Als Tourfavoriet Roglic iets in z'n hoofd heeft, dan doet hij het gewoon

Primoz Roglic was in een vorig leven schansspringer. Dat feitje zal elke wielerliefhebber inmiddels kennen. Maar aan de dertigjarige Sloveense wielrenner, topfavoriet voor het winnen van de Tour de France, kleven meer wetenswaardigheden.

Een portret van de man die door zijn naasten zowel kil als warm wordt genoemd, zowel afstandelijk als aardig. En die door iedereen wordt geroemd om zijn (droge) humor.

Van alle renners in het Tour de France-peloton begon hij als laatste met fietsen. Roglic was pas 21 jaar toen hij in 2011 voor het eerst op een racefiets stapte. Daarna ging het snel. In 2013 reed hij zijn eerste wedstrijd en amper twee jaar later werd Jumbo-Visma getipt: er zou een 'bijzonder geval' rondrijden in Slovenië.

Het verhaal is bekend: hij werd op het vliegtuig gezet naar Amsterdam en bij inspanningstesten bleek dat hij zich direct kon meten met de besten van de ploeg. Nog diezelfde avond kreeg hij een contract.

Grote ronde

In 2019, zes jaar nadat hij zijn eerste wedstrijd had gereden en acht jaar nadat hij voor het eerst op een racefiets was gestapt, won hij de Vuelta. Zijn eerste reactie tegen teambaas Richard Plugge na zijn zege: "Het heeft lang geduurd voordat ik een grote ronde kon winnen. Eindelijk."

Droge humor, hij staat erom bekend. "Hij brengt grappen met een stalen gezicht", weet NOS-verslaggever Han Kock inmiddels.

"Ik sprak hem vlak voor de Giro vorig jaar. Ik vroeg hem of hij niet te vroeg in vorm was, want hij had in dat voorjaar werkelijk alles gewonnen wat er te winnen viel. Zei hij vervolgens droog en mompelend dat hij het maar twee weken vol zou houden in de Giro. Ik begreep in de montage pas dat hij een grap maakte."

Pampers

Ploeggenoot Antwan Tolhoek kan zich nog herinneren dat Roglic in de beginweek van die Giro, terwijl hij aan de leiding ging, lelijk ten val kwam. "Heel zijn kont lag open en er moest verband omheen. Maar hij panikeerde geen moment. Het eerste wat hij zei toen we op hem hadden gewacht: Heeey Tolhoekski, look now I have pampers."

"En zo ken ik hem", vervolgt Tolhoek. "Of het nou regent, sneeuwt, onweert of niet; het laat hem allemaal ijskoud. Hij blijft rustig en doet toch gewoon wat hij in z'n hoofd heeft."

Andere eigenschappen van de Sloveen? Hij is gul en sociaal. Na elke grote zege bedankt hij zijn ploeg royaal. Hij gaf al eens een horloge weg, het gebruikelijke presentje in het peloton, maar in 2019 kwam hij aanzetten met een elektrische mountainbike.

Alle collega's die hem hadden geholpen in de Giro en de Vuelta dat jaar, kregen er een. Met daarbij de tekst: "Dank je wel, jullie hebben na een zwaar seizoen wel wat verlichting nodig."

Roglic werd ruim dertig jaar geleden geboren in Trbovlje, een klein stadje in Slovenië dat omgeven is door bergen. De grootste schoorsteen van Europa staat er, 360 meter hoog. In de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw kwamen Nederlandse bedrijven er mijnwerkers werven. Roglic' vader werkte in een van de mijnen.

146,5 meter

In die bergachtige omgeving leerde Roglic junior schansspringen. Hij werd er zo goed in dat hij jeugdwereldkampioen werd in 2007. Zijn recordsprong staat op 146,5 meter. Een zware val maakte echter een einde aan die carrière. Hij liep 'slechts' een gebroken neus en een hersenschudding op, maar hij verloor ook langzaamaan zijn motivatie voor de sport.

En omdat hij merkte dat hij niet meer de beste schansspringer ter wereld kon worden, besloot hij iets anders te proberen. Dan maar de beste wielrenner ter wereld. Hij verkocht zijn motor en kon zo in 2011 zijn eerste racefiets kopen.

Zijn liefde voor de bergen en de natuur heeft hij behouden. Bij Jumbo-Visma kijken ze er nog weleens van op, hoe hij op trainingsstage gerust nog een keer een klim oprijdt om van het uitzicht te genieten.

Ook op ochtenden voor een wedstrijd wil hij nog wel eens de natuur in. "Gaat-ie joggen", verbaast ploegleider Frans Maassen zich. "Dat deed hij bijvoorbeeld in de zware Ronde van het Baskenland. Nou, dat zullen de meeste wielrenners niet zo snel doen."

Maassen stond ook te kijken hoe diezelfde Roglic in 2016, amper vijf maanden in dienst van de Nederlandse ploeg, op een haar na de Giro-proloog won in Apeldoorn.

"Wij wisten helemaal niet dat hij kon tijdrijden. Hijzelf ook niet. En hij wordt op slechts een honderdste geklopt door de grote Tom Dumoulin."

Zijn vrouw Lora Klinc, met wie Roglic een zoontje heeft van één jaar oud, typeert hem in de documentaire 'Van schans naar Tour de France' als volgt: "Hij heeft twee kanten. Er is Primoz de wielrenner en er is de normale Primoz. Hij kan kil en afstandelijk zijn, maar ook aardig en warm."

Bescheiden is hij niet altijd. Hij beschouwt zichzelf inmiddels ook als de beste wielrenner ter wereld en laat dat graag merken. Hij staat immers eerste op de UCI-ranglijst. En hij is ervan overtuigd dat hij de Tour kan winnen. Maar dan zal Roglic wel moeten afrekenen met een vervelende eigenschap: hij valt vaak.

In alle vijf grote rondes waaraan hij meedeed, ging hij minstens één keer onderuit. Of het nu in een afdaling was, tegen een vangrail aan of midden op de weg tegen een vluchtheuvel; Roglic viel. Daar staat tegenover dat hij al die grote rondes wel allemaal voltooide. En hij won ook telkens minstens een etappe.

Tour de France

Wat duidelijk is: als de Sloveen iets van plan is, lukt het meestal ook. Zo deed hij in 2017 bij zijn contractverlenging bij Jumbo-Visma zijn plannen voor de komende jaren uit de doeken: in 2018 wilde hij gaan voor etappezeges in de Tour (dat lukte), in 2019 wilde hij gaan voor het eindklassement in de Giro (hij werd derde).

En, zo voegde hij er destijds volgens sportief directeur Merijn Zeeman ook al aan toe, "in 2020 wil ik de Tour winnen."