona, stond hij uit voorzorg al zijn shirtje met nummer tien af. "Anders had hij hem wel opgeëist, dat moment wilde ik voor zijn."
De Argentijn, begin dertig, was net weer speelgerechtigd na een lange schorsing vanwege cocaïnegebruik. Maar dat deed niets af aan zijn status. Maradona was meteen de baas.
"Zo praat hij ook over zichzelf, in de derde persoon. Iemand met zo'n status mag dat, ik vind dat mooi. Maradona is de beste. Maradona wil niet 's ochtends trainen. Maradona wil uitslapen. En het mooie is: iedereen luistert ook naar hem, dus trainden we voortaan om acht uur 's avonds."
Petrovic woonde op een paar minuten van het trainingscomplex, maar de reistijd nam flink toe na de komst van Maradona.
"Zes- à zevenduizend mensen bij elke training. We moesten ons ineens elke dag een weg banen tussen de fanatieke supporters door. Zelf kon Maradona hooguit nog een halve meter van de ingang uit zijn auto stappen, anders kwam hij nooit meer op het trainingscomplex aan."
Maradona was er altijd. En de fans genoten van elke stap.
"Hij kwam ballen ophalen in de verdediging, stak het hele veld over. Waar hij speelde, bij welke club dan ook, hij was overal de beste. In Argentinië is hij nog steeds de absolute koning, dat zegt genoeg. Hij kon in zijn eentje een heel team op sleeptouw nemen, vooral dat maakt hem uniek. Maar als je dan ziet hoe hij naast het voetbal leefde, zo zonde."
Maradona heeft een groot hart. Misschien wel het grootste van alle voetballers die ik ken."
Veelvuldig drugsgebruik werd een rode draad door zijn carrière. Gezondheidsproblemen stapelden zich op. Ziekenhuisopnames, flink overgewicht, een maagverkleining.
"Nee, ik heb me nooit zorgen om hem gemaakt", zegt Petrovic. "Ik heb ook nooit het idee gehad dat we invloed op hem kunnen uitoefenen. Hij doet alles op zijn eigen manier, met altijd een grote groep mensen om zich heen."
"En iedereen profiteerde van de aanwezigheid van Maradona. Of wij het nou waren als ploeggenoten, of de club die elke oefenwedstrijd in een uitverkocht stadion speelde. Het is een geweldig mens. Maradona heeft een groot hart. Misschien wel het grootste van alle voetballers die ik ken."
En had de kleine technicus de bal, dan wist je volgens Petrovic niet wat je zag. "Als je dan het duel met hem zocht, was het alsof je tegen een vrachtwagen aanliep. Zo sterk. Niet van de bal te krijgen."
Ploeggenoten deden nog voorzichtig met hun ster, maar tegenstanders trokken alle registers open. "Met nog maar één camera langs het veld, het was niet normaal wat ze hem aandeden in wedstrijden."
"Aanslagen waarvoor je nu een halfjaar geschorst zou worden", vervolgt Petrovic. "Wat zeg ik? Misschien wel een paar maanden in de gevangenis zou moeten. En dat elke week. Moet je nagaan hoe sterk en fit hij ondanks alles nog was. Want anders hadden we nooit zoveel moois van hem gezien."
Met de aanwezigheid van ook Iván Zamorano (Chili), Davor Suker (Kroatië) en Diego Simeone (Argentinië) en de strenge beperking van maximaal drie buitenlandse spelers op het veld, koos Petrovic met een tussentijds vertrek naar FC Den Bosch eieren voor zijn geld.
In De Vliert zaten op wedstrijddagen lang niet zoveel mensen als bij een gemiddelde training van Sevilla. Maar Petrovic vond zijn voetbalgeluk in Nederland, terwijl Maradona niet veel later voor het slotstuk van zijn carrière voor een terugkeer naar zijn vaderland koos. "Hij herkent me vast nog wel als ik hem morgen tegen zou komen, zeker van naam."
Sigaren roken op het veld, zelf een beetje vrije trappen lopen oefenen.
Maradona en Petrovic hebben toch ook een overeenkomst: ze werden na hun actieve carrière allebei trainer.
"Hij had vast een succesvolle trainer kunnen worden, maar in bepaalde opzichten lijkt het nergens op waar hij als coach mee bezig is. Sigaren roken op het veld, zelf een beetje vrije trappen lopen oefenen. Hij komt ermee weg omdat hij Maradona is, maar hij zou een team van sterke mensen om zich heen moeten hebben."
Na avonturen in de woestijn, Wit-Rusland en Mexico werkt Maradona nu als coach bij Gimnasia in Argentinië. Nog steeds actief in de voetballerij dus, maar in de top speelt hij geen rol van betekenis meer. "Pijnlijk om te zien. Hij gooit zijn reputatie te grabbel."
Als Petrovic aan Maradona denkt, ziet hij de balvirtuoos die Argentinië in 1986 wereldkampioen maakte. Een vedette die op het WK in 1994 misschien nog wel een betere ploeg om zich heen had, maar niet zo goed voor zijn lichaam zorgde als de sterren van nu om tot hoge leeftijd om de prijzen te spelen.
"Misschien was hij te eerlijk, te emotioneel", concludeert Petrovic.
En onnavolgbaar, in alles wat hij deed. "Ik heb als voetballer gewoon niks van hem kunnen leren. Hij kon dingen die ik daarna nooit meer van een speler heb gezien. Bijvoorbeeld uit stand schieten met een soort beweging vanuit zijn knie. En het leek alsof hij altijd een fractie sneller dacht dan de rest. Ik heb eigenlijk alleen maar genoten."
Maradona viert vandaag het leven. En uit respect voor alles wat hij ons als voetballiefhebbers gegeven heeft, staan we daar nu even bij stil.
Verslaggever Jeroen Stekelenburg bezocht afgelopen week Napels voor Napoli-AZ (0-1) en nam ook nog even de tijd om te ontdekken hoe groot Maradona daar nog is:
